به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ البته بیشتر این ناسازگاریها و دعواها به خاطر جلب توجه پدر و مادر است، زیرا بچهها میخواهند تنها محبوب پدر و مادر باشند و دیگری در قلب آنها جای نداشته باشد. به هر حال این جنگ و دعواها میان هر خواهر و برادری شكل میگیرد و امری طبیعی است، فقط باید مراقب باشید تا به یكدیگر آسیب نرسانند.
اگر میخواهید بچهها با یكدیگر جنگ و دعوا نكنند به نكاتی كه در ذیل اشاره میشود توجه كنید:
ـ طرز رفتار و نحوه گفتار والدین روی خلق و خوی كودكان تاثیر میگذارد. زیرا بچهها شما را الگوی رفتاری خود قرار میدهند. دعوا و كشمكش پدر و مادر، گاهی باعث نزاع میان آنها میشود. وقتی بچهها مشاهده میكنند كه پدر و مادر دائما با یكدیگر بگو و مگو میكنند، از آنها یاد میگیرند و با خواهر و برادرشان مدام دعوا میكنند، اما اگر شما والدین آگاه با افراد خانواده با محبت برخورد كنید آن وقت بچهها از شما میآموزند كه با خواهر و برادر خود مهربان باشند و آنها را دوست بدارند.
ـ ممكن است گاهی اوقات در خانوادهها بویژه در خانوادههای پرجمعیت بچهها برای جلب توجه والدین، با خواهر یا برادرشان دعوا كنند. اما متاسفانه بیشتر والدین نسبت به جنگ و دعوای بچهها بیتوجه هستند یا آنها را به حال خودشان رها میكنند یا با عصبانیت و داد و فریاد آنها را از هم دور میكنند شاید نزاع میان بچهها برای مدت كوتاهی تمام شود، اما بعد از مدتی دوباره شروع خواهند كرد. بنابراین پدر و مادر باید با عقل و تدبیر و صبر و حوصله عوامل اختلاف را بشناسند و برطرف سازند، بعد با پادرمیانی نزاع میان بچهها را تمام كنند. چرا كه ممكن است بچههای بزرگتر به كوچكترها آسیب برسانند و فاجعهای جبرانناپذیر بوجود بیاورند.
ـ وقتی بچهها با هم دعوا میكنند ممكن است یكی از آنها پشت سر خواهر یا برادرش، بدگویی یا سخنچینی كند، در این صورت شما نباید از كودكی كه پشت سر خواهر یا برادرش بدگویی كرده است طرفداری كنید، زیرا ممكن است عادت به بدگویی یا سخنچینی كند و خواهر و برادر خود را مورد آزار و اذیت قرار بدهد. بنابراین بهتر است در نزاعهای كوچكی كه میان بچهها صورت میگیرد، به طور مستقیم دخالت نكنید و به سخنچینی آنها اهمیت ندهید، بلكه اجازه بدهید خودشان مشكلشان را حل كنند. (البته از دور مراقب آنها باشید)
ـ در بیشتر مواقع نزاع بچهها بهخاطر بیكاری و بلاتكلیفی است، سعی كنید برای آنها كار یا سرگرمی ایجاد كنید تا نزاع میان آنها كمتر شود. بخصوص اگر آنها را به بازیهای دسته جمعی یا كارهای گروهی مثل درستكردن كاردستی و... تشویق كنید، بسیار خوب خواهد بود.
ـ وقتی شما والدین آگاه و با تدبیر مشاهده كردید بچهها مشغول بگو و مگو با یكدیگر هستند، پیش از اینكه این بگو و مگوها تبدیل به یك دعوای جدی شود، با یك پیشنهاد خوب دعوای میان آنها را تمام كنید. به عنوان مثال، وقتی كه هر دوی آنها میخواهند با رایانه بازی كنند با لحن محبتآمیزی به آنها پیشنهاد بدهید، یكربع شما بازیكن یكربع هم شما.
ـ وقتی بچهها بدون جنگ و دعوا ساعتها با هم بازی میكنند آنها را تشویق و تحسین كنید. تشویق بهترین و موثرترین وسیله تربیت میباشد، در روح و روان آنها اثر میگذارد و آنها را برای انجام كارهای خوب ترغیب میكند. برای مثال، هنگامی كه یكی از بچهها، اسباببازیهایش را به خواهر یا برادرش میدهد، او را به خاطر كار خوبی كه انجام داده است، تشویق كنید و به او بگویید كه چه كار ارزشمندی انجام داده است.
ـ همیشه سعی كنید محیط خانه را آرام نگه دارید. وقتی فضای خانه آشفته و در هم بر هم باشد، و پدر و مادر هم دائم با یكدیگر بگو و مگو و مشاجره كنند، بچهها در این فضای نا آرام، دچار اضطراب میشوند، نق میزنند و غرغر میكنند و مدام با خواهر و برادرشان دعوا میكنند.
این نكته مهم است كه ممكن است بچهها بعد از مدتی به این داد و فریادها عادت كنند، اما به لحاظ روحی و روانی آسیب جدی میبینند، تندخو و بداخلاق میشوند و همیشه میخواهند با دیگران بجنگند. بنابراین شما پدر و مادر آگاه بهتر است جلوی بچهها با یكدیگر دعوا و بگو و مگو نكنید و محیط خانه را همیشه آرام نگه دارید تا بچهها احساس امنیت و آرامش كنند.
نظر شما