سلامت نیوز : از آنجا که این کار جزو معدود کارهایی است که کاملا با زنان سر و کار دارد سخت گیری های زیادی برایش وجود دارد که البته به نظر من کاملا به جا هستند چون خودم در این چند سال به خوبی متوجه شده ام که به دلیل باورهای فرهنگی و مذهبی در کشورمان برای خانمها هیچ چیز به اندازه این امنیت مهم نیست.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از بازتاب زندگی ؛ باشگاه های ورزشی این روزها در کشور بیشترین قلمروی خاص زنان محسوب می شوند. جایی که در آن تنها زنان حق ورود دارند و خبری از مردان در آنها نیست. این باشگاه ها در سالهای اخیر  پس از مد شدن لاغری و به دست آوردن شادابی و سلامتی با ورزش شدیدا میان زنان محبوب شده اند و هروز قارچ گونه در شهرها سر بر می آورند، بیشتر این باشگاه ها امکانات شبیه به هم دارند و اگر معدود باشگاه های خاصی که برای قشر بسیار مرفه هستند را در نظر نگیریم همگی دارای رنج قیمت یکسان هستند. استقبال از این باشگاه ها هم قابل توجه است و کمتر زنی را می توان پیدا کرد که یک روز پایش را در چنین باشگاه هایی نگذاشته باشد. گزارش زیر حاصل بازدید یک ساعته از یکی از این باشگاه ها در یکی از نقاط مرکزی شهر تهران است که در تمام طول هفته در اختیار زنان است و در آن خبری از شیف بندی خانمها و آقایان نیست. این باشگاه که  اتفاقا اسم و رسم خوبی هم برای خودش پیدا کرده است مشتریان زیادی دارد و پیدا کردن سانس خلوت در آن کار مشکلی است.

خیابان را به سمت بالا می روم، تابلوی بزرگ باشگاه که عبارت" مخصوص بانوان" بر روی آن خودنمایی می کند را می بینم و با خیال راحت وارد ساختمان می شوم اما در تمام 4 طبقه هیچ خبری از باشگاه نیست و کل ساختمان در اختیار پزشکان، وکلا و شرکت هایی است که هیچ کدام زنانه نیستند، با کلی پرس و جو میفهمم که درب ورودی باشگاه بیرون از ساختمان داخل یک کوچه فرعی است. داخل کوچه می شوم و با دیدن دو دختر جوان که از یک در شیشه ای  خارج می شوند مطمئن می شوم که آدرس را پیدا کرده ام، زنگ می زنم و بدون اینکه نیاز به حرفی باشد در به رویم باز می شود و قدم در جایی می گذارم که تنها زنان اجازه ورود به آن را دارند. باید چندین پله به سمت پایین بروم، پله ها تمیز و مرتبند و صدای یک موزیک تند پیچیده است اما بوی نمی که در فضا وجود دارد حسابی توی ذوق آدم می زند، انگار که این بوی نا از فاضلاب می آید از نور طبیعی هم خبری نیست و لامپ های رنگ و وارنگ سعی می کنند تا جایی که می شود این زیرزمین بدون پنجره را روشن کنند.

پایین پله ها نمای اصلی باشگاه قابل دیدن است، یک فضای بزرگ و تمیز که به چند سالن تقسیم شده و در هر قسمت از آن عده ای از زنان سخت مشغول ورزش کردن هستند، یک سالن مخصوص ایروبیک است و موزیک تند هم مربوط به همان سالن است، مربی در حال انجام حرکات مخصوص است و نزدیک به 10 زن هم آنها را تکرار می کنند. در سالن کناری دستگاه های بزرگ و کوچک مخصوص بدنسازی کنار هم چیده شده اند و بر روی هر کدام از آنها یکی از زنان ورزشکار در حال انجام تمریناتش است و عده ای هم دور فردی که به نظر می رسد مربی باشگاه است حلقه زده اند و در حال نوشتن برنامه تمرینیشان هستند. در سالن آخر هم که از بقیه سالن ها کوچکتر است چندین تشکچه پهن است و حرکات ورزشی ساده انجام می شود که به نظر می رسد به اندازه دو سالن دیگر محبوب نیست.

پله ها که تمام می شوند میز منشی باشگاه را می بینم که او هم مانند دیگر زنان حاضر در باشگاه با پوشش راحت نشسته و در حال پاسخ دادن به مشتریان است و هنوز سلام نگفته هشدار می دهد که کفشم را در بیاورم و یکی از دمپایی هایی که جلوی ورودی است را بپوشم. در هشدارهای روی دیوار عبارت "عکسبرداری و فیلمبرداری ممنوع" از باقی هشدارهای بزرگتر است و بر روی آن تاکید زیادی شده است. به سراغ منشی می روم و از وی شرایط ثبت نام در باشگاه را می پرسم. برای یک ماه استفاده از باشگاه باید مبلغ 80 هزار تومان پرداخت کرد که با این پول مجوز استفاده از باشگاه برای 3 روز در هفته روزی 2 ساعت صادر می شود. انتخاب روزها هم بر عهده خود فرد است و می تواند از ساعت 9 صبح تا 9 شب  ساعتی را به میل خودش را برای این کار انتخاب کند. در زمان حضور در باشگاه هم یک مربی بدنسازی به صورت تمام وقت در دسترس زنان ورزشکار است و به آنها برنامه تمرینی می دهد.

مدیر این مرکز در رابطه با نحوه کارکرد باشگاهش می گوید: خودم لیسانس تربیت بدنی دارم، دو سال پیش با گرفتن وام توانستم اینجا را اجاره کنم و برای باشگاه تجهیزش کنم که تمام اینها حسابی مقروضم کرد چرا که وسایل بسیار گران بودند و از آنجایی که نیاز به یک فضای وسیع داشتم مجبور شدم یک زیر زمین بزرگ را اجاره کنم که همین مبلغ اجاره را هم حسابی بالا برد.

