به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ سرهنگ بازنشسته سیدهادی هاشمی با مصاحبهیی كه با روابط عمومی سازمان حمل و نقل و ترافیك شهرداری تهران انجام داده و نتیجه انتقادهایی را كه وی از برگزاری این جشن دارد، این طور منعكس كرده: «تعجببرانگیز است كه این حجم كشته و مجروح كه نام آن را میتوان یك فاجعه انسانی گذاشت را نه تنها عادی جلوه میدهیم بلكه برای آن جشن نیز برگزار میكنیم.»
با این وجود، ارائه آمارهای جدید از گردشگری نوروزی، در جشن پنجشنبه گذشته از سوی بالاترین مقامات مسوول و با حضور رییس قوه مجریه، هنوز تیتر رسانههای حامی دولت است. احمدینژاد در سخنرانی كوتاهش در ورزشگاه آزادی یكی از جلوههای برجسته زنده بودن و همبستگی مردم ایران را سفرها و به ویژه سفرهای نوروزی عنوان كرد و با ادبیات همیشگی خود گفت: «همه زیباییهای انسانی، حركت در جهت عدالت و همبستگی، آشنایی با میراث كهن و نشان دادن عزم برای ساختن آینده درخشان در سفرها متجلی است. ركورد سفرهای نوروزی بشارتدهنده سالی نیكو و سرتاسر افتخار، پیشرفت و عزت برای ملت ایران بود.»
ولی آماری كه معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری كشور در این جشن گفت، هنوز در نوع خود تازگی دارد، زیرا مبنا و مبدا و معیار این آمارگیری هنوز مشخص نشده است. به گفته منوچهر جهانیان ثبت 85 میلیون نفر اقامت شبانه در تعطیلات نوروز 92 یك ركورد ماندگار و بینظیر است كه نشاندهنده رونق سفرهای كشور است. اكنون با وجود این آمارها، منتقدان میگویند نقایص عمدهیی در سفرهای زمینی وجود دارد كه امنیت مردم را در مسافرتها، مخدوش میكند. آنها میگویند برخی نقایص عمده وجود دارد كه امنیت ترافیكی را از بین میبرند و تا برطرف نشوند، انتظار ایمنی، امری خیالپردازانه است. به گفته كارشناسان، شبكه راههای ما برای سفرهای طولانی و پرسرعت آماده نبوده و اكثر آزادراههای ما در حد بزرگراه و بزرگراههای ما نیز در حد راه اصلی هستند.
وضعیت راهها باعث ناامنی سفر میشود
رییس پلیس سابق راهور تهران، درباره ناامنی در جادههای كشور میگوید: «شبكه راههای ما از قاعده سلسله مراتب عملكردی راهها برخوردار نیستند، از مبداء تا مقصد شرایط راه مدام تغییر میكند و راننده نمیتواند خودش را با این تغییرات تطبیق دهد و دچار خطر میشود.»به گفته هادی هاشمی راه باید به اصطلاح بخشنده باشد و به نحوی طراحی شده باشد كه خطای انسانی را به فاجعه انسانی تبدیل نكند، ولی راههای ما نه تنها فاقد بخشندگی لازم هستند بلكه راننده را با خطر نیز روبهرو میكنند. او دلیل پرخطربودن راهها را وجود «بریدگیهای غیراستاندارد و كمینگاه حوادث وحشتناك در جادهها» میداند و میگوید: «هر چند با جداسازی مسیرهای رفت و برگشت در جادهها از تصادفات رخ?به?رخ جلوگیری شده اما به دلیل وجود همین بریدگیها تصادفات جلو به پهلو جایگزین شده است.»وی اعتبارات ایمنی راههای كشور كه در چهار سال گذشته هر سال كمتر شده و در سال ?? به كمتر از یك سوم كاهش یافته را بسیار ناكافی میداند: «اعتبارات راهها آن قدر اندك است كه با آن حتی نمیتوان نیمی از راههای شریانی كشور را نیز خطكشی كرد و با این اعتبارات اندك هرگز ایمنی حاصل نمیشود.»هاشمی با اشاره به اینكه شبكه راههای كشور خطرناك و از پتانسیل بالای خطر و تصادفات برخوردار است، میگوید: «علاوه بر راههای ناایمن، خودروهای داخلی نیز از كیفیت نازلی برخوردار بوده و ایمنی آنها پایین و آسیبپذیری آنها بالاست و در نتیجه میزان آسیبی كه در این خودروها به سرنشینان وارد میشود، زیاد است.»
خودروهای غیرایمن و آمار بالای تصادفات
واقعیت این است كه در شرایط فعلی برخی خودروسازان به بهانه تحریمها به كیفیت اندك خودروهای تولیدی خود نیز توجه نمیكنند، اینجاست كه كارشناسان میپرسند در این شرایط چگونه میتوان از خودروهای ضعیف و بیكیفیت موجود انتظار داشت ایمن باشند و سرنشینان خود را دچار مرگ و میر و مصدومیت نكنند؟حتی عملكرد ضعیف خودروسازان در دو حوزه ایمنی و محیط زیست، پلیس را واداشته تا از نمرهگذاری ماشینهای جدید تولید شده در سال 92 خودداری كند. با این وجود منتقدان عملكرد خودروسازان میگویند آنها با استفاده از رانت دولتی و حمایت از خودروسازان، كاری كردهاند كه ایمنی خودروها پایین بیاید. به گفته سرهنگ بازنشسته هاشمی، اگر روزی این رانتها و حمایتها برداشته شوند، خودروسازان نمیتوانند حتی یك دستگاه خودرو نیز بفروشند و در این میان اقداماتی مانند افزایش سن معاینه فنی به ? سال برای خودروهای بیكیفیت كه حداقل هر شش ماه یك بار باید معاینه فنی شوند، جای تاسف دارد. واقعیت این است كه ایران در جهان، از لحاظ ایمنی جادهها وضعیت بسیار بدی دارد. آمار سازمان بهداشت جهانی در فاصله 21 مارس 2010 تا 20 مارس 2011 میلادی میگوید ایران در گروه كشورهای دارای جادههای خطرناك (وضعیت قرمز) قرار دارد. كشور نیئو، با عدد 3/68 كشته به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت، خطرناكترین جادههای جهان را دارد. پس از آن، جمهوری دومینیكن با عدد 7/41 دارای خطرناكترین جادههاست و تایلند نیز با داشتن نسبت 1/38 كشته به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت، سومین كشور است. ونزوئلا نیز با داشتن عدد 2/37 در ردیف پركشتارترین جادههاست. پس از این كشورهاست كه ایران با داشتن نسبت فراوانی 1/34 نفر مرگ و میر به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت، در ردیف كشورهای دارای خطرناكترین جادهها قرار میگیرد. این آمار همچنین میگوید میانگین جهانی كشتهشدگان جادهیی به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت، اندكی بیش از 20 نفر است. یعنی ایران در بازه زمانی مشخص شده، حدود یك و نیم برابر بیشتر از میانگین جهانی، تلفات جادهیی دارد. اكنون واقعا میتوان از وضعیت جادهها و سلامت مردم پرسید و در مقابل برگزاری جشن نوروز این پرسش را طرح كرد: «شادی كنیم یا عزاداری؟»
نظر شما