سلامت نیوز : زمانی كه در سال 1322 پیشنهاد تشكیل انجمن‌های پزشكی در شهرستان‌ها مطرح شد، نمایندگان مجلس شورای ملی با آن مخالفت كردند زیرا چنین لوایحی را نوعی وقت تلف كردن می‌دانستند. دو سال بعد در سال 1324 با تصویب قانون وزارت بهداری، بهداشت و درمان به شكل نوین در ایران شكل گرفت. در این قانون برای اولین بار واژه «نظام پزشكی» وارد قوانین ایران شد. در سال 1329، دكتر جهانشاه صالح كه روزگاری رییس دانشكده پزشكی دانشگاه تهران بود و در آن ایام سال 1329، وزیر بهداری بود، نخستین لایحه نظام پزشكی ایران را به مجلس داد. این لایحه با مرگ نخست‌وزیر وقت (رزم‌آرا) در اسفند 1329، مسكوت ماند.در سال 1338 و در زمان نخست‌وزیری دكتر اقبال، دكتر عبدالحسین راجی، وزیر بهداری وقت لایحه‌یی جدید درباره قانون نظام پزشكی به مجلس داد كه در سوم خرداد 1339 به تصویب مجلس شورای ملی و در سوم دی ماه همان سال به تصویب مجلس سنا رسید.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ اولین قانون نظام پزشكی تنها هفت سال دوام آورد و تقریبا اجرا نشد. اولین انتخابات نظام پزشكی در سال 1347 انجام شد و سازمان نظام پزشكی در سال 1348 تشكیل و با سخنرانی نخست‌وزیر وقت افتتاح شد.دكتر منوچهر اقبال اولین و تاكنون مشهورترین رییس نظام پزشكی بوده است. دكتر اقبال دارای اولین شماره نظام پزشكی ایران بود و در اولین و دومین دوره انتخابات نظام پزشكی، به عنوان رییس نظام پزشكی برگزیده شد.در سال 1354 قانون نظام پزشكی بازنگری شد و طبق ماده 14 قانون سال 1354، صدور پروانه اشتغال به كار طبابت برای پزشكان و دندانپزشكان پس از تایید آ‌موزش از طرف وزارت علوم و آموزش عالی، بر عهده نظام پزشكی مركز قرار گرفت. با تصویب قانون اجازه تاسیس مطب در سال 1362، عملا اختیار صدور پروانه مطب از نظام پزشكی سلب شد و به وزارت بهداری واگذار شد. در سال 1365 لایحه‌یی از سوی دولت تهیه شد كه متعاقبا بحث و كشمكش بر سر اختیارات و مسوولیت‌های نظام پزشكی همچنان ادامه داشت و برخی پزشكان لایحه پیشنهادی دولت را مغایر با استقلال صنفی نظام پزشكی می‌دانستند. این اعتراضات حتی به اعتصاب كشید و حتی نظام پزشكی در معرض انحلال قرار گرفت.نخست‌وزیر وقت، هیات مدیره نظام پزشكی را منحل و دكتر هادی منافی را به عنوان رییس سازمان نظام پزشكی منصوب كرد.

هیات مدیره نظام پزشكی منحل شد و دكتر منافی كه قرار بود برای دو ماه رییس نظام پزشكی باشد به مدت 72 ماه در این سمت ماندگار شد. اواخر سال 1365 دولت هم لایحه سازمان نظام پزشكی را از مجلس پس گرفت.در سال 1369 طرح تشكیل سازمان نظام پزشكی توسط برخی از نمایندگان مجلس تهیه شد و به تصویب مجلس رسید. طبق این قانون، تعریف سازمان نظام پزشكی و اهداف و وظایف آن كه از سال 1339 تقریبا دست نخورده باقی مانده بود، دچار تغییرات شد. همچنین مقرر شد كه رییس كل نظام پزشكی را رییس‌جمهور ازمیان سه نفر پزشك معرفی شده از طرف شورای عالی نظام پزشكی، منصوب كند. عزل رییس كل هم برعهده رییس‌جمهور بود.سرانجام هفتمین انتخابات نظام پزشكی در سال 1370 برگزار و دكتر ایرج فاضل به عنوان رییس كل نظام پزشكی منصوب شد و حكم خود را از رییس‌جمهور وقت (آقای هاشمی‌رفسنجانی) دریافت كرد.در دی ماه 1374 قانون نظام پزشكی بار دیگر دستخوش تغییر شد. هشتمین دوره انتخابات نظام پزشكی بر مبنای قانون سال 1374 در سال 1375 برگزار و دكتر صدر به عنوان رییس كل نظام پزشكی منصوب شد. نهمین انتخابات نظام پزشكی در زمستان 79 برگزار شد و از دل این انتخابات، دكتر محمدرضا ظفرقندی به عنوان رییس انتخاب شد و اصلاح قانون نظام پزشكی در دستور كار سازمان قرار گرفت و با مشاركت نمایندگان مجلس ششم، سرانجام در مهرماه 1381 به صورت طرحی با امضای 15 نماینده مجلس به صحن علنی تقدیم شد.

در این طرح اختیارات و وظایف سازمان نظام پزشكی افزایش یافت كه مهم‌ترین شاخصه‌های آن كاهش تصدی‌گری دولت در عرصه سلامت و ارتقای جایگاه اجرایی و نظارتی نظام پزشكی بود. این طرح پس از تصویب در مجلس ششم و ایرادات شورای نگهبان به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارسال شد و سرانجام در آبان‌ماه 1383 در مجمع به تصویب رسید. دكتر صدر برای بار دوم به عنوان رییس كل نظام پزشكی انتخاب شد. در دوره چهار ساله 1383 تا 1387 سازمان نظام پزشكی با چالش‌های زیادی مواجه بود كه مهم‌ترین چالش، تلاش‌های مستمر دولت برای لغو اختیار نظام پزشكی در تعرفه‌گذاری خدمات پزشكی بخش غیردولتی بود دولت نهم از پس نظام پزشكی نهم بر نیامد و این دوره چهار ساله به پایان رسید.دهمین انتخابات نظام پزشكی در زمستان 1387با حضور 50 هزار نفر از اعضای جامعه پزشكی در سراسر كشور برگزار شد. در این دوره دكتر صدر برای دومین بار متوالی و برای سومین بار متناوب به ریاست كل نظام پزشكی رسید. تلخ‌ترین اتفاق در این دوره صنفی سلب موقت و پنج ساله اختیار نظام پزشكی در تعرفه‌گذاری خدمات پزشكی بود.