به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ؛ افشین مسیح‌پور اظهار کرد: در فیزیولوژی ورزش عمدتا درباره حداکثر استرس قابل اعمال بر بیشتر مکانسیم‌های بدن بحث می‌شود. به عنوان مثال در شخصی که تب بسیار بالا و کشنده دارد، متابولیسم بدن صد درصد نسبت به حالت طبیعی افزایش می‌یابد ولی در یک دونده ماراتن متابولیسم تا دو هزار درصد هم می‌تواند افزایش پیدا کند و حالت طبیعی بدن نیز حفظ شود.

وی ادامه داد: اصول فیزیولوژیک در زنان و مردان یکی است که البته تفاوت‌های عمده بین زنان و مردان ورزشکار مربوط به حجم و اندازه عضلات و وجود هورمون‌های جنسی تستوسترون است.

این فیزیولوژیست عنوان کرد: با فعالیت‌های ورزشی مانند شنا، دو، دوچرخه سواری و اسکیت می‌توان هم استقامت بدن و هم ظرفیت ریه‌ها را بهبود بخشید به طوری که تنفس صحیح، انرژی را حفظ کرده و تنفس غلط آسیب‌زا، اتلاف کننده انرژی است. دویدن با تقویت دیافراگم باعث افزایش و بهبود عملکرد ریه‌ها می‌شود.

وی در ادامه با بیان اینکه عضلات در حین فعالیت ابتدا گلیکوژن و کربوهیدرات می‌سوزانند، گفت: عضلات در مراحل بعدی نیز اسیدهای چرب را می‌سوزانند و در بهترین شرایط، ذخیره گلیکوژن عضلات، ظرف چهار تا پنج ساعت فعالیت ورزشی به صورت کلی تمام می‌شود و بعد از آن، عضله برای تامین انرژی به چربی‌ها متکی خواهد شد.

مسیح‌پور افزود: تمام انرژی کربوهیدراتی عضلات مربوط به گلیکوژن نیست بلکه گلیکوژن کبد سبک و نوشیدنی‌های حین ورزش هم مهم هستند. حتی تا 40 درصد انرژی لازم برای یک دونده ماراتن را می‌توان با نوشیدنی‌ها تامین کرد.

وی در ادامه درباره گرمای بدن و ورزش اظهار کرد: تقریبا تمام انرژی آزاد شده از متابولیسم داخلی مواد مغذی سرانجام به گرما تبدیل می‌شوند که این گرمای آزاد شده با مصرف اکسیژن رابطه مستقیم دارد و با توجه به بالارفتن مصرف 20 برابری اکسیژن در حین ورزش، انبوهی از گرما وارد بافت‌های بدن می‌شود و بدیهی است که در روزهای گرم و مرطوب که امکان دفع حرارت به خوبی وجود ندارد، دچار گرمازدگی شویم.

این فیزیولوژیست در پایان گفت: در ورزش‌های استقامتی نیز حتی در شرایط محیطی مناسب، دمای بدن به حدود 40 درجه سانتی‌گراد می‌رسد و در شرایط گرم و مرطوب هم با پوشیدن لباس بسیار، ممکن است دمای بدن به 42 درجه سانتی گراد برسد که این دما برای سلول‌ها خطرساز بوده و باعث گرمازدگی می‌شود.