سلامت نیوز : با توجه به تغییر و تحولات دنیای جدید و ظهور انقلاب اطلاعات و پدید آمدن فضاهای مجازی، نوع آسیب‌ها نیز دچار تغییرات اساسی شده است. به طوری که امروزه در جهان از آمار رو به گسترش اعتیاد مجازی یاد می‌شود. اعتیاد مجازی، یعنی وابستگی یک فرد به دنیای دیجیتال اعم از اینترنت، موبایل و.... و اینکه او ترجیح می‌دهد به جای هر گونه ارتباط واقعی، با ابزارهای دیجیتالی زمان را سپری کند. در واقع فرد چنان وابسته به محیط مجازی است که بدون استفاده از کامپیو‌تر، از لحاظ روحی و جسمی عذاب می‌کشد. در هر حال در کشور ما نیز با توجه به علاقه زیاد جوانان به دنیای مجازی، این موضوع بیشتر قابل مشاهده و لمس است. گفته می‌شود هم اکنون ۵۴درصد کاربرهای اینترنتی در منطقه خاورمیانه، ایرانی هستند و بقیه ۱۴ کشور خاورمیانه ۴۶ درصد کاربران را تشکیل می‌دهند. به تعبیر دیگر در ایران حدود ۴۲ میلیون نفر کاربر اینترنتی وجود دارد که رقم قابل توجهی است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از قانون ؛ بر همین مبنا به نظر می‌رسد ضمن مثبت بودن این موضوع، باید در نظر داشت که آسیب‌های آن نیزدر پی آن خواهد آمد. آن هم به این دلیل که اینترنت جزو معدود رسانه‌هایی است که بدون هر گونه مقاومتی به ایران وارد شده و جامعه و نهادهای غیررسمی از آن استقبال کرده‌اند. اما با ورود این مهمان ناخوانده، چون برنامه‌ریزی و مدیریت پیش از بحران صورت نگرفته، در نحوه استفاده از آن ناکارآمدی‌هایی دیده می‌شود. به عنوان مثال در آمار اعتیاد اینترنتی، اعتیاد جوانان ایرانی به چت، وب‌گردی، بازی‌های مجازی و... دیده و شنیده می‌شود. اعتیاد اینترنتی یک رفتار وسواس‌گونه و مختل‌کننده ذهن و احساس در افراد است که آنها را به مرور زمان دچار افسردگی، پرخاشگری، تن‌پروری، خشونت طلبی و بی‌اعتنایی به زندگی واقعی می کند. از ویژگیهای فرد معتاد این است که او علاقه ای به صحبت کردن با اعضای خانواده خود ندارد، بسیار گوشه گیر و منزوی است و ترجیح می‌دهد در اتاق خود روی تخت دراز بکشد و با لپ‌تاپ روزگاررا سپری کند. فرد معتاد ساعت‌ها در فضاهای مجازی جست‌وجو می‌کند، و گذر زمان برایش معنایی ندارد. از دیگر ویژگیهای فرد معتاد حضور در فضاهای مجازی به مدت بیش از ۸ ساعت در روز است.
البته در مورد معیار زمانی و مشخصه این بیماری نظریات مختلفی وجود دارد. کار‌شناسان معتقدند: اگر فردی در روز بیش از ۳ ساعت در این فضا‌ها گردش یا اقامت می‌کند، مهیای ابتلا به اعتیاد مجازی است. در مورد آسیب‌های اجتماعی این موضوع می‌توان به موارد متعددی اشاره کرد. اولین چالش این است که خانواده در مجازی شدن زندگی، بیشترین آسیب را خواهد دید. امروز گسستی بین جوانان و والدین ایرانی ایجاد شده که بخش اعظمی از این فاصله ناشی از مجازی شدن زندگی است. بچه‌‌ها در خانواده‌ها ترجیح می دهند حتی در زمان صرف ناهار یا شام به جای گپ و گفت با پدر و مادر، با دوستان خود چت کنند یا با موبایل مشغول بازی شوند. در حقیقت تضعیف ارتباط چهره‌به‌چهره، مناسبات انسانی، افول محبت و عشق‌ورزی بخشی از پیامدهای گسترش این پدیده است. یک تحقیق میدانی در شهر تهران نشان می‌دهد که در بین یکهزار خانواده ایرانی ۳ و ۴ نفره، بیش از ۷۵درصد فرزندان با والدین خود در یک ۲۴ ساعت بیشتر از ۳ دقیقه صحبت نمی‌کنند، که این گفت‌و‌گو‌ها هم صرفاً محدود به مسائل روزمره و عادی است. همچنین این تحقیق نشان می‌دهد که از هر ۵ فرزند این خانواده‌ها یک نفر آنها بیش از ۵ ساعت از موبایل و اینترنت استفاده کرده و از هر ۶ نفر آنها یک نفر در هر ۲۴ ساعت حداقل یک بار از کلام‌های پرخاشگرانه استفاده کرده است. به نظر می‌رسد با توجه به شرایط موجود، ایجاد کلینیک‌های ترک اعتیاد مجازی یک ضرورت است، لذا پیشنهاد می‌شود که دولت با توجه به حساسیت و اهمیت این موضوع زمینه
شکل گیری این مراکز درمانی را فراهم آورد. همچنین مددکاران، روان‌شناسان و محققان علوم تربیتی را برای این بخش تربیت کرده تا از آنها در این کلینیک‌ها استفاده شود. ضمن اینکه آموزش و افزایش آگاهی خانواده‌ها، می‌تواند در کنترل اعتیاد مجازی مؤثر باشد. لذا صدا‌و‌سیما به عنوان یک رسانه اثرگذار باید با تولید برنامه‌های کار‌شناسانه در این مسیرحرکت کند.
نظر شما