عسگری با ذکر این مطلب که این اختلال در برخی از افراد به مرور زمان به طور فزاینده‌ای بدتر می‌شود، خاطرنشان کرد: این اختلال تقریبا تمامی ابعاد زندگی شخص را شامل کار، روابط بین فردی، سلامت جسمی و دیدگاه فرد درباره خویش را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه با اشاره به این مطلب که این اختلال در دوران سالمندی به صورت ناتوانی جسمی و از دست دادن سیستم‌های حمایت اجتماعی آشکار می‌شود، اعلام کرد: برخورداری از حمایت اجتماعی بالا، باعث کاهش چشم‌گیر این اختلال در مبتلایان است.

عسگری با اشاره به اینکه استرس از تاثیر بالایی در مبتلا شدن به این اختلال برخوردار است، ادامه داد: از دیدگاه برخی از صاحب‌نظران اختلال استرس پس از مدتی حذف و تبخیر شده در حالی که از نظر عده‌ای دیگر بقایای آن باقی مانده و ته‌نشین می‌شود.

وی استفاده از رویکرد درمانی معنوی را در درمان مبتلایان به این اختلال موثر دانست و تصریح کرد: اختلال تنیدگی پس‌ضربه‌ای ممکن است منجر به بستری شدن‌های مکرر و یا درمان سرپایی مستمر شود.

گفتنی ‌است: اختلال درهم تنیدگی پس‌ضربه‌ای، بعد از یک ضربه روانی شدید (مانند آنچه که ناشی از یک تصادف هولناک یا حضور در صحنه زلزله و کشته شدن فجیع افراد در آن جاست)، بروز خاطرات عود کننده و مزاحم و یا کابوس‌های تکرار شونده از آن حادثه که موجب اختلال خواب و اختلال حافظه و غیره می‌شود، به‌وجود آمده و احساس گناه شدیدی به شخص دست می‌دهد که زندگی روزمره او را دچار اختلال می‌کند.