سلامت نیوز : در یکی از فرعی‌های خیابان آیت الله کاشانی به نام خیابان بهنام این روزها، اهالی محل با مهمانان ناخوانده‌ای مواجهند که حضورشان می‌تواند آرامش محله را از بین ببرد. قانون این حق را برای حریم محله‌های مسکونی قائل شده که چنین مراکز بهداشتی اجازه ساخت نداشته باشد اما اهالی محله بهنام این روزها شاهد بالارفتن دیوارهای یک بیمارستان روانی در همسایگی خود هستند و هر چه اعتراض می‌کنند نه کسی از وزارت بهداشت پاسخگوی آنهاست نه شهرداری منطقه به آنها جواب روشنی می‌دهد و نه اعضای شورای شهر حاضرند پا به میدان بگذارند و پیگیر مطالبات آنها شوند.

ساخت غیرقانونی یک بیمارستان روانی

به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ سال 1364 بیمارستان روانی آزادی کمی بالاتر از میدان آزادی ساخته شد تا جان پناهی برای روح‌های بیمار و آسیب دیده باشد، آن جا که تن رنجور، روح را می‌آزارد و می‌خراشد، بیمارستان روانی آزادی در قریب به سی سال بخشی از بار حملات روحی و روانی تهرانی‌ها را به دوش می‌کشید با همه افت و خیزهایی که داشت. اما توسعه تهران، چنگک ماشین‌هایش را به جان این ساختمان قدیمی هم انداخت و بیمارانش را آواره کرد اما این همه ماجرا نیست، حالا مردم یک محله هم نگران اتفاقاتی هستند که دارد بیخ گوش‌شان می‌افتد و بعید نیست که خیلی زود چهره خیابان‌های نسبتا آرام و پردرخت محله را عوض کند. بیمارستان روانی آزادی در تقاطع بزرگراه‌های شیخ فضل‌الله نوری و محمدعلی جناح قرار داشت اما شهرداری با دلیل گره ترافیکی غرب پایتخت، بر آن شد تا اتوبان‌ها را چندلایه و پهن‌تر کند و در این میان باید بیمارستان تخریب می‌شد.

بیماران این بیمارستان حالا به‌صورت موقت در چند کلینیک مستقر شده‌اند تا مدیران برای ساختمان جدید فکری اساسی کنند. در این میان احداث ساختمان جدید اما مناقشه‌ای تازه را در غرب تهران به راه انداخته. شهرداری منطقه 5 اعلام کرده است که «ملك معوض تحویلی طبق توافق فی‌مابین شهرداری و مدیریت بیمارستان جهت پرداخت معوض تحویل عوامل بیمارستانی شده ضمن اینكه محل تحویلی جهت احداث بیمارستان نبوده» اما مسئولان بیمارستان تصمیم شان را گرفته‌اند که ماکتی را که در سایت این بیمارستان به نمایش گذاشته‌اند درست در فاصله چند قدمی چندین واحد مسکونی بسازند و البته در این راه شهرداری منطقه گاه به میخ می‌کوبد و گاه به نعل.

یکی از اهالی این محله که از ساخت یک بیمارستان روانی در همسایگی خانه خود ناراضی است به آرمان می‌گوید:« در حالی که ساخت چنین بیمارستانی در یک محله مسکونی غیرقانونی است، مسئولان بیمارستان روانی آزادی با وجود شکایت اهالی محل به شدت مشغول ساخت و ساز در زمینی هستند که سابق بر این باغ بوده و ریه این بخش از شهر به حساب می‌آمده است.» شهرداری منطقه اما با این که زمانی خود این زمین را به بیمارستان روانی آزادی داده حالا در جوابیه‌ای اعلام کرده است که «اقدام مسئولان نسبت به ساخت و ساز در این زمین غیر مجاز بوده» و به همین خاطر نیز هفته گذشته دیوار این ملک را تخریب کرده است. در این میان اما چند سوال مهم وجود دارد. نخست درباره ملکی است که قرار است به یک بیمارستان روانی بدل شود و دوم درباره اعتراض همسایگان و اهالی محله‌ای که این بیمارستان قرار است در آن جا کار خود را دوباره آغاز کند.

قطع 100ها درخت کهنسال

این محله را به نام آیت الله کاشانی یا بهنام می‌شناسیم سابق بر این در بطن باغ بزرگی قرار داشته به نام ده حسن‌آباد. یکی از اهالی محله به آرمان می‌گوید:
«سالها پیش در اینجا باغ بزرگی از ده حسن آباد وجود داشت که حداقل 100 اصله درخت کهن سال داخل آن بود و علاوه بر پاک و خنک نگه داشتن هوای محله، بهترین فضای سبز به حساب می‌آمد اما متاسفانه درختان این باغ را شهرداری از بین برد تا راه برای ساخت این بیمارستان باز شود.» اگر چه که به گفته اهالی محله، پیش از این شهرداری با بهانه‌هایی چون ساخت فرهنگسرا اقدام به آماده سازی این زمین و قطع گسترده درختان کرده اما مردم خیلی زود متوجه اصل جریان می‌شوند و این شروعی است بر اعتراضات گسترده اهالی محله.

شهرداری منطقه که با واکنش اهالی محله مواجه می‌شود عملا سیاست یک بام و دو هوا را اتخاذ می‌کند، گاهی رودرروی سازندگان بیمارستان می‌ایستد و از ساخت و ساز آنها جلوگیری می‌کند و زمانی با بی‌پاسخ گذاشتن اعتراضات اهالی این محله، عملا خود را در دسته موافقان ساخت این بیمارستان قرار می‌دهد تا جایی که به نظر می‌رسد واکنش روز گذشته وزارت بهداشت نیز برگرفته از همین نوع رفتار شهرداری باشد.

