سلامت نیوز : کارنامه دولت‌های نهم و دهم در حوزه بهداشت و درمان، آموزش پزشکی و آموزش عالی، از طرح‌هایی بدون ضمانت اجرایی لبریز است. طرح‌هایی که کمتر می‌توان در آنها مبنای اجرایی و علمی مناسبی دید. در این سال‌ها مسوولان روزی به فکر ادغام دوباره آموزش عالی و آموزش پزشکی می‌افتد، روزی دیگر می‌خواهند فعالیت همزمان پزشکان را در بخش‌های دولتی و خصوصی محدود کنند. روزی هم دو دانشگاه قدمت‌دار در حوزه آموزش و خدمات پزشکی را ادغام می‌کنند، بعد با ورود وزیر جدید در آخرین روزهای فعالیت دولت این ادغام دوباره لغو می‌شود.
روز گذشته محمدحسن طریقت‌منفرد، دستور «مرضیه وحیددستجردی» وزیر سابق بهداشت در رابطه با ادغام دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران و تهران را لغو کرد. این ادغام دو سال پیش یک‌شبه و بدون در نظرگرفتن نظر اعضای هیات علمی و دانشجویان این دانشگاه از سوی مرضیه وحید دستجردی و قائم مقام پرنفوذ‌ش یعنی «محمدباقر لاریجانی» رییس سابق دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفت.
با این حال این اقدام گرچه در ظاهر با استقبال و موافقت اعضای دانشگاه علوم پزشکی ایران با قدمتی 40 ساله مواجه شده است، اما به طور قطع منجر به تحمیل هزینه‌هایی در این دو سال شده است و در آینده نیز می‌شود. از سوی دیگر فارغ از بحث‌های مطرح شده درباره مشکلات و معضلات ادغام این دو دانشگاه، آنچه بیش از پیش به چشم می‌آید، خدشه‌دار شدن استقلال دانشگاه‌های کشور در تصمیم‌گیری‌های کلان خود و نگاه از بالای دولت به فعالیت علمی دانشگاه‌های کشور بدون در نظر گرفتن نظر بدنه دانشگاه‌هاست.
حالا هنوز مشخص نیست وزیر جدید بهداشت که در چند مقطع نشان داده است که سعی دارد قدمی متفاوت‌تر از سیاست‌های مرضیه وحید دستجردی بردارد، دست به این اقدام زده است. او پیش از این نیز عنوان کرده بود «مسوولان باید در رابطه با عملکرد خود در وزارت بهداشت، استغفار کنند.» اظهارنظری که نشان داد او با نشانه گرفتن بخش‌های مورد انتقاد کارنامه وزیر سابق بهداشت سعی در انجام اموری در این وزارتخانه دارد که کارنامه متفاوتی را برای او ایجاد کند.
ادغام دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران و ایران از جمله تصمیم‌های جنجالی مرضیه
وحید دستجردی، وزیر پیشین بهداشت بود که البته با مخالفت‌هایی در دانشگاه ایران همراه شد. اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با این ادغام مخالف بودند و البته هنوز هم چندان راضی از ادغام نیستند. این نارضایتی که تاکنون هم ادامه داشته، در حدی بود که با وجود ادغام اسمی دو دانشگاه علوم پزشکی و واگذاری امور درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تنها یک دانشکده عملا فرآیند ادغام و یکپارچه‌سازی را طی کرده است؛ دانشکده پرستاری و مامایی. حتی سال گذشته باقر لاریجانی، رییس پیشین دانشگاه علوم پزشکی تهران بابت این ادغام از رییس دانشکده پرستاری تقدیر کرد. درواقع مقاومت‌هایی که اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران برای ادغام با دانشگاه علوم پزشکی تهران داشته‌اند، موجب به نتیجه نرسیدن ادغام در دیگر دانشکده‌های علوم پزشکی شد. این در حالی است که در کنکور سال 91، سهمیه پذیرش دو دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران با هم ادغام شد و داوطلبانی با تراز علمی پایین‌تری نسبت به گذشته وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شدند.
استقبال مجلس و اعضای هیات علمی دانشگاه ایران
از سوی دیگر اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی که تا پیش از این جزو مخالفان ادغام دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران و تهران بودند، از این لغو ادغام استقبال کرده‌اند. «حسینعلی شهریاری» رییس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس درباره نظر کمیسیون دراین‌باره می‌گوید: «مسوولان در وزارت بهداشت کار غیرقانونی انجام نداده‌اند. دفعه قبل هم که ادغام انجام شد، کار غیرقانونی نکردند. اما قرار شده وزارتخانه کار کارشناسی کند. ما فقط می‌خواهیم کار کارشناسی داشته باشند که آسیبی به آموزش پزشکی وارد نشود.»
او در پاسخ به این سوال که ادغام و انحلال ادغام این دو دانشگاه آن تا چه حد می‌تواند منجر به تحمیل مشکلاتی به بهداشت و درمان کشور شود، می‌افزاید: «بعید است که آسیبی متحمل دانشگاه‌ها شود، مخصوصا دانشگاه ایران چون گروه‌ها موافق هستند. اما احتمالا دانشجویانی که سال گذشته به اسم تهران پذیرش شدند، مشکل داشته باشند.»
تکلیف دانشجویان چه می‌شود؟
طرح‌های نسنجیده و یک شبه یکی از مهم‌ترین ویژگی‌شان، نسنجیدن تبعات و مشکلات احتمالی آن است. هم‌اکنون دو سال از ادغام دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران و ایران می‌گذرد و در این دو سال تعداد زیادی از دانشجویان با تراز علمی پایین‌تر براساس ظرفیت خالی شده دانشگاه ایران، جذب دانشگاه علوم پزشکی تهران شده‌اند.
حالا با انحلال مشخص شده که سرنوشت دانشجویان پذیرفته شده در این سال در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد. دانشجویانی که در دانشگاه تهران قبول شده‌اند، حالا باید در تراز علمی نسبتا پایین‌تر به دانشگاه ایران کوچ کنند؛ مساله‌ای که به طور قطع می‌تواند منجر به ایجاد مقاومت‌هایی از سوی آنان شود.
کارنامه دولت‌های نهم و دهم در حوزه بهداشت و درمان، آموزش پزشکی و آموزش عالی، از طرح‌هایی بدون ضمانت اجرایی لبریز است. طرح‌هایی که کمتر می‌توان در آنها مبنای اجرایی و علمی مناسبی دید.
نظر شما