به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ بنابراین واگذاری این جنگلها نه فقط به نفع آیندگان نیست كه زندگی امروز را درمعرض خطرات طبیعی و حوادثی چون سیلاب، رانش و كم آبیقرار میدهد. طرح ورود مجدد دامها به جنگل، قطعا طرحی كارشناسی شده نیست. طرحها باید به سمت حفظ منابع طبیعی برود. برنامههایی را تصویب كنیم كه در نهایت به حفظ جنگل و مراتع منجر شود. حرفها و تصمیمها نباید به سمتی برود كه منابع طبیعی را به خطر بیندازد. حفظ جنگل یعنی حفظ كل جامعه و اگر ما خود را جزئی از جهان بدانیم،یعنی حفظ ذخایر یك جهان؛ چون انسانها بدون طبیعت نمیتوانند زنده بمانند. بنابراین واگذاری جنگلها به مردم، راه حل مشكلات موجود نیست.
همانطور كه در كشورهای مختلف اروپایی و آمریكایی هزینههای بسیاری برای حفظ جنگل میكنند، چون میدانند حفظ جنگل یعنی حفظ همه منابع آبی،خاكی و یعنی حفظ جامعهای پایدار و در نهایت تضمین امنیت جامعه. علم ودانش هم همین نكته را میگوید.
كشوری كه به محیطزیست ومنابع طبیعی اهمیت نمیدهد نمیتواند جامعه توسعهیافته باشد و رشد كند. جنگل خود محافظ مردمی است كه در آن زندگی میكنند. اگر مردم بخواهند گلهها را در جنگلها، رها كنند حق زندگی را از خود گرفتهاند و موجودی خود را به خطر انداختهاند. باید با فرهنگسازی این نكته را به روستائیان و جنگلنشینان گوشزد كرد. كشاورز باید بداند اگر جنگل ازبین برود منابع آبی وخاكی او هم از بین خواهد رفت، زمین كشاورزیاش به بیابان تبدیل میشود و در نهایت مجبور میشود مهاجرت كند تا در حاشیه شهرها زندگیای كه در شأن او نیست را تجربه كند. در روزگاری كه كشورهای دیگر میلیاردها دلار خرج حفاظت از جنگل میكنند سخن از واگذاری منابع طبیعی و سرمایه ملی برای چرای گوسفندان میتواند به تبعات جبران ناپذیری منجر شود. جنگلنشین و كشاورز باید بداند سرمایه اصلی او همین جنگلها و منابع طبیعی است كه نباید با چرای بیرویه دامها از بین برود. حفاظت و صیانت از جنگلها باید اولویت مسئولان و مردم باشد و از اجرای طرحهای شتابزده و غیركارشناسی در اینباره جلوگیری شود.
نظر شما