سلامت نیوز : مسئله پیرانشهر تنها به سوختن چند کودک دانش‌آموز محدود نبوده و نیست، اتفاقاتی از این دست روح جامعه را سال‌ها جریحه دار می‌کند. من به‌عنوان یک نماینده مجلس که از درون مردم به خانه ملت آمده ام، در صحبت‌ها و گفت و شنودهایم با مردم، تاملات روحی و روانی آنها را از بروز چنین اتفاقات ناگواری احساس می‌کنم و با خودم می‌گویم که کاش در روزی که وزیر به مجلس آمده بود، برخورد جدی‌تری با او می‌شد. به هیچ وجه اتفاقی که آن روز در مجلس افتاد نمی‌تواند روح آسیب دیده جامعه را شفا دهد؛ این که وزیر آموزش و پرورش به صحن مجلس بیاید و حرف هایش را بزند و برود کافی نیست! اگرچه که در آن روز خاص، بعد از صحبت آقای وزیر، نمایندگان مجلس نتوانستند اعتراضات خود را بیان کنند و در نتیجه هیچ نتیجه‌ای از آن بحث‌ها و حضور آقای وزیر گرفته نشد اما به نظرم برخورد وزیر هم باید بهتر از این بود و با گفتن چند جمله بار مسئولیت را از روی دوش خودش برنمی‌داشت. حادثه پیرانشهر اولین حادثه از این دست حوادث تلخ نیست اما متاسفانه برخورد دولت با چنین اتفاقی این است که وزیر به مجلس می‌آید، حرف‌هایی می‌زند و می‌رود!

به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ سوال اینجاست که چنین برخوردی، چه تاثیری روی کاهش آمار اتفاق‌هایی از این دست داشته است؟ من به‌عنوان نماینده مردم که خود را مسئول جامعه خویش می‌دانم می‌گویم که این نوع برخورد آقای وزیر هیچ تاثیری ندارد! در آن روز خاص، توقع شخصی من این بود که مجلس به سادگی در برابر سخنان آقای وزیر کوتاه نیاید. آقای وزیر گفته‌اند که هزینه‌های درمانی این دانش‌آموزان را می‌پردازند. این که یک وظیفه است اما هزینه آلام روحی مصدومان را آقای وزیر چطور می‌خواهند بپردازند؟ معتقدم که این نوع نگاه به حوادث تلخ اجتماعی می‌تواند پایه گذار رویه بدی در جامعه باشد، در حقیقت نگرانی من و بسیاری از نمایندگان مجلس این است که کار به جایی برسد که هر کس که در حوزه اختیاراتش اتفاقی افتاد به مجلس بیاید و بگوید که هزینه‌های این اتفاق را می‌پردازد و تمام! در این جا باید بگویم که به نظرم اگر وزیر آموزش و پرورش استعفا می‌داد شاید شرایط بهتر از این پیش می‌رفت. این روش در کشورهای دیگر هم اجرا می‌شود یعنی با کوچکترین اتفاقی، یا مقام مسئول استعفا می‌دهد یا برکنار می‌شود. چنین روحیه‌ای اگر وجود داشت مردم راضی‌تر بودند.

البته مجلس نیز ساکت ننشسته و به وزیر کارت زرد نشان داده است گو این که حادثه پیرانشهر، نیاز به کارت قرمز داشت! حتی خود بنده نیز اگر جای آقای وزیر بودم بی‌شک استعفا می‌دادم نه این که بخواهم با معرفی شرکت ارج یا آن معلم بی‌چاره به‌عنوان مقصر از زیر بار فشارها بیرون بیایم. اگرچه که شاید این موضوع کم کم از تب و تاب بیفتد و تمام شود اما در حافظه تاریخی مردم باقی خواهد ماند. اگر با اولین حادثه‌های تلخ به دنبال کشف و ریشه یابی اصل اتفاقات بودیم کارمان به اینجا نمی‌رسید! به‌عنوان نمونه اگر در حادثه راهیان‌نور که کمتر از یک ماه پیش رخ داد، تیم‌های کارشناسی برای ریشه‌یابی مسئله وارد می‌شدند شاید می‌شد به گونه‌ای از اتفاق پیرانشهر جلوگیری شود. مسائل آموزش و پرورش ما به‌صورت زنجیره‌ای به هم وصل هستند و کاستی‌های آن نیاز به بررسی دقیق دارند.نگرانی بعدی درخصوص آینده این دانش‌آموزان است. آیا کسی فکر کرده که این دانش‌آموزان با چه صورتی و چگونه به اجتماع بر می‌گردند. شاید شرایطی از سوی دولت برای بهتر شدن آینده این افراد فراهم شود اما سوال اینجاست که اگر این کودکان از تصویر خود در آینه وحشت کنند مسئولان مربوطه می‌توانند پاسخگو باشند؟

نکته بعدی درباره چگونگی جلوگیری از تکرار شدن چنین اتفاق‌هایی است. در حادثه راهیان‌نور آیا ما نسبت به پایین بودن ایمنی خودروهای داخلی واکنشی نشان دادیم؟ در حادثه‌ای مشابه وزیر راه هم تصادف کرد، چرا ایشان دچار آسیب نشدند؟ مگر نه این که کیفیت خودروی خارجی آنها بالاتر از تولیدات داخلی ماست؟ در مورد مدرسه‌ها نیز وضع به همین منوال است. اگر شرایط استانداردها در ساخت مدرسه‌ها رعایت شود، اگر مدارس براساس مبحث 19 آیین نامه مقررات ملی ساختمان ساخته شوند آیا باز هم شاهد تکرار هر ساله این اتفاقات خواهیم بود؟ نوع برخورد مجلس در این مورد برای من به‌صورت علامت سوال باقی ماند. اینجا دیگر بحث حمایت از دولت یا هر فرد خاصی مطرح نبود، کاش بعضی از نماینده‌ها هم از عهدهای اخوت‌شان می‌گذشتند و به حساس‌ترین مسئله کشور می‌پرداختند.‌ای کاش افرادی که در بسیاری از اتفاقات موضع گیری می‌کنند و خود را به جریانات خاص وابسته نشان می‌دهند اینجا هم موضع گیری می‌کردند و خود را به مردم نزدیک نشان می‌دادند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha