سلامت نیوز : آمبولیزاسیون شریان رحمی یكی از روش‌های درمان فیبروم‌های رحمی است كه در سال‌های اخیر مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. در این روش از تركیب‌های دانه‌ای‌شكلی استفاده می‌شود كه از راه لوله قابل انعطاف و باریكی به نام كاتتر به داخل شریان‌های تغذیه‌كننده فیبروم تزریق می‌شود. این ذرات عروق پشتیبانی‌كننده فیبروم را مسدود می‌كند، بنابراین تومورها از نظر خون و اكسیژن‌رسانی در تنگنا قرار می‌گیرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ افرادی كه تحت این عمل قرار می‌گیرند، مدت زمان كمتری در حد چند ساعت در بیمارستان بستری شده سپس مرخص می‌شوند.حدود 90درصد خانم‌هایی كه تحت درمان آمبولیزاسیون قرار گرفته‌اند، بهبود قابل توجهی در علائم خود مشاهده می‌كنند.روش تصویربرداری ام‌آرآی شانس انتخاب بیماران مناسب برای دریافت درمان آمبولیزاسیون شریان رحمی را افزایش می‌دهد.

متخصصان رادیولوژی برای مشخص كردن این‌كه آیا تومور می‌تواند آمبولیزه شود، پیدا كردن منشا علامت‌های بیمار، پیدا كردن مواردی كه مانع انجام آمبولیزاسیون می‌شود، انجام ام‌آرآی را توصیه می‌كنند.ام‌‌آرآی با مشخص كردن عروق تغدیه‌كننده فیبروم امكان تشخیص، درمان و نتیجه مطلوب‌تر را فراهم می‌كند. در موارد زیر انجام آمبولیزاسیون توصیه می‌شود:

* داشتن فیبروم‌هایی كه خونریزی زیاد ایجاد كرده‌اند

* داشتن فیبروم‌هایی كه درد و فشار روی مثانه و ركتوم ایجاد كرده‌اند

* عدم تمایل به خارج كردن رحم

* عدم تمایل به بارداری در آینده

به طور متوسط 85 تا90 درصد خانم‌هایی كه این عمل را انجام داده‌اند بسیار راضی هستند یا بهبود كامل داشته‌اند و علائمی مانند خونریزی زیاد، درد و احساس سنگینی را ندارند.این روش در مورد فیبروم‌های بسیار بزرگ و متعدد بسیار اثربخش است و نیاز به درمان مجدد فیبروم بسیار نادر است.

روش انجام آزمون

بیمار به صورت ناشتا به بخش آنژیوگرافی مراجعه می‌كند و نتیجه آزمایش‌هایی را كه روز قبل انجام داده است، همراه با نوار قلب و عكس ریه- كه وجودشان برای انجام عمل لازم است- به منشی بخش آنژیوگرافی تحویل می‌دهد.پس از تائید مدارك، یك پرستار از بیمار رگ گرفته و متخصص بیهوشی به میزان لازم داروی آرامبخش به بیمار تزریق می‌كند.

ناحیه‌ای از بدن كه قرار است كاتتر وارد شود، اصلاح و ضدعفونی شده و با گان جراحی پوشانده می‌شود. در مرحله بعد محل ورود كاتتر ـ كه معمولا كشاله ران است ـ بی‌حس می‌شود سپس تحت هدایت اشعه ایكس كاتتر وارد شریان می‌شود و در محل كشاله ران قرار می‌گیرد سپس یك ماده كنتراست به همراه ماده مخصوصی ‌كه به صورت ذرات ریز است، داخل شریان رحمی تزریق می‌شود.

ماده مسدود‌كننده به نوبت در شریان‌های رحمی راست و چپ رها می‌شود و در خاتمه، تنها یك‌سوراخ كوچك روی پوست باقی می‌ماند.در انتها كاتتر از محل شریان خارج شده و با فشار جلوی خونریزی ناحیه سوراخ شده گرفته می‌شود. در این روش هیچ نیازی به بخیه وجود ندارد و بیمار بعد از چند ساعت از بخش مرخص می‌شود.

پزشك برای بیمار آنتی‌بیوتیك و مسكن تجویز می‌كند. در اولین دوره بعد از عمل، میزان خونریزی عادت ماهانه بسیار كم یا ممكن است اصلا اتفاق نیفتد، ولی بتدریج پس از دو یا سه ماه میزان خونریزی به سطح طبیعی می‌رسد.

مزایای انجام آمبولیزاسیون رحمی

* آمبولیزاسیون شریان رحمی تحت بیهوشی موضعی انجام می‌شود و میزان تداخل بسیار كمتر از جراحی باز است.

* هیچ برش جراحی روی پوست باقی نمی‌گذارد و تنها یك روزنه كوچك ایجاد می‌شود كه خودبه‌خود جوش می‌خورد.

* بیمار تمام كارهای روزمره خود را می‌تواند خیلی زود بعد از عمل انجام دهد.

* میزان از دست دادن خون طی آمبولیزاسیون شریان رحمی بسیار كمتر از جراحی است.

* رشد مجدد فیبروم بعد از آمبولیزاسیون یا ایجاد فیبروم جدید بسیار نادر است، زیرا تمام فیبروم‌های موجود در رحم، حتی كوچك‌ترین آنها كه در تصویر سونوگرافی یا ام ‌آر آی دیده شده است، با این روش درمان می‌شود.

عوارض آمبولیزاسیون فیبروم رحمی

اگرچه آمبولیزاسیون فیبروم رحمی روشی بسیار امن و كم‌تهاجمی است كه نتایج بسیار رضایت‌بخشی دارد، ولی این روش نیز خطرهای مربوط به خود را دارد.

• تعداد كمی از بیماران دچار عفونت می‌شوند كه با آنتی‌بیوتیك قابل كنترل است.

• كمتر از یك درصد احتمال آسیب به رحم وجود دارد كه ممكن است نیاز به جراحی و خارج كردن رحم باشد. این خطرها در مقایسه با هیستركتومی و میومكتومی بسیار نادر است.

• از عوارض آمبولیزاسیون شریان رحمی می‌توان به یائسگی زودرس اشاره كرد. كمتر از 2 درصد بیماران پس از انجام آمبولیزاسیون دچار یائسگی زودرس می‌شوند، ولی اثر سوء این روش روی باروری خانم‌ها هنوز مشخص نشده و در مطالعه‌ای میزان ناباروری خانم‌ها پس‌از عمل میومكتومی و آمبولیزاسیون یكسان گزارش شده است.

ناگفته‌های آمبولیزاسیون

• از حدود 20 سال پیش از این روش برای كنترل خونریزی‌های پس از زایمان استفاده می‌شود.

• آمبولیزاسیون از سال 1966 در دنیا برای درمان تومورها مورد استفاده قرار گرفته و از سال 1995 برای درمان فیبروم‌های رحمی به‌كار گرفته شده است.

به مرور ماده مورد استفاده برای مسدود كردن عروق تغذیه‌كننده فیبروم، بهبود داده شد تا كمترین مشكلات و عوارض را در مقایسه با عمل جراحی ایجاد كند.

• در ابتدا این روش برای كاهش خونریزی هنگام میومكتومی مورد استفاده قرار گرفت و به طور اتفاقی بهبود در علائم بیماران مشاهده شد.

• ذرات مورد استفاده برای مسدود كردن عروق در روش آمبولیزاسیون مورد تائید FDA بوده و تاكنون عوارض سوء مشاهده نشده است.