سلامت نیوز :دررسانه‌های گروهی به کرات خوانده ایم که جوانانی رابه اتهام زورگیری، یایورش به شهروندان یامغازه‌هاو سرقت از آنها بابهره گیری ازسلاح سردیاگرم دستگیرکرده اند. سابق براین پرونده این متهمین در دادسرای عمومی و تحت عناوین اخاذی و....مطرح و دردادگاه عمومی کیفری نیزمحاکمه می‌شدندو مجازات آنهاپس ازاثبات جرم، حبس و زندان و احیانا جریمه وردمال دزدیده شده تعیین می‌شد. اخیر ارویه‌ای دردادگستری ایران مطرح شده و اینگونه اتهامات را جنبه امنیتی داده و آن را محاربه و افساد فی‌الارض تلقی می‌نمایندوموضوع رادرصلاحیت دادسراها و دادگاه‌های انقلاب اسلامی، کیفراین بزه رانیز اعدام تعیین می‌کنند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مردم سالاری ؛ این رویه در پرونده زورگیری پاییز سال جاری که باشتاب زایدالوصفی موردرسیدگی و محاکمه و اجرای حکم قرارگرفت شدت بیشتری یافت و درروزنامه‌هاو رسانه‌های پس ازآن می‌خوانیم که مواردشبیه به آن زورگیری بیشترجنبه امنیتی به خودگرفته و اتهام مرتکبین، محاربه تلقی شده است.

این موضوع که آیا تشدید مجازات مرتکبین چنین جرائمی‌و تبدیل مجازات آنهاازحبس و زندان به اعدام، موجب بازدارندگی یا کاهش آماراین جرائم می‌شودیاخیر، موضوع این نوشتارنیست. این مقاله برآن است که دراین باره به بررسی بپردازدکه اصولا یک رویه ای به غلط دربین جوانان و نوجوانان پیش گرفته شده است که برخی از جوانان هدفشان ازارتکاب جرم زورگیری و سرقت مسلحانه ،دردرجه نخست بهره مندی ازوجوه و اموال تصاحب شده و دردرجه دوم ودرصورت دستگیری ، اعدام و رهایی اززندگی است.

به عبارت ساده‌تر جوان بینوا و تهیدست و بیکاری که به هردری زده تا بتواندکارو پیشه‌ای بیابدو خودوخانواده دردمندش راازرنج فقرو نداری رهایی بخشد،هنگامی که می‌بیندهردری به روی اوبسته است و روزبه روز بر میزان نکبت و بدبختی اش افزوده می‌شودو دوران نوجوانی و جوانی اش به عذاب و رنج می‌گذردهیچ راهی درپیش روی خودنمی‌بیندجزآن که به این زندگی ننگین پایان دهد.

اگر بخواهدصرفابااستعمال سم یا وسائل کشنده دیگرخودش رانجات دهدپس خانواده اش چه می‌شود؟پس به این اندیشه می‌افتدکه بایاری دیگردوستانش که شرایطی ماننداودارندبه یک اقدام سهمگین دست بزنندوآن سرقت مسلحانه از فروشگاه یامغازه طلافروشی یا افرادپولداراست.

این جوانان کج اندیش باخودمی‌اندیشنداگر دراین طرح پیروزشدیم و پس ازسرقت پول یاطلابه دام پلیس و دستگاه قضایی نیفتادیم که برنده ایم و سالیان سال، خودمان وخانواده‌های دردکشیده‌مان راازاین فلاکت نجات داده ایم و اگرهم به دام پلیس و دادسراافتادیم که می‌دانیم کیفراین اقدام شنیع ،مرگ است و این روش ،روش خوبی برای رهایی از این زندگی رقت بار و رنج آوربرایمان خواهدبودودرآن زمان است که دیگرشرمنده خانواده مان برای تامین مایحتاج اولیه شان نیز نیستیم.

 اینجاست که ما بعنوان فرهیختگان جامعه ،نتیجه می‌گیریم نه تنها مجازات اعدام برای این گونه جوانان بزهکارموجب بازدارندگی افرادمستعدی مانندآنان نخواهدبودبلکه مشوقی برای ارتکاب جرم ازسوی جوانان دیگری می‌شودکه زندگی برایشان یک زندان بااعمال شاقه شده و دوست دارنددرنخستین فرصت ممکن و بصورت سربلند(به زعم خویش)ازاین زندگی نکبت بار رهایی یابندوچه بسیارپسندیده خواهدبودبرای این افراد کج اندیش، برگزیدن راه پیکارباجامعه ازطریق نقض مقررات و قوانین آن به جهت امیدواری به پاسخ دهی حاکمیت به حذف فیزیکی آنان دربرابراین پیکار.

پس بیاییم بجای حذف جوانان این مرزوبوم ،دراندیشه علل و عوامل سوق یافتن آنان به ارتکاب این گونه جرائم وبرطرف کردن این عوامل برآییم و به این اصل معتقدباشیم که این جوانان نیز فرزندان ماهستندو ازهنگامی که از مادر زاده شدندسارق مسلح و زورگیر نبودندو این مابودیم که آنان رابه تباهی کشاندیم.