سلامت نیوز : ترس از بی‌آبرویی و ناموس پرستی افراطی از دلایلی است كه مانع شكایت قربانیان تجاوز می‌شود. به گزارش پایگاه خبری فریادگر، پلیس می‌گوید كه مراجعه قربانیان تجاوز جنسی در سال گذشته بیشتر شده و تشكیل پرونده های تعرض جنسی افزایش یافته است. به گفته پلیس علی‌رغم افزایش این آمار هنوز بسیاری از قربانیان این جرم از ترس آبرو شکایت نمی‌کنند. این در حالی است كه پلیس برای حفظ آبروی قربانیان از افسر زن استفاده می ‌کند و در هیچ مرحله‌ای هویت آنها را فاش نمی ‌كند. اما چرا بعضی از قربانیان جنسی دچار رنج و درد بسیاری می‌ شوند حاضر به شكایت نیستند و در كنار آمار رسمی، آمار ناگفته ‌ای از قربانیان تجاوز جنسی وجود دارد؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مردم سالاری ؛ ایرانی‌ها می‌ گویند آبِ رفته به جوی برنمی گردد یا آبرو قطره قطره جمع می شود و یكباره به باد می رود. این ضرب المثل ها نشان دهنده اهمیت و حساسیت آبرو در جامعه ایران است. بیشتر قربانیان جنسی و خانواده آنها از ترس بی آبرو شدن شكایت نمی كنند. اما اگر به قول آنها این آبرو ریخته شود جامعه قربانی را تنبیه و طرد می كند. تلقی عموم جامعه این است كه قربانی تجاوز، خود مقصر حادثه است. حتی این باور در گفته های مسئولان هم به چشم می خورد. به عنوان نمونه در حادثه تجاوز گروهی خمینی شهر با وجود آنكه قربانیان با خانواده های خود بودند، اما برخی مسئولان اعلام كردند كه قربانیان هم مقصر بودند. معمولا در جامعه ما اگر مشخص شود كه به دختری تجاوز شده، كمتر كسی حاضر به ازدواج با او می شود و اگر قربانی متأهل باشد به احتمال زیاد زندگی اش از هم می پاشد.

موضوع دیگری كه دامن قربانیان جنسی را گرفته و مانع شكایت آنها می شود ناموس پرستی افراطی است. پدر، برادر و شوهر و نزدیكان دیگر قربانی تجاوز او را ناموس خود می دانند و شكایت كردن و علنی شدن ماجرای تجاوز را باعث بی‌ناموسی خود می دانند. مراقبت از اعضای خانواده خود و ناموس چیز بدی نیست، اما ناموس پرستی افراطی باعث رفتارهای غیر منطقی و حتی قتل قربانی تجاوز می شود.

موضوع دیگری كه در آمارهای تجاوز جنسی‌معمولا‌ناگفته می ماند، تعرض از طرف آشنایان مانند پدر و برادر و دیگر نزدیكان قربانی است. به این اظهارات مشاور استاندار خوزستان درباره تجاوز محارم به دختران در این استان توجه كنید: «ازمیان تنها 18 دختر بین 12‌تا 14 سال که به دلیل تجاوز پدر و برادرشان به دفتر امور بانوان استانداری مراجعه کرده اند، 12 مورد آن دختران زیر 14 سال بوده‌اند.» به گفته وی در یك پرونده دختر 19 ساله ای از 8‌سالگی مورد سوء استفاده پدر و برادر خود قرار می گرفته است. چند سال پیش یك كارشناس به روزنامه رسالت گفت: «درحال حاضر چهارهزار پرونده درخصوص تجاوز برادر به خواهر و 1200 پرونده درخصوص تجاوز پدر به دختر در دست بررسى است.» قطعا آمار واقعی تجاوز به محارم از اینها بیشتر است، اما به دلیل تابوی شدید این آمار كشف نمی شود. خود خانواده ها به دلیل ناموس پرستی و ترس از بی آبرویی مانع كشف این آمار هستند.