وی ادامه می دهد: قبل از افتتاح این باشگاه سه سال در یک باشگاه دیگر مربی بودم و فوت و فن کار را آنجا یاد گرفتم. قبل از اینکه به فکر اینکار بیفتم هم حسابی تحقیق کردم تا ضرر نکنم. اوایل کار خیلی سخت بود و فقط مشتریان گذری داشتم اما کم کم که باشگاه شناخته شد کار روی روال افتاد.

مدیر این باشگاه در رابطه با شرایط سخت گرفتن مجوز می افزاید: برای گرفتن مجوز نزدیک به 6 ماه دوندگی کردم چرا که شرایط سختی وجود داشت. از آنجا که این کار جزو معدود کارهایی است که کاملا با زنان سر و کار دارد سخت گیری های زیادی برایش وجود دارد که البته به نظر من کاملا به جا هستند چون خودم در این چند سال به خوبی متوجه شده ام که به دلیل باورهای فرهنگی و مذهبی در کشورمان برای خانمها هیچ چیز به اندازه این امنیت مهم نیست. البته این سخت گیری های فقط مختص به زمان راه اندازی باشگاه نبودند و تقریبا می شود گفت که همه چیز هر ماه بررسی می شود.

وی در رابطه با نحوه تامین فضای بهداشتی باشگاه می گوید: نکته ای که معمولا برای خانمها بعد از جریان امنیت بسیار مهم است رعایت تمام نکات بهداشتی است، معمولا به این نکته در باشگاه های زنانه خیلی بیشتر از باشگاه های مردانه اهمیت داده می شود به همین دلیل تمام کارکنان باشگاه گواهی سلامت دارند و نظافت آن در هر ساعت چک می شود.

مدیر این باشگاه ورزشی در رابطه با مشتریان این باشگاه ادامه می دهد: عمده مشتریان 18 تا 35 سال سن دارند اما این به این معنا نیست که از دیگر رنج های سنی مشتری نداریم بلکه از دختر بچه ها گرفته تا پیرزن 60 ساله هم جزو مشتریان هستند. در این میان زنان شاغل هم بخش عمده ای از مشتریان را تشکیل می دهند.

اما در کنار سالن های مخصوص ورزش در این باشگاه ورزشی کافی شاپ آن هم مشتریان زیادی دارد. کافی شاپی که به دلیل قرار گرفتن در این فضا کاملا زنانه است و نمونه آن را در بیرون از اینجا نمی توان پیدا کرد. در این کافی شاپ معمولا بیشتر نوشیدنی ها هستند که طرفدار زیادی دارند چرا که زنانی که بیش از دو ساعت عرق ریخته اند تا وزن کم کنند یا هیکلشان روی فرم بیاید این ریسک را نمی کنند تا بعد از این ورزش سخت پرخوری کنند. با این حال غذاهای سبکی مثل ساندویچ ها در منوی کافی شاپ پیدا می شوند.

نکته جالبی که در باشگاه قابل مشاهده است نبود حتی یک منفذ کوچک است که به بیرون دید داشته باشد، در موردن آوردن گوشی موبایل به داخل سالن ها هم سختگیری زیادی می شود و هیچ کس حتی مربی باشگاه اجازه داشتن موبایل در داخل محوطه را ندارد، به همین خاطر کمدهای قفل دار در اتاق تعویض لباس وجود دارد و زنان می توانند وسایلشان به همراه گوشی موبایل را در آن بگذارند و در نهایت می توانند با خودشان تنها یک قمقمه آب به داخل سالن ببرند.

می توان گفت این وضعیت اکثر باشگاه های زنانه در تهران است، بیشتر این باشگاه ها تنها مختص زنان نیستند بلکه در طول هفته میان زنان و مردان تقسیم می شوند و هر کدام سانس های مخصوص به خود را دارند که در این میان معمولا ساعت های خوب در اختیار آقایان است و به دلیل اینکه بیشتر خانمها صبح ها اجازه استفاده از باشگاه را دارند زنان شاغل، دانشجو یا محصل به مشکل بر می خورند. در این میان تعدادی از این باشگاه ها تنها مختص زنان هستند که البته تعدادشان زیاد نیست اما خیلی از زنان زحمت مسیر دور یا قیمت بیشتر آنها را به جان می خرند تا خیالشان از بابت تمیزی راحت باشد و هر ساعتی که دلشان خواست از آن استفاده کنند.

 در بیشتر این مراکز بدنسازی و ایروبیک به عنوان زمینه اصلی فعالیت شناخته می شوند و با توجه به شهریه کلاس ها و موقعیت مکانی ممکن است موارد دیگری مانند استخر، کافی شاپ، ماساژ، خدمات پوست و حتی فالگیری به آنها اضافه شوند. در این میان چند باشگاه خیلی خاص هم در نقاط شمالی شهر تهران هستند که شهریه های نجومی دارند و نکته جالب اینجاست که استقبال زیادی از آنها می شود چرا که تقریبا تمامی مواردی که برای داشتن یک ورزش خوب نیاز است را در خودشان جا می دهند.

در هر حال این باشگاه های زنانه این روزها قلمرو اصلی اماکن عمومی مخصوص زنان هستند و می توان گفت با توجه به باورهای فرهنگی و مذهبی کشورمان تا زمانی که اماکنی مانند رستوران ها و پارک های مخصوص زنان مانند این باشگاه ها فراوان نشده اند این حکومت ادامه دارد چرا که به نظر می رسد بحث داغ لاغر شدن و داشتن بدن سالم با انجام ورزش به این زودی ها سرد نمی شود و زنان دست از سرش بر نمی دارند.