به گزارش سلامت نیوز به نقل از قانون ؛ براین اساس باید همه اداره‌ها، سازمان‌ها، نهادها و شرکت‌های دولتی در ساخت ساختمان‌های خود طوری عمل کنند که دسترسی معلولان به آنها نیز مانند افراد عادی فراهم شود. اما این قانون در بسیاری از شهرها رعایت نمی‌شود و توجه به آنها به شعاری تبدیل شده است که فقط در روز معلولان کاربرد دارد. این موضوع نه تنها در شهرهای قدیمی رعایت نشده، بلکه در شهرها و شهرستان‌های جدید نیز از آن استقبال چندانی نشده است. اما باید این موضوع در شهرها و شهرستان‌های تازه تأسیس بیشتر مدنظر قرار بگیرد. زیرا هنوز بسیاری ازاداره‌‌های آنها شکل نگرفته و فرصت مناسبی برای مناسب سازی فضاهای مختلف در آنها وجود دارد.
شهر جدید پیشوا و تنهایی معلولان
«پیشوا» نیز یکی از این شهرستان‌های جدید محسوب می‌شود که بسیاری از اداره‌های آن در منطقه مستقر شده‌اند، در حالی‌که رنگی از مناسب‌سازی در آن دیده نمی‌شود. اما برخی از اداره‌ها در آن هنوز مستقر نشده و مسئولان مربوطه می‌توانند فضای آن را طوری طراحی کنند که عبور و توان‌یابان را آسان کند. اما ظاهرا این موضوع در طراحی فضای شهری پیشوا و ساختمان اداره‌ها جایی ندارد. سرپرست اداره بهزیستی شهرستان پیشوا در این باره به «قانون» می‌گوید: بر اساس ماده 2 قانون جامع حمایت از معلولان مصوب سال 83، نسبت به مناسب‌سازی فضاهای عمومی و اداره‌ها تأکید شده و به همین منظور به صورت ماهانه جلسه‌های ستاد مناسب‌سازی در شهرستان پیشوا برگزار می‌شود. مجید دین‌پرور می‌افزاید: در این جلسه‌‌ها مناسب‌سازی فضاهای مختلف شهر به اداره‌ها به‌ویژه شهرداری‌ها تأکید می‌شود تا اصول مناسب‌سازی برای استفاده معلولان در آنها رعایت شود. اما برای گفتن اینکه این امر تا چه حد عملی شده‌است را باید منتظر زمان بیشتری ماند.
توجه نشده است
در این میان کارشناسان مستقل، نظر دیگری دارند. در این باره یک کارشناس توانبخشی اداره بهزیستی شهرستان پیشوا درباره مشکلات معلولان این منطقه برای تردد در شهر به «قانون» می‌گوید: در بازدیدهایی که از سوی کارشناسان این اداره صورت گرفته و همچنین با مراجعاتی که معلولان به اداره بهزیستی داشته‌اند، مشخص شده که به مناسب‌سازی آن‌طور که باید در این شهرستان توجه نشده است. اشرف رحیمیان با بیان اینکه مناسب‌سازی به برنامه‌ریزی بلندمدت و اعتبارات بیشتری نیازمند است، می‌افزاید: در شهرستان پیشوا شاهد این هستیم که حتی ساده‌ترین امکانات مناسب‌سازی از قبیل نصب آسانسور و رمپ معلولان در اداره‌ها نیست و این امکانات حتی در فرمانداری که سازمان ارشد شهرستان است نیز وجود ندارد.
وی بیان می‌کند: مراکز اداری به‌ویژه اداره‌های خدمات‌رسان از جمله اماکنی هستند که معلولان نیز مانند سایر اقشار جامعه مراجعه بیشتری به آنها دارند. همچنین مراکز تفریحی از قبیل کتابخانه مناسب نیستند و معلولان برای مراجعه به آنها دچار مشکلاتی هستند. این کارشناس توانبخشی با اشاره به اینکه معلولان این شهر نسبت به کمبود فضاهای مناسب گلایه دارند، ادامه می‌دهد: اگر امکانات مناسب‌سازی نیز در اداره‌ای موجود باشد، استاندارد نبوده و این افراد نمی‌توانند از آنها استفاده کنند. وی می‌گوید: فضاهایی که نیاز به مناسب‌سازی دارند شامل اماکن عمومی مانند کتابخانه، دانشگاه، درمانگاه و ساختمان‌های اداری هستند و سطح معابر شهری مانند میادین، پیاده‌روها و مکان‌هایی که در آنها تردد زیاد است، دارای شکل خاص و استانداردی نیستند و برای عبور و مرور افراد معلول و ویلچری فراهم نشده است.
