به گزارش سلامت نیوز به نقل از آرمان ؛ سن شیوع آن بالغان جوان 40-20 سال است و در زنان 2 برابر بیشتر از مردان اتفاق میافتد. در مردان پیش آگهی بدتر است. تخریب غلاف میلین در این بیماری بهصورت نامنظم سیستم عصبی را درگیر میکند. میلین از استوانه محوری جدا شده و آکسون دژنره( تخریب) میشود و پلاک یا ضایعهای که منطقه را درگیر میکند اسکلروزه شده و اختلال در ایمپالسهای عصبی سبب بروز علائم عصبی میشود. بروز علائم بستگی به اعصاب گرفتار دارد و مناطق درگیر شامل اعصاب بینایی، مخ، ساقه مغز، مخچه و طناب نخاعی است. مهمترین اهداف برنامه ریزی در مداخلات پرستاری شامل: تأمین تحرک جسمی: تشویق بیمار به پیاده روی، ورزش و فعالیت سبب بهبود عملکرد و تقویت عضلات میشود.
به حداقل رساندن اسپاسم و کنتراکچر: استفاده از پکهای گرم کننده مفید است اما باید از پکهای داغ اجتناب شود چون به علت اختلال حسی و احتمال شدید شدن نشانههای بیماری بر اثر افزایش درجه حرارت بدن، خطر سوختگی وجود دارد. برای به حداقل رساندن کنتراکچرهای عضلانی، تمرینات روزانه برای تقویت عضلات توصیه میشود .شنا کردن و دوچرخه رانی مفید است بیمار نباید در انجام هیچ حرکتی عجله کند زیرا اسپاسیته را افزایش میدهد. پیشگیری از آسیب:اختلال عملکرد حرکتی و عدم تعادل سبب آسیب به بیمار میشود لذا به بیمار آموزش داده میشود که هنگام راه رفتن پاها را از هم باز کند تا سطح حمایت را افزایش دهد و پایداری را هنگام راه رفتن بهبود بخشد. اگر اختلال در حس موقعیت ( Position) وجود داشته باشد به بیمار آموزش داده شود که پاهای خود را در زمان راه رفتن نگاه کند.
بهبود کنترل مثانه و روده: تشویق به مصرف مایعات و غذاهای فیبردار مصرف داروهای تجویز شده برای بهبود عملکرد مثانه و روده وکاتتریزاسیون متناوب در حفظ کنترل مثانه مفید خواهد بود. اختلالات بینایی: اگر بیمار دچار دوبینی شده باشد و مشکل درخواندن دارد از عیینکهای منشوری استفاده کند .مشکلات بلع و تکلم: به علت درگیری اعصاب جمجمهای ایجاد میشود. اختلال بلع سبب دیس فاژی و خطر آسپیراسیون میشود لذا در دسترس بودن ساکشن، دقت در غذا خوردن و پوزیشن دادن صحیح به بیمار برای غذا خوردن توصیه میشود .
نظر شما