سلامت نیوز :  گرایش جوانان به رشته ورزشی پرورش‌اندام و به قولی تب بدنسازی در كشور ما بالاست كه علل و عوامل خاصی دارد.در این میان مسأله استفاده جوانان از داروهای نیروزای غیرمجاز هم بسیار شایع است تا جایی كه به قول اكثر ورزشكاران حرفه‌ای و كارشناسان، مصرف نكردن مواد نیروزا در ورزش پرورش‌اندام بخصوص در رده حرفه‌ای ناممكن است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ اما كارشناسان معتقدند مصرف مواد نیروزا آن هم به صورت مجاز باید فقط برای رده حرفه‌ای مطرح باشد، ولی به دلیل تأثیر بسیار سریع داروها و مكمل‌های غیرمجاز كه متأسفانه اثر آنها بسیار كوتاه‌مدت است ورزشكاران به استفاده از این مواد گرایش پیدا می‌كنند و البته دچار عوارض بسیاری از جمله افسردگی، پرخاشگری، ناتوانی جنسی، سكته، خونریزی داخلی، تشنج، پوكی استخوان، لرزش دست و پا، كابوس، خودكشی و قتل می‌شوند.

از بد ماجرا، یكی از محل‌های فروش داروهای نیروزای غیرمجاز خود باشگاه‌های پرورش‌اندام است. علت آن هم شاید این باشد كه عملكرد باشگاه‌های پرورش‌اندام بتدریج از تیررس نظارت‌ها خارج شده است تا آنجا كه در این مراكز با عناوین مختلف، داروها و مكمل‌های غذایی و ورزشی كه عمدتا به صورت غیرمجاز و قاچاق و بدون هیچ‌گونه نظارت بهداشتی وارد كشور می‌شوند در اختیار مصرف‌كنندگان قرار می‌گیرد، بی‌آن‌كه به عوارض آنها توجهی شود.

بیشتر این مكمل‌های ورزشی سرطان‌زاست، اما استفاده از این داروها در دوره‌های تحصیلی راهنمایی، دبیرستان و دانشگاه‌ها بیشتر است و بیشتر نوجوانان و جوانان در معرض آسیب استفاده از داروهای مكمل و روانگردان قرار دارند كه بسیار نگران‌كننده است. ‌نگرانی از عوارض ناشی از تستسترون در داروهای مكمل ورزشی بسیار است و داروهایی كه در بدنسازی استفاده می‌شود می‌تواند عوارض جنسی هم داشته باشد.

شایع‌ترین مواد نیروزای غیرمجاز

ناندرولون، تستسترون، متاندیون (متان)، هورمون رشد، انسولین، سوما، LH، HCG، كلنبوترول، فوروسماید (لازیكس)، آمفتامین (در ایران كراك با مخلوطی از آمفتامین و هروئین)، مت آمفتامین (شیشه)، دی‌اكسی مت آمفتامین (اكس)، كوكائین، مواد مخدر سنتی (حشیش و تركیبات تریاكی)، دگزامتازون، بتامتازون، پردنیزولون، هیدروكورتیزون، تریامسینولون، الكل، ایندرال (پروپرانول) و آتنولول از جمله شایع‌ترین مواد نیروزای غیرمجازی است كه میان ورزشكاران ایرانی رواج یافته است.

در این میان مكمل‌های مجازی هم برای استفاده در ورزش‌های حرفه‌ای و قهرمانی وجود دارد كه مورد تائید ستاد مبارزه با دوپینگ (نادو) است كه استیمول، مگامس 400، كربومس، مسیووی، فایبر كلیر، ماكس گلوتامین، سنتری، وگان گلاتین اكی ناسه، سان كیست، ویتامین C و آنتی ایجینگ از آن جمله‌اند.

البته به دلیل قیمت بالای مكمل‌های غذایی در مقایسه با قیمت ناچیز داروهای استروئیدی در باشگاه‌هایی كه افراد كم درآمد و قشر متوسط جامعه حضور دارند طبیعتا استفاده از این داروها افزایش می‌یابد. طبق آمار​های منتشر شده حدود 40 هزار باشگاه ورزشی در شهرهای مختلف كشور وجود دارد كه اغلب این باشگاه‌ها نه‌تنها فاقد استانداردهای لازم هستند چه‌بسا به علت ضعف بنیه علمی جوانان و تمایل و علاقه آنها به تغییر شكل و فرم بدنشان، آنها را با تشویق به مصرف انواع و اقسام داروهای زیان آور در معرض خطرات جدی قرار می‌دهند.

در حالی كه نطفه اعتیاد پنهان در باشگاه‌های بدنسازی شكل می‌گیرد، اما هیچ یك از دستگاه‌های اجرایی در آیین‌نامه داخلی شان مسئولیتی برای مقابله با آن در نظر نگرفته‌اند.

شاید نفس گرایش جوانان به ورزش نقطه مثبتی در سلامت جامعه محسوب شود، اما رواج استفاده از داروها و مواد نیروزای غیرمجاز در رشته ورزشی پرورش‌اندام به معضلی تبدیل شده ‌است و معلوم نیست در مقابل این پدیده مخرب كه سلامت جوانان و نسل مولد كشور را به خطر انداخته، چه كسی پاسخگوست؟