محمد اسماعیل اكبری افزود: این بیماران در مراحل مختلفی از این بیماری هستند، بعضی از آن‌ها بیماران جدید هستند، بعضی در مرحله عود بیماری هستند و برخی از آن‌ها هم كاملاً درمان شده‌اند‌ اما مسئله مهم درباره این بیماری در ایران این است كه الآن متوسط سن ابتلا به این بیماری در ایران 5 سال پائین‌تر از دنیاست در حالی كه قبلاً سن این بیماری حدود 10 سال جوان‌تر از دنیا بود.
وی افزود: در زمان حاضر به طور متوسط سن ابتلا به این بیماری در ایران بین 45 تا 55 سال است در حالی كه این سن در كشورهای غربی بین 50 تا 60 سال است.
مشاور سازمان بهداشت جهانی اضافه كرد: بیماری سرطان پستان مانند سایر بیماری‌های سرطان چهار مرحله اول تا چهارم دارد، مرحله اول آن كاملاً قابل علاج قطعی است، مرحله دوم و سوم، مرحله كلینیكی است كه بیمار باید تحت درمان‌های خاص و عمدتاً جراحی و شیمی درمانی قرار گیرد اما مرحله چهارم زمانی است بیماری خیلی پیشرفت كرده است و كار زیادی برای آن نمی‌توان انجام داد.
اكبری گفت: مسئله مهم بیماری سرطان سینه در ایران این است كه به رغم آن‌كه حدود 80 درصد موارد این بیماری در كشورهای غربی در مرحله یك شناسایی و درمان می‌شوند، در ایران 70 درصد این بیماران در مرحله دو یا سه شناسایی می‌شوند و همین امر درمان قطعی این بیماران را با مشكل مواجه می‌كند.
وی افزود: در كشورهای غربی با توجه به وضعیت بیماری و آموزش مردم برای شناسایی به موقع و زودهنگام بیماری، غربالگری بیماری به صورت یك برنامه ملی مفهوم خاص خود را دارد اما در كشور ما با توجه به تفاوت متدلوژی و ساختار سلامت ما با غرب اصلاً غربالگری سرطان سینه مفهوم علمی ندارد.
معاون سلامت سابق وزارت بهداشت تأكید كرد: ما اگر بتوانیم اطلاعات فنی و علمی مردم را در حدی بالا ببریم كه مرحله شناسایی بیماری از سه به دو و از مرحله دو به یك پائین بیاوریم كار بزرگی كرده‌ایم، برنامه‌ریزی ما برای كنترل این بیماری باید با توجه به شرایط كشور خودمان باشد.
وی گفت: در حالی كه اكثر زنان مبتلا به بیماری سرطان سینه زمانی متوجه این بیماری می‌شوند كه تومور به قدری بزرگ شده كه قابل لمس است دیگر بحث‌های غربالگری و ماموگرافی ارزش ندارد بنابراین بهترین كاری كه در زمان فعلی می‌توان انجام داد این است كه به آموزش مردم بپردازیم.
اكبری افزود: هیچ وقت قرار نبوده غربالگری سرطان سینه در كشور ما اجرا شود، چون واقعاً غربالگری یك بیماری یك برنامه ملی است كه باید مانند واكسیناسیون به صورت یك طرح بسیجی در سراسر كشور اجرا شود،‌ غربالگری بیماری در یك مدرسه، یك شهر یا یك استان یا یك محدوده خاص ارزش علمی ندارد.
وی گفت: اقدام مؤثر برای كنترل سرطان سینه در كشور آموزش به مردم و زنان در زمینه بررسی سینه و مراجعه به موقع به پزشك است، همچنین آموزش به پرسنل بهداشتی ـ درمانی در این زمینه از بهورز تا جراح است، ‌این برنامه می‌تواند نقش بسیار مهمی در شناسایی زودهنگام و درمان بیماری سرطان سینه شود، مدل آزمایشی این برنامه از یك سال پیش در استان سمنان در حال اجراست و اگر موفقیت‌آمیز باشد قابلیت تسری به كل كشور را دارد.
معاون سلامت سابق وزارت بهداشت افزود: همه روش‌های درمان سرطان سینه اكنون در كشور ما اجرا می‌شود، البته قدری مشكلاتی در زمینه عدالت در درمان داریم، مثلاً درباره شیمی درمانی در تمام دنیا محاسبات دقیق انجام می‌شود و پروتكل‌های مشخص و دقیقی هم برای كنترل بار مالی آن و هم د‌ز مصرف داروهای شیمی درمانی وجود دارد در حالی كه متأسفانه این سیستم در كشور ما وجود ندارد.
وی گفت: ما متأسفانه هیچ حساب و كتاب علمی برای شیمی درمانی در كشور نداریم و بازار مكاره شده‌ایم، شركت‌های تولید داروهای سرطانی به روش‌هایی كه خودشان می‌دانند پزشكان متخصص را تحریك می‌كنند كه داروهای گران قیمت را برای این بیماران تجویز كنند كه در اكثر موارد اثربخشی لازم را ندارد.
اكبری افزود: به عنوان مثال برای یك بیمار سرطان سینه‌ای كه در مراحل آخر بیماری است و حداكثر 2 تا 6 ماه دیگر زنده می‌ماند، معادل 40 میلیون تومان دارو تجویز می‌شود، بیمار سرانجام 2 تا 6 ماه بعد فوت می‌كند اما خانواده می‌ماند و 40 میلیون تومان قرض و بدهی، برای اصلاح این وضیت ما نیازمند پروتكل‌های دقیق درمانی و فرهنگ‌سازی هستیم، حق نداریم این كار را بكنیم، در هیچ كدام از كشورهای غربی نیز چنین بازار مكاره‌ای برای شركت‌های تولید كننده داروهای گران قیمت سرطان وجود ندارد.