سلامت نیوز : تاکنون بارها درباره بازار سیاه دارو و عرضه برخی داروهای غیرمجاز از سوی دلالان شنیده بودم، اما این بار برای تهیه گزارش عینی در این باره به محله ای قدم می گذارم که در تسخیر دلالان داروهای غیرمجاز است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ؛ اگر شما هم به این محله بیایید با کمی تأمل این افراد را می بینید که قدم به قدم با ژست های خاص ایستاده اند و با نگاه های معنادار دنبال مشتری و عرضه داروها با قیمتی چند برابر می گردند.

محله ای در پایین شهر

این محله در اطراف یکی از میدان های پایین شهر قرار دارد. به این محله سری می زنم و خود را مشتری و خریدار داروی اعصاب معرفی می کنم. به یکی از دستفروشانی که مشغول فروش اسباب بازی است نزدیک می شوم. از این جوان ۲۵- ۲۴ ساله می پرسم «اینجا چه کسی دارو می فروشد؟ به دارو نیاز دارم.» جواب می دهد: «چه دارویی نیاز داری؟» به او می گویم: «داروی اعصاب» با دست به داروخانه آن طرف خیابان اشاره می کند و می گوید: «از داروخانه تهیه کن».

پاساژی برای عرضه دارو

از مرد میانسالی که سوار بر موتورسیکلت کهنه اش در حال یافتن مشتری برای یکی از هتل های شهر است، درباره محل فروش دارو سوال می کنم.او می گوید: در حال حاضر چند سرباز نیروی انتظامی (روی پل) مکانی که همیشه محل فروش دارو بود ایستاده اند و دلالان به دلیل ترس از نیروی انتظامی در پیاده رو و حاشیه خیابان پراکنده شده اند اگر مشتری هستید، می توانید آنها را پیدا کنید.به همان سمتی که آدرس داده بود می روم. یک داروخانه هم اینجاست اما مشتری های دلالان به داروخانه مراجعه نمی کنند. به مردی نزدیک می شوم که تقریبا ۴۵-۴۰ ساله است با پیراهن چرکین و کاپشن مشکی و شلوار لی سیگار روشنی در دست دارد و پشت سر هم مشغول بیرون دادن نفس پردودش است.با فاصله یک متری از او می ایستم تا از دود سیگارش اذیت نشوم، از او می پرسم داروی آزاد داری؟ سرش را به حالت تایید تکان می دهد و می گوید: «بیا برویم» چند قدم به دنبالش می روم. می گوید:  داخل پاساژ است.

داروی ترک اعتیاد می خواهی؟

به پاساژ مورد نظر نزدیک می شوم، پاساژ به هم ریخته ای که بیشتر شبیه انباری است تا پاساژ، ضربان قلبم تندتر می شود و وحشت تمام وجودم را فرامی گیرد. ناگهان از من می پرسد: «چه دارویی می خواهی؟» می گویم: «سترالین، داروی اعصاب»، می گوید: «نداریم اگر قرص ترامادول یا شربت متادون و ترک اعتیاد می خواهی داریم، این دارویی که شما می خواهی باید از داروخانه تهیه کنی، ما نداریم.» به او اصرار می کنم. می گوید: «برو از افراد دیگری که اینجا ایستاده اند بپرس، ولی این نوع داروها را در اینجا نمی فروشند.»از مرد دیگری که او هم منتظر مشتری است، می پرسم: «دارو دارید؟» می گوید: «بستگی دارد چه دارویی بخواهی»، می گویم: «داروی اعصاب» می گوید: «نه داروی ترک اعتیاد داریم، اگر می خواهی قیمت بدهم». می گویم: «نه نمی خواهم».

دلالان داروهای غیرمجاز

از خیابان شلوغ و پرتردد عبور می کنم و به پیاده روی آن سوی خیابان می روم. در آنجا هم چند نفر را می بینم که درباره قیمت یک دارو گفت وگو می کنند. دلال جوان گویا حاضر نیست جنس خود را ارزان تر بفروشد و می گوید: «این دارو را از هر کدام از دلالان بخواهی کمتر از این قیمت که من می گویم به تو نمی دهند.» با هم قرار می گذارند که فردا خریدار ساعت ۱۱ با ۲۰۰ هزار تومان پول برگردد و دارو را دریافت کند.