اعتراض به شورای شهر، شهرداری و وزارت بهداشت

روز گذشته بالاخره اهالی این محله تجمع آرامی را روبه‌روی شورای شهر آغاز کردند تا بلکه حق خود را از خانه مردم تهران مطالبه کنند. پاسخ چندین ساعت ایستادن در سرما اما بی‌نتیجه بود. مشاهدات عینی خبرنگار آرمان حکایت از آن دارد که پس از چند ساعت ایستادن در سرمای هوا، در نهایت مسئولان شورای شهر با تاکید بر این که در چنین ماجراهایی نمی‌توانند دخالت کنند، از معترضان خواستند که اعتراض خود را به وزارت بهداشت اعلام کنند. با وجود آن که اهالی محله با نحوه پاسخگویی آشنا بودند لذا به مقابل وزارت بهداشت هم رفتند اما نتیجه‌ عملی نداشت هرچند یکی از مقام‌های مسئول این وزارتخانه در گفت‌وگو با یک خبرگزاری در این مورد سخنانی را مطرح کرد. مدیرکل سلامت روان وزارت بهداشت اندکی بعد از این تحصن به فارس گفت که «شهرداری تهران بدون اطلاع قبلی بیمارستان روانپزشکی آزادی را تخریب بدون آنکه پیش‌بینی لازم برای مکان جایگزین شده باشد».

این اظهارنظر اما گرهی از مشکلات مردم معترض به ساخت این بیمارستان نمی‌گشود. ناصحی اما در بخش دیگری از حرف هایش اعلام کرده که «متأسفانه مسئولان شهرداری منطقه پشیمان شده‌اند و می‌خواهند بیمارستان جدید را پس بگیرند و به نظر می‌رسد تجمع اهالی این منطقه در جلوی شورای شهر تهران و اعتراض به ایجاد این بیمارستان کاملاً بی‌اساس بوده و این اقدام را مردم انجام نداده‌اند اگر هم اهالی معترض شده‌اند مسائل دیگری هم دخیل بوده است.» این در حالی است که مشاهدات خبرنگار آرمان این اظهارنظر را به کلی رد می‌کند، چرا که اعتراضات روز گذشته مردم در مقابل شورای شهر، وزارت بهداشت و شهرداری تهران به خاطر نگرانی‌هایی است که اهالی بیش از صدخانواده همسایه از ساخت غیرقانونی یک بیمارستان روانی در همسایگی خود دارند. یکی دیگر از اهالی محله به آرمان می‌گوید:« سوال اساسی اینجاست که چرا چنین بیمارستانی را در بخش‌های غیرمسکونی شهر نمی‌سازند؟ آیا به این خاطر که زمین آنجا ارزانتر است؟» قانون هم در این زمینه حق را به مردم داده و ساخت بیمارستان‌های روانی را به خارج از مناطق مسکونی جهت داده است.

خشت کج و دیوار کج

اولین خشت ساخت این بیمارستان کج گذاشته شده، آن جا که شهرداری و مالک بیمارستان بدون توافق دقیق و برنامه مشخصی در زمینه تخلیه بیمارستان قبلی و تخریب آن اقدام کرده‌اند و حالا در حالی که مسئولان وزارت بهداشت خبر از کم بودن بیش از 2 هزار تخت برای بستری بیماران روانی در تهران خبر می‌دهند، بیماران این بیمارستان تا ساخت بیمارستان جدید آواره چندین کلینیک مختلف شده اند. خشت بعدی هم دوباره به دست شهرداری منطقه کج گذاشته شده، آنجا که قطع صدها درخت با عمر تقریبا هفتاد تا هشتاد ساله در سکوت اتفاق افتاده تا زمین برای ساخت این بیمارستان هموار شود. در برابر این همه اشتباه حالا این مردم محله هستند که باید تقاص این دیوار تا ثریا کج را پس بدهند و حاضر نیستند از حق قانونی خود درباره ساخت غیرقانونی این بیمارستان کوتاه بیایند.

جالب اما اینجاست که به نظر می‌رسد مسئولان بیمارستان نیز از شرایط پیش آمده کمال استفاده را برده‌اند و به خاطر ارزش زمینی که به دست آورده‌اند حاضر نیستند تن به تغییر ملک بسپرند، در حالی که شهرداری منطقه حاضر شده در ازای ساختمان قبلی بیمارستان مابه ازای ریالی آن را پرداخت کرده و هزینه تمام ساخت و سازها در ملک جدید را نیز بپردازد به این شرط که این بیمارستان از یک محله مسکونی خارج شود! اگر چه که در دیدار روز گذشته مردم این محله با مسئولان وزارت بهداشت، معاون این وزارتخانه تاکید کرده است که ساخت بیمارستان روانی در محله‌های مسکونی خلاف قانون بوده و چنین مسائلی باید با اطلاع کامل وزارت بهداشت انجام شود اما در این میان به نظر می‌رسد که مسئولان این وزارتخانه بهتر است با بررسی در متن موضوع نسبت به آن اقدام لازم را انجام دهند. چراکه اگر در چنین پرونده‌ای، منویات شهرداری منطقه همسو با مردم صبور این منطقه بود، هیچ گاه چنین محیط مسکونی را برای ساخت یک بیمارستان روانی پیشنهاد نمی‌کرد.