تعرفهها تنها به نفع جامعه جراحان كه 7 درصد كاركنان نظام سلامت كشور را تشكیل میدهد، است و 93 درصد دیگر از جمله پرستاران، ماماها، پزشكان عمومی، برخی متخصصان، گروههای پروانهدار و رادیولوژیستها در شرایط مالی بسیار بدی قرار دارند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ غضنفر میرزابیگی برخلاف مجلسیها و وزارت بهداشت اعتقادی به افزایش تعرفهها ندارد و معتقد است كه تعرفهها تنها به نفع جامعه جراحان كه 7 درصد كاركنان نظام سلامت كشور را تشكیل میدهد، است و 93 درصد دیگر از جمله پرستاران، ماماها، پزشكان عمومی، برخی متخصصان، گروههای پروانهدار و رادیولوژیستها در شرایط مالی بسیار بعدی قرار دارند.
این درحالی است كه جامعه جراحان كه همواره در معرض انتقادات بهخاطر مسئله زیرمیزی قراردارد، پایین بودن سرانه درمان را دلیل اصلی رویآوری به گرفتن زیرمیزی میداند و وجود چنین موضوعی در نظام سلامت كشور را رد نمیكند.
همین چند وقت پیش دكتر پزشكیان عضو كمیسیون بهداشت و درمان مجلس اعلام كرد مردم در سالجاری 90 هزار میلیاردتومان برخلاف قانون چهارم و پنجم برای درمان پرداختهاند. موضوعی كه تعجب خیلیها را برانگیخت. میرزابیگی البته دیروز پیشنهادهایی برای حل این مشكلات داشت. به گفته او تعرفهها پایین نیست و با ساماندهی منابع مدیریت مشاركتی و تدوین استانداردها میتوان همه چیز را سر و سامان داد. او میگوید كه در این مقطع زمانی لازم نیست تعرفه پزشكان دوباره افزایش یابد بلكه باید ۲۵ درصد از خدمات درمانی كه توسط جامعه عمومی درمانی از جمله ماما، پرستار و پزشك عمومی ارائه میشود به خود این قشر اختصاص یابد.
شكم پاره مردم
میرزابیگی اعتقاد داردكه در نظام سلامت كشور 7 درصد برای 93درصد كه شامل پزشكان عمومی، پرستاران، آزمایشگاهیها و... تصمیم میگیرند. برای همین است كه در این نظام هم بیمار ناراضی است و هم كادر درمانی. او میگوید: «۲۳۰۰ نفر فارغالتحصیل دكترای مدیریت بهداشت و درمانی در كشور داریم ولی باید دید چقدر از ظرفیت این افراد استفاده شده است.»
او همچنین اعتقاد دارد كه كارانه پزشكان و نظام پرداخت پزشك هیچ مبنای قانونی ندارد و فقط بر اساس یك بخشنامه داخلی در وزارتخانه انجام میشود. رئیس سازمان نظام پرستاری همچنین اصلاح این وضعیت را با دو قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری و یك بند از قانون ارتقای بهرهوری ممكن میداند و میگوید: «با وجود آنكه چهار و نیم سال از تصویب قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری و دو سال هم از تهیه آییننامه اجرایی آن با كمك مشترك وزارت بهداشت و سازمان نظام پرستاری میگذرد اما هنوز ۲۵دستور رئیسجمهور عملیاتی نشده است.»
طرحهایی كه با اجرایی نشدن باعث خانه نشین شدن و مهاجرت پرستاران شده ونظام سلامت را با یك مشكل بزرگ مواجه كردهاند. هرچند میرزابیگی آماری از پرستاران مهاجر به كشورهای چون كانادا و تركیه نمیدهد، اما وضعیت بیمارستانها، زنگ هشدار را به صدا درآورده است.
همچنین آمارهای او نشان میدهد كه در ایران به اعضای هر تخت نیمپرستار داریم كه هم جان بیمار و هم كادر پزشكی را به خطر میاندازد. او سلیقهای عمل كردن وزرای بهداشت طی دورههای اخیر را یكی از علل وضعیت امروز نظام سلامت میداند ومیگوید: «تا الان هر وزیری كه در حوزه سلامت آمده آنقدر سلیقهای عمل كرده كه وضعیت مشخص نیست، یكی خصوصیسازی در بیمارستان را میخواهد، دیگری بر دولتی شدن تاكید دارد، یكی هیات امنایی را راه میاندازد و دیگری میخواهد مدیریت بیمارستانها را به كاركنانش واگذار كند.»