چانه زنی بر سر قیمت داروی سقط جنین

به یکی از این مشتری ها که زن میانسالی است و پالتوی کهنه ای پوشیده است می گویم: «آیا قیمت دارویی که این جوان می گوید مناسب است؟» پاسخ می دهد: «بله من چند بار از او دارو گرفته ام و خودم به افرادی که نیاز داشته اند فروخته ام. اگر شما هم داروی سقط جنین می خواهی من با قیمت مناسب تری حساب می کنم.» من می گویم: «قیمت داروها چقدر است؟» می گوید: «اگر قرص بخواهی هر قرص ۴۵ هزار تومان و اگر آمپول، آمپولی ۹۵ هزار تومان. از من می شنوی آمپول بهتر از قرص عمل می کند.»می گویم: «نه باید با کسی که به دارو نیاز دارد، مشورت کنم. اگر خواست دوباره می آیم.» این زن می رود و من با همان دلال جوان درباره داروی سقط جنین صحبت می کنم.

هر قرص ۴۰ هزار تومان و هر آمپول ۹۰ هزار تومان

در حالی که دست هایش را در جیب کاپشنش قرار داده است، می گوید: «چه دارویی می خواهی ترامادول ، ترک اعتیاد یا سقط جنین؟» می گویم: «می خواهم برای یکی از آشنایان داروی سقط جنین بخرم اما دنبال دارویی با قیمت مناسب می گردم.» می گوید: «هر قرص ۴۰ هزار تومان و هر آمپول ۹۰ هزار تومان، اگر پول داری که الان بروم و بیاورم.» می گویم: «الان که پول همراهم نیست ولی چند عدد قرص یا آمپول نیاز است؟» می گوید: «بستگی دارد به این که فرد چند ماه از بارداری اش می گذرد» می گویم: «۲، ۳ ماه»، می گوید: «۲، ۳ ماه زیاد است و با قرص جواب نمی گیرد، باید حتماً آمپول تهیه کنی، آن هم ۴، ۵ عدد که در کل می شود، ۴۵۰ هزار تومان، اگر می خواهی الان قرار بگذاریم که شما پول را بیاوری و من هم دارو را» می گویم: «شما همیشه اینجایید، می گوید: بله، به راحتی می توانید مرا در این محدوده پیدا کنید، اما شماره تلفن همراهم را یادداشت کن تا اذیت نشوی ۰۹۳۶۰۰۰۰۰۰۰» شماره اش را در تلفن همراهم ثبت و از او خداحافظی می کنم.

ارزان تر می فروشم!

از عرض این خیابان شلوغ به وسط خیابان می رسم که احساس می کنم جوانی قدم به قدم دنبالم می آید. به آن طرف خیابان می رسم. او هم شلوار لی و کاپشن مشکی به تن دارد مثل این که همه دلالان اینجا فرم خاص پوشیده اند. به من نزدیک می شود، می گوید: «داروی سقط می خواهی»، می گویم: «داری؟» می گوید: «بله اما ارزان تر از قیمتی که به تو گفته اند. من هر قرص را ۳۵ هزار تومان و هر آمپول را ۸۵ هزار تومان می فروشم. اگر الان پول داری به اندازه پولی که داری دارو به شما تحویل می دهم و بقیه اش را فردا بیاور و بقیه داروها را بگیر.» می گویم: «شاید تاریخ مصرف گذشته باشد، می گوید: برو به هر پزشکی که می خواهی نشان بده داروها هم تاریخ مصرف دارند و هم اصل اصل هستند، اگر همان مقدار که می گویم مصرف کنی حتماً جواب می گیری.» می گویم: «باشد هر وقت خواستم می آیم».

این داروها را نخر

به محض این که آن دلال جوان از من دور می شود ناگهان دختر جوانی را می بینم که از مغازه کفش فروشی خارج می شود و به سمت من می آید و می گوید: این داروها را نخر. می گویم: «چرا مگر چه اشکالی دارد؟» دختر جوان که ظاهری ساده دارد، می گوید: «خواهر من آمپول سقط جنین را از یکی از این دلالان گرفت و تزریق کرد اما با افت شدید فشار خون مواجه و حالش به شدت بد شد به طوری که همه فکر می کردیم می میرد، سریعا او را به بیمارستان منتقل کردیم پزشکان بیمارستان گفتند: «خدا به خواهر شما رحم کرد، چون آمپولی که تزریق کرده تاریخ مصرف گذشته بوده است و اگر دیرتر به بیمارستان می رسید کار از کار می گذشت. او ادامه می دهد: «از من گفتن بود»، این را گفت و رفت.در مسیر برگشت سوالی برایم ایجاد می شود و آن این که چطور ماموران حفظ سلامتی مردم (مسئولان وزارت بهداشت) دلالان بازار سیاه عرضه داروهای غیرمجاز که سلامتی مردم را قربانی خواسته های شوم خود می کنند شناسایی و بازداشت نمی کنند، آیا شناسایی این افراد برای آنها سخت است؟