سلامت نیوز : بیشتر والدین تصور می کنند که می توانند مشکلات احتمالی بینایی کودکشان را تشخیص دهند، این در حالی است که در موارد بسیاری مشکلات بینایی کودکان از دید والدین پنهان می ماند و تشخیص دیرهنگام، رفع مشکل را به تاخیر می اندازد.

از چه زمانی باید آزمایش های بینایی کودک را آغاز کنیم؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ؛ انجمن اپتومتریست کانادا اعلام کرده است که اولین چکاپ بینایی کودک باید بین ۶ تا ۹ ماهگی انجام شود، توصیه اکید این است که بین ۶ تا ۱۲ ماهگی و حداقل ۲ بار در سال بینایی کودک با مراجعه به یک اپتومتریست ارزیابی شود. البته در شرایطی که وی مشکل خاصی ندارد. در نظر داشته باشید که هر چه زودتر یک عارضه چشمی در کودک تشخیص داده شود درمان سریع تر آغاز و شانس بهبود بیشتر می شود. معمولاً بیماری های چشمی وخیم مانند «رتینوبلاستوما»(نوعی سرطان چشم در کودکان) قبل از ۲ سالگی قابل تشخیص است، در مورد عوارضی مثل نزدیک بینی شدید، آستیگماتیسم هم با این که امکان اصلاح در هر سنی وجود دارد اما بهتر است قبل از ۷ یا ۸ سالگی تشخیص و درمان شود. همچنین تشخیص تنبلی چشم در دوران کودکی اهمیت بسیاری دارد زیرا در سنین پایین چشم در حال تکامل است و سلول های عصبی در حال شکل گیری و رشد است.

والدین با مشاهده چه علایمی در کودک خود باید به اپتومتریست مراجعه کنند؟

رضوانی: گاهی والدین نمی دانند باید کجا مراجعه کنند بنابراین اگر هر یک از این علایم را در کودک خود مشاهده کردند فوری مراجعه کنند:اگر وقتی به کودک نگاه می کنند متوجه می شوند ۲ چشم کودک با هم تفاوت دارد، کودک در تمرکز مشکل دارد و یا لوچ است، کودک بیش از حد به کتاب یا وسیله ای که در نزدیکی اش قرار دارد، نزدیک می شود، وقتی می خواهد به چیزی نگاه کند، سرش را می چرخاند، وقتی با نور آفتاب مواجه می شود، چشم هایش را می گیرد و وقتی یک چشم روشن تر و سفیدتر از چشم دیگری است بهتر است بلافاصله به متخصص مراجعه کنند.

چرا آزمایش های بینایی اهمیت دارد؟

رضوانی: بارها کودکان ۳ یا ۴ ساله ای را معاینه کرده ام که مشکل بینایی داشته اند و والدین آن ها شگفت زده شده اند.

دلیلش این است که بچه ها نمی دانند دید خوب چیست بنابراین از این که خوب نمی بینند شکایتی ندارند. از این رو این والدین هستند که می توانند تا حدودی مشکل بینایی کودک خود را شناسایی کنند نه کودکان.

چه نکاتی در ارزیابی بینایی کودک مد نظر قرار می گیرد؟

در مرحله اول، سابقه بیماری های خانواده مطرح می شود زیرا نکته کلیدی است و راه را برای شناسایی عارضه چشمی کودک باز می کند. این که آیا کسی در خانواده پدر یا مادر به تنبلی چشم مبتلاست یا خیر. آیا به هنگام تولد نوزاد دچار عارضه ای نشده است؟ رشد وی طبیعی بوده یا خیر. آیا نوزاد زودرس بوده یا خیر و بالاخره این که چه علایم خاصی دارد.گاهی وضعیت خاصی در نتیجه نارسی نوزاد ایجاد می شود. مانند عارضه Rop که در حیطه تخصص چشم پزشک قرار می گیرد. در مرحله بعد اپتومتریست تیزی حواس کودک را ارزیابی می کند. معمولاً این کار با یک سری کارت که تصویر روی آن درج شده است، انجام می شود.

سپس دید دوچشمی کودک ارزیابی و خط طولی فاصله چشم ها با هم سنجیده می شود. کوررنگی و عمق دید هم سنجش می شود.همچنین اپتومتریست باید مطمئن شود که چشم های کودک به خوبی حرکت می کند. این مسئله بسیار مهم است. به هنگام مطالعه ما چشم هایمان را در عرض همدیگر حرکت می دهیم و اگر یک کودک نتواند به هنگام خواندن این کار را بکند، چشمش زود خسته می شود و کتاب را کنار می گذارد.

سپس به ارزیابی عینکی که برای کودک مناسب است می پردازیم که با تستی تحت عنوان(Retinoscopy) انجام می شود. نتیجه این تست به ما می گوید که آیا نیازی به تجویز عینک داریم یا خیر. در ادامه ممکن است از قطره چشمی استفاده کنیم.

در این آزمایش یک قطره تحت عنوان cyclopentolate به فاصله ۵ دقیقه در هر ۲ چشم ریخته می شود این قطره ها باعث گشادی مردمک می شود و به کودک کمک می کند که بتواند به مدت زمان طولانی تری به یک شیء نزدیک نگاه کند بدون این که چشمش اذیت شود. با این آزمایش تیزی و دقت بینایی کودک سنجش می شود اثر این قطره ها ظرف چند ساعت و بدون عارضه جانبی از بین می برد.