سلامت نیوز :اصطلاح« پرخاشگری» به معانی مختلفی به کار می‌رود به طوری که ممکن است منظور از این اصطلاح برای گروه‌ها و جوامع مختلف دقیقا مانند هم نباشد. در یک تعریف کلی می‌توان پرخاشگری را عملی دانست که به آسیب رسانی عمدی به دیگران منتهی می‌شود. اما معنی «آسیب رسانی» هم خود در شیوه‌ها و معانی متعددی نمودار می‌شود. آسیب ممکن است به صورت جسمانی یا آزارهای روانی نظیر تحقیر، توهین،تمسخر و یا فحاشی باشد. بنابراین، خشونت تنها یکی از انواع پرخاشگری محسوب می‌شود بدین معنا که خشونت را حاوی مبادرت عمدی به ایجاد آسیب‌های جسمانی به دیگران تلقی می‌کنیم. پرخاشگری به دلیل احساس شرایط و حالات ناخوشایند ایجاد می‌شود. مثلا تنفر به خشم می‌انجامد و منجر به پرخاشگری می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مردم سالاری ؛ براساس تحقیقات علوم اجتماعی یکی از عوامل افزاینده پرخاشگری «ناکامی» است. ناکامی‌به معنی مسدود شدن راههای دست یابی به هدف است. آدم‌ها از شیوه‌های متعدد برای دستیابی به اهداف مطلوب خود استفاده می‌کنند و بروز جریاناتی می‌تواند مانع از تحقق این اهداف شود . مثلا فردی که برای رفتن به دانشگاه مدت‌ها تلاش کرده و در نهایت نتواند از مانع کنکور عبور کند، فردی که سال‌ها تحصیل کرده و نتواند شغل مناسبی پیدا کند، یا فردی که سالها برای خرید مسکن پس‌انداز کرده و ناگهان به دلیل تغییر قیمت مسکن، نتواند به هدفش برسد دچار احساس«ناکامی» می‌شود. موارد مشابه بسیاری در زندگی روزمره موجبات ناکامی‌را فراهم می‌آورند.مطالعات متعدد تاکید می‌کنند که در نتیجه ناکامی، پرخاشگری بروز می‌کند.

در این حالت پرخاشگری معمولا به سمت منبع ایجاد ناکامی‌معطوف می‌شود. یعنی فرد با آنچه موجبات ناکامی‌اش را فراهم کرده، پرخاشگرانه رفتار می‌کند. گاهی اوقات نیز که برای فرد امکان معطوف کردن پرخاشگری به سمت منبع ایجاد ناکامی‌وجود ندارد، ممکن است آن را به سمت افراد یا ارگان‌های مشابه مثلا به یک گروه شغلی یا یک سازمان یا نهاد معطوف کند. لذا شناخت منابع ایجاد ناکامی‌و ایجاد سیاست‌هایی که بین تلاش برای رسیدن به هدف و امکان رسیدن به هدف تناسبی برقرار شود، می‌تواند از بروز ناکامی‌های غیر منتظره و در پی آن رفتار‌های پرخاشگرانه که به فرد و اجتماع آسیب جدی وارد می‌کند جلوگیری کند. چرا که پیامد‌های رفتار پرخاشگرانه افزایش مکرر چرخه معیوب ناکامی-پرخاشگری را در پی دارد.