او باتاكید بر اینكه نباید به تعداد خدمات پول بدهیم بلكه باید به نتیجه پول دهیم، میگوید: «نباید به راحتی شكم مردم را در بیمارستان پاره كنیم بلكه با گذاشتن یك فیلتر به جز جراحیهای اورژانسی برای انجام جراحیهای انتخابی یك تیم پزشكی تشكیل شود و در این مورد تصمیم بگیرد.»
خصوصی؛ آری یا نه؟
یك هفته پیش «محمدحسن طریقتمنفرد»، سرپرست وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكی خبر مهمی به رسانهها داد واعلام كرد: «مهمترین خبر خوش ما برای مردم این است كه قرار است با اصلاحاتی كه در سیستم بهداشتی و درمانی دولتی انجام میدهیم، نیاز مردم را به بخش خصوصی كه هزینه بالایی به مردم تحمیل میكند كم كنیم و حتی اگر بتوانیم قطع كنیم.» اما میرزابیگی در نشست خبری خود از واگذاری مدیریت 5 بیمارستان درتهران از سوی وزارتخانه خبر داد تا این سوال پیش بیاید كه پس از آن خبر خوش چه شد؟ سوالی كه البته پاسخی در پی نداشت. این واگذاری به صورت پایلوت است و اگر نتیجه آن مطلوب باشد، مدیریت سایر بیمارستانها هم واگذار میشود. به اعتقاد میرزابیگی اتخاذ چنین تصمیمی، نشان میدهد كه منافع اقتصادی همان جمعیت 7 درصدی مهمتر از جان مردم است.»
مهرهای پرهزینه
به اعتقاد میرزابیگی تعرفههای موجود، هرچند نمیتواند باری از روی دوش مردم بردارد اما برای جراحان و متخصص شرایط متفاوتی با پزشكان عمومی، پرستاران، ماما و... ایجاد كرده است. به گفته او در حال حاضر
25 درصد خدمات بیمارستانها عمومی است و توسط گروههای مختلفی از جمله ماما، پرستار، پزشك عمومی یا متخصص قابل انجام است، اما اشكال كار اینجاست كه به عنوان مثال اگر ماما، زایمانی را انجام دهد و مهر وی به پرونده بیمار بخورد، انجام این خدمت 60 هزار تومان تمام میشود، اما اگر مهر پزشك فوق تخصص زنان پای آن بخورد، انجام این خدمت 800 هزار تا یك میلیون تومان برای بیمار تمام خواهد شد.
رئیس سازمان نظام پرستاری با بیان اینكه در حال حاضر مردم به همین خاطر 10 تا 20 برابر به ازای انجام آن خدمت توسط متخصص پرداخت میكنند، میگوید: «برای اصلاح این وضعیت، دو قانون را به مجلس برده و مصوب كردیم و خواستار اصلاح برخی نظامها شدیم و یك نظام مبتنی برعملكرد، همراه با بسته خدمتی در نظر گرفتیم كه آییننامه اجرایی آن هم نگاشته شده است.»
به گفته او از تصویب قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری حدود شش سال میگذرد و یك بند از قانون ارتقای بهرهوری نیز مربوط به تعرفههای پرستاری است.
او با بیان اینكه 25 دستور ظرف كمتر از دو سال اخیر توسط رئیسجمهور مبنی بر اجرای این قوانین و عضویت شورای نظام پرستاری در شورای عالی بیمه صادر شده است، میگوید: «متاسفانه هنوز هیچ كدام از این دستورهای صادر شده به اجرا درنیامدهاند و علت این امر هم شاید این است كه آن بخش از خدمات عمومی كه باید توسط گروههای مختلف در بیمارستانها انجام شود، به نحوی اجرایی میشود و این ظلم بزرگی است به 93 درصد جمعیت نظام سلامت كشور از جمله پرستاران و ماماها كه این خدمات را انجام میدهند، اما به پای متخصصها و فوق تخصصها نوشته میشود.»
هرچند كسی منكر وضعیت نامطلوب كاری و حقوقی پرستاران و پزشكان عمومی نیست. اما بیم آن میرود كه پیشنهاد میرزابیگی از سوی وزارت رفاه، كار و تعاون اجتماعی حمایت شود، بدون اینكه هیچ قدمی كه بتواند بار هزینههای گزاف را از روی دوش مردم بردارد، برداشته شود. هرچند نمیشود از كنار وضعیت پرستاران و پزشكان عمومی هم گذشت اما نظام سلامت به صورت زنجیره به هم پیوسته است و اگر مهرهچینیها درست نباشد، همه برنامهها در هم گره خواهد خورد و در نهایت بار اصلی باز هم روی دوش مردم خواهد بود.
نظر شما