سلامت نیوز :هوا آلوده است. ما همچنان نفس می‌كشیم و اگر اهل خواندن روزنامه باشیم در خبر‌ها می‌خوانیم كه سالی چند صد یا چند هزار نفر به دلیل آلودگی هوا می‌میرند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ مردن به خاطر آلودگی هوا شاید جدیدترین نوع از انواع و اقسام مردن‌هایی است كه تا به حال شنیده‌ایم. هیچ‌كدام از ما تا كنون كسی را ندیده‌ایم كه حین آلودگی هوا به یكباره دست و پایش تكانی بخورد و بعد جان به جان آفرین تسلیم كند. هیچ كداممان ندیده‌ایم كه ناگهان یك هوای آلوده از راه برسد و دست دور گردن یكی از ما بیندازد و بگوید تو باید بمیری.

اما با این حال این روزها زیاد می‌شنویم كه آدم‌ها بر اثر آلودگی هوا هم می‌میرند. اما این مردن انگار چندان جذابیت و ترسی برای ما ندارد. ما تنها می‌شنویم و می‌خوانیم كه هوای آلوده هم قاتل است. اما تا به حال كسی به چشم خودش ندیده است. همین است كه باورپذیری بسیار كمی نسبت به این مرگ داریم. همین است كه انگار نه انگار هوای شهر‌های ما آلوده شده است.

ما سرمان به كار خودمان گرم است و خوشحال هم می‌شویم كه هوا آلوده است و شاید باز چند روزی تعطیل شویم. گرچه در ظاهر ژست‌های آنچنانی بگیریم و متاسف شویم و سری به علامت بد بودن اوضاع تكان دهیم. اما به هرحال آلودگی هوا شاید بهانه خوبی برای فكر كردن راجع به خودمان است.

چه خوب است كه فكر كنیم به این‌كه چقدر بیش از اندازه عشق ماشین شده‌ایم. آنقدر كه حتی اگر فردا روزی آلودگی هوا در هیبت یك آدمكش وارد شود و یكی یكی جلوی چشم‌مان دمار از روزگارمان دربیاورد باز هم به دنبال خریدن ماشین هستیم.

باز هم وام می‌گیریم و ماشین ثبت‌نام می‌كنیم. باز هم با خودرو‌های تك‌سرنشین به خیابان‌ها می‌آییم. فكر نمی‌كنیم كه شاید بشود بخشی از كارها را بدون ماشین انجام داد. فكر نمی‌كنیم به این‌كه چرا در این شهر دود زده و آلوده هیچ دوچرخه‌ای یافت نمی‌شود.

فكر نمی‌كنیم به این‌كه چرا هرگاه ما در خیابان‌های شهر دوچرخه‌سواری می‌بینیم چنان به او نگاه می‌كنیم كه انگار آدم‌فضایی دیده‌ایم. چنان نگاه می‌كنیم كه طرف از فردایش حاضر نیست سوار بر دوچرخه شود. به راستی ما از این هوای آلوده چه می‌خواهیم كه دو دستی آن را چسبیده‌ایم. آری، این ماییم كه به هوای آلوده چسبیده‌ایم.

این ماییم كه خوشمان می‌آید از آلودگی هوا و دلمان هم نمی‌خواهد از او جدا شویم. اگر غیر از این بود نیازی به این همه قانون زوج و فردی نبود و ما خودمان با پاهای پیاده، با دوچرخه، با دست‌های خالی، با اتوبوس‌های تمیز، با بنزینی كه پاك است و با ماشین‌های از رده خارج نشده، هوای آلوده را از شهر بیرون می‌كردیم. اما انگار ما آلودگی را دوست داریم. هوا آلوده است و ما همچنان با میلیون‌میلیون ماشین‌های خود در شهر نفس می‌كشیم.