به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ؛ هرچند زندگی پس از طلاق برای مرد و زن با چالش های جدی و سخت همراه است ولی حقیقت این است که بعد از جدایی هنوز هم زندگی جاری است و باید این حقیقت را بپذیرند. رویارویی با این حقیقت و چگونگی دست و پنجه نرم کردن با پایان یک رابطه (نه پاک کردن آن) به چندین عامل بستگی دارد:
۱) شبکه حمایتی دوستان، خانواده و...
حضور خانواده و دوستان و تمایل شما برای کمک گرفتن از آن ها و توانایی آن ها برای کمک کردن از نکات مؤثر است، در صورت دارا بودن شبکه حمایتی می توانید:
- در موقع نیاز کسی را کنار خود داشته باشید.
- دوستان و خانواده می توانند به حرف هایتان گوش کنند بدون این که سعی داشته باشند احساسات ناشی از فقدان و جدایی همسر سابق تان (غم و اندوه) را کوچک و بی اهمیت جلوه دهند.
- دوستان و خانواده می توانند با گوش کردن به احساسات، عقاید و نیازهایتان پذیرای شما باشند. طرح موارد ذکرشده از طرفی برای افزایش آگاهی خانواده افراد طلاق گرفته مهم است تا زمینه های مناسب را فراهم کنند و از طرف دیگر برای افراد طلاق گرفته نیز مهم است تا اگر با نبود این موارد مواجهند، آن را به عنوان چالشی در نظر بگیرند که نیاز به توجه و اصلاح دارد.
۲) نگرش واقع بینانه نسبت به خود و موضوع طلاق
داشتن نگرش واقع بینانه نسبت به موضوع طلاق مهم است. آگاهی و پذیرفتن این امر که جدایی، الزاماً شکست نیست، بلکه تغییر شرایط است و فرد برای تجربه ای تازه آماده می شود. داشتن چنین نگرشی نسبت به طلاق راهی است برای شروع یک نقشه عملی که مشکلات و موانع پیش روی شما را نشان می دهد و به شما می گوید از کجا باید شروع کنید.
۳ ) احساس مسئولیت
ممکن است بعد از جدایی، احساس انزوا و تنهایی و احساس بی ارزشی و درک نشدن را تجربه کنید، از سوی دیگر همسری ندارید که او را مسبب این احساسات ناخوشایند بدانید. اگر بخواهید کسی حرف شما را بفهمد، درک تان کند و حمایت تان کند باید مسئولیت احساسات، رفتارها و افکارتان را بر عهده بگیرید و برای تغییر شرایط اقدام کنید. این نگرش، پادزهری در برابر افسردگی و ناامیدی است. احساس مسئولیت، زمینه افزایش اعتماد به نفس را فراهم و افراد را از حالت قربانی بودن خارج می کند. داشتن احساس مسئولیت و نگرش واقع بینانه نسبت به جدایی باعث می شود که تسلیم بخت و اقبال نباشیم. یادمان باشد که ما قربانی نیازها، رفتارها، افکار و احساسات خودمان هستیم.
نظر شما