به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ پروفسور سیمون كاتینگ، مدیر ارشد این طرح ، تحقیقات گستردهای را روی تخم میكروبهای یك نوع باكتری به نام باسیلوس سوبتیلیس انجام داده كه مدتهاست نظر میكروبیولوژیستها را به خود جلب كرده است، چرا كه میتواند میلیونها سال پس از قرار گرفتن در یك محیط كاملا نامساعد و در حالی كه به خوابی عمیق فرو رفته است، دوباره و به محض مساعدشدن اوضاع بیدار شده و به رشد خود ادامه دهد.
پروفسور كاتینگ متوجه شد تخمهای این باكتری همچون وسایل نقلیه ایدهآلی هستند كه میتوانند آنتیژنها (مواد تولیدكننده پادتن) را با خود حمل كنند.
آنتیژنها دستگاه ایمنی بدن را تحریك به پاسخگویی میكنند. از نظر تاریخی، پزشكان آلمان نازی سال 1941 برای اولین بار از این باكتری برای درمان بیماری اسهال خونی استفاده كردند.
پروفسور كاتینگ تشریح میكند واكسنهایی را كه بر مبنای تخمهای باسیلوس تهیه میشود میتوان از طریق اسپری بینی یا حتی كپسولهای مایع دهانی به بدن منتقل كرد. در عین حال میتوان با استفاده از یك لایه قابل حل قرصهایی تهیه كرد كه با قرار گرفتن زیر زبان جذب بدن شود.
پروفسور كاتینگ میگوید كه واكسنهای تزریقی علاوه بر درد، مشكلات دیگری هم دارد. به عنوان مثال میتوان به مساله سوزنهای آلوده، مشكل دفع پسماندهای بیمارستانی، بیتوجهی به نحوه نگهداری و چند مورد دیگر اشاره كرد.
مساله مهم دیگر این كه واكسنهای دهانی نسبت به اجداد پیشین خود هزینه ساخت كمتری دارد.
دكتر كاتینگ درپایان افزود كه این واكسنها میتواند برای بیماریهایی نظیر سل، آنفلوآنزا و كزاز به طور موثری مورد استفاده قرار گیرد.
نظر شما