سلامت نیوز : مصطفی معین در سومین همایش سلامت روان و رسانه که در فرهنگسرای رسانه برگزار شد افزود: برآوردی که از فعالیت رسانه‌های ملی و نهادهای آموزشی انجام گرفته، بیانگر این است که به آموزش کمتر در کشور پرداخته شده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس ؛ وی با اشاره به اولویت‌هایی که سازمان بهداشت جهانی تعیین کرده گفت: سلامت روان، بیماری‌های قلب و عروق، سرطان‌ها، سوانح و حوادث، دیابت، آسم و آلرژی، ایدز، محیط زیست و اعتیاد از اولویت‌های تعیین شده‌ هستند.

معین با انتقاد از اینکه سرمایه اجتماعی کشور در حداقل‌ها قرار دارد گفت: فردگرایی در جامعه بسیار زیاد است و انواع تبعیض‌ها را در جامعه می‌بینیم و استرس‌های شغلی، بیکاری و ... ناپایداری‌های سریعی را ایجاد کرده که به سمت عقب گرایش دارد.

رئیس کرسی یونسکو در آموزش سلامت روان تصریح کرد: سبک زندگی ناسالم از مصرف مواد مخدر گرفته تا رژیم غذایی نامناسب و نقص حریم خصوصی باعث ایجاد فضای خشونت‌بار در جامعه شده که آن را حتی در ترافیک‌های روزمره، ساعت‌های اداری و خانواده‌ها شاهد هستیم.

معین با بیان اینکه پیشگیری حرف اول را در حوزه سلامت روان می‌زند گفت: اگر گفته شده که 5 درصد از درآمد ناخالص ملی در حوزه بهداشت و درمان صرف می‌شود کار بزرگی نیست بلکه ننگ است. کشورهای دیگر تا 20 درصد از درآمد ناخالص ملی را صرف این نعمت اساسی می‌کند.

وی گفت: ناآگاهی، خودباختگی و تقلید از فرهنگ بیگانه همچنین سوءاستفاده از دین عوامل خطری است که امنیت جامعه را به خطر انداخته و آسیب‌های اجتماعی را افزایش می‌دهد.

معین گفت: کشور آمریکا بالاترین نابرابری‌ و تبعیض‌ها را دارد و کشورهای اسکاندیناوی کمترین آسیب‌های اجتماعی را دارد.

وی ادامه داد: در مورد شاخص سلامت و امنیت نیز ایران رتبه 125 را دارد و من به عنوان یک پزشک دعا می‌کنم که فردی بیمار نشود و سر و کارش به ما پزشکان و بیمارستان‌ها نیفتد چرا که اخلاق پزشکی ما خوب نیست و اینها واقعیت‌هایی است که حتی بیانش ضرررسان است.

معین در مورد اهمیت نقش رسانه‌ها در سلامت روانی جامعه افزود: گستردگی پوشش و تنوع رسانه‌ای مانند ماهواره، صدا و سیما، نشریات و ... تأثیرگذاری بر نوع نگاه و تفکر مردم ، واکنش بیشتر افراد بر پایه تصور ذهنی و شکل دادن به تصویر ذهنی مردم از نمونه‌های نقش رسانه‌ها در این رابطه است.

وی گفت: در حال حاضر 300 انجمن تخصصی در کشور فعالیت می‌کنند اما کمتر از 5 درصد از آنها در طول حیات علمی خود به مردم آموزش می‌دهند در حالی که اگر با مردم همکاری نداشته باشند تمام نتایج آنها بیهوده خواهد بود و بداخلاقی در جامعه که از بزرگترین آسیب‌های اجتماعی است افزایش می‌یابد.