الزامات مناسب‌سازی
رحیمیان ادامه می‌دهد: برای مناسب‌سازی ساختمان‌ها و اماکن عمومی چندین مؤلفه باید رعایت شود که شامل وجود آسانسور در ساختمان‌های چند طبقه، وجود سطوح شیب‌دار برای ورودی‌های دارای پله، وجود حداقل یک سرویس بهداشتی مخصوص معلولان، مناسب‌بودن درهای ورودی، مناسب‌بودن تلفن‌های عمومی و خودپردازهاست. وی با اشاره به اینکه در این باره معلولان بارها اعتراضات خود را به طرق مختلف و از سوی رسانه‌ها عنوان کرده‌اند و نسبت به غفلت از احقاق برخی از حقوق خود واکنش نشان دادند، بیان می‌کند: وقتی فردی که دچار نقص عضو شده، اگر نتواند مانند دیگر اعضای یک جامعه به امکاناتی که مستحق دریافت و دسترسی به آن است، مسلما دچار زیان‌های بسیار می‌شود که این زیان‌ها علاوه بر بعد مالی، بعد روانشناختی نیز دارد و منجر به انزوا، افسردگی و دوری از جامعه می‌شود. این کارشناس می‌افزاید: البته ما منکر این نیستیم که در این باره کار شده است، بسیاری از اداره‌ها نیز هستند که نسبت به این موضوع واقف هستند، اما توقع ما و معلولان این است که حداقل در این باره به یک استاندارد مشخص در شهرها برسیم تا فرد معلول بتواند از حقوق شهروندی خویش استفاده کرده و احساس استقلال کند. وی عنوان می‌کند: در پیشوا نیز به دلیل اینکه شهرستانی نوپاست، می‌طلبد تا مسئولان نسبت به این امر توجه بیشتری داشته باشند و به این خواسته مهم معلولان جامه عمل بپوشانند.
هیچ کاری نشده است
مدیر آموزش مرکز آموزشی و نیکوکاری موسی بن جعفر(ع) در پیشوا نیز می‌گوید: در مناسب‌سازی شهرستان پیشوا هیچ گونه اقدامی صورت نگرفته است که البته این موضوع در قانون وجود دارد، اما ضعف آن به دلیل نبود ضمانت اجراست. اسماعیل طاهرخانی می‌افزاید: بیشترین مشکل برای معلولان به‌ویژه برای معلولان جسمی و حرکتی هنگام تردد در پیاده‌روها، فضاهای عمومی، فضاهای آموزشی و تفریحی و گذرگاه‌هاست. به عنوان مثل معلولان هنگام حرکت از عرض خیابان با مشکل مواجهند، زیرا هیچ‌گونه گذرگاه ویژه معلولان در خیابان‌ها موجود نیست و فقط دوربرگردان‌ها هستند و به دلیل اینکه معلولان با کندی حرکت مواجهند، ناامنی جان آنان را تهدید می‌کند. وی عنوان می‌کند: در اداره‌های این شهرستان بیشتر نامناسب‌سازی صورت گرفته تا مناسب‌سازی، برای مثال در فرمانداری این شهرستان یک رمپ موجود بود که آن‌هم جمع‌آوری شد و همه این مشکلات به این دلیل است که دیدگاه و نگرش خاصی وجود ندارد تا طیف‌های مختلف جامعه، معلولان را جدی بگیرند. طاهرخانی اضافه می‌کند: البته برخی اداره‌ها نیز هستند که امکان مناسب‌سازی در آنها وجود ندارد، اما می‌توانند واحد یا سامانه‌ای را برای رسیدگی به کار معلولان در اداره راه‌اندازی کنند و این باید به عنوان یک وظیفه در اداره های موردنظر تعریف شود.
نظر شما