به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ آنچه که در همان نگاه اول به نظر میرسد، این است که نهاد دولتی متولی این کار میتواند وارد مذاکره با شهرداری تهران شود و مشارکت این نهاد را در تامین هزینههای نگهداری و تکمیل پارک، طلب کند. توجیه این امر این است که استفادهکنندگان از این فضا مردم تهران هستند و همانگونه که سایر بوستانها و فضاهای سبز شهری را شهرداری با صرف هزینه گزاف مدیریت کرده و به ساکنان شهر خدمت ارایه میکند، در باب این پارک هم باید شهرداری به اصطلاح دست به جیب بشود و هزینه کند.
ممکن است گفته شود این پارک با بوستانهای شهر، فرق دارد و ماموریتی دیگر هم دارد. در این مورد هم نهاد دولتی متولی که سازمان حفاظت محیطزیست است، میتواند با نظارت جدی خود و تدوین اسناد راهبردی مرتبط، خواستههای خود را به شهرداری ابلاغ کرده و دغدغههای خود را منتقل کند.شهرداری هم در مقابل، ممکن است خواستههایی را از دولت داشته باشد، با این توجیه که از محل پولی که از شهروندان تهرانی گرفته است، پارکی را با ماموریتی دوگانه اداره میکند.ملاحظه میشود که چنین بحثی را میتوان در فضایی کارشناسانه مدیریت كرد، به گونهای که منافع همه ملت اعم از شهروندان تهرانی و غیرتهرانی و نیز نسل حاضر و آیندگان مورد توجه باشد.
اما گویا بنا نیست تعامل بین نهادهای دولتی و عمومی سرزمین ما براساس چنین مباحثات کارشناسانهای شکل بگیرد.
ابتدا بهتر است مروری بر آنچه اتفاق افتاده داشته باشیم:
1 - سازمان حفاظت محیطزیست سالها خود به طور مستقیم تولیت امور را به عهده میگیرد. مراحل اولیه کار انجام شده و سپس رها میشود یا حداقل دچار کندی میشود. در نتیجه شهروندان تهرانی و در واقع عموم مردم ایران برای سالیان سال از منافع این پروژه محروم میمانند.
2- کمکم زمزمه فروش و واگذاری آن به گوش میرسد. یکی از کارشناسان مسایل زیستمحیطی ضمن اعلام نگرانی از این خبر، قیمت تعیین شده برای پارک را (مترمربعی هشتهزار تومان) برابر قیمت یک مترمربع زمین در کویر لوت میداند. (خبرگزاری مهر- 19/6/91)
3- با وجود اینکه سازمان حفاظت محیطزیست عکسالعملی به این شایعات نشان نمیدهد، مقامات شهری به سرعت دست به کار شده و آمادگی خود را تحویل گرفتن پروژه و پذیرفتن مسوولیت آن اعلام میکنند. آنها حتی پیشنهاد میکنند به ازای هر مترمربع مبلغ نههزار تومان بپردازند. به نظر میرسد این مبلغ پیشنهادی نه براساس بررسی کارشناسی، بلکه به عنوان عکسالعملی به شایعات منتشر شده در باب فروش پارک با قیمت هشتهزار تومان بوده است.
4- در این مرحله، تازه سازمان وارد بحث میشود و اعلام میکند که پارک پردیسان فروشی یا قابل واگذاری نیست و فقط بناست از مشارکت بخشخصوصی برای اجرای این طرح عظیم بهره بگیریم. رییس سازمان میگوید اگر این زمین را به شهرداری واگذار کنیم، پارکی مانند سایر پارکهای تحت مدیریت شهرداری خواهد شد و دیگر «پارک طبیعت» نمیشود.
5- رییس سازمان حفاظت محیطزیست در ادامه سخنانش از پیشنهاد شهرداری و مبلغی که شهرداری تهران برای پرداخت تعیین کرده است، انتقاد میکند. جملات ایشان در این باب بسیار قابل تعمق هستند:
«... چند سال پیش یکی از نهادهای اجرایی ادعایی درموردپارک پردیسان داشت (سه هکتار) و چهارسال پیش حکم رفع تصرف از (برعلیه) سازمان حفاظت محیطزیست گرفت و قیمت این پارک را متری 800هزارتومان گذاشت یعنی سازمان محیطزیست را 24میلیاردتومان به آن دستگاه بدهکار کرد که بعد از آن سازمان محیطزیست اعتراض کرد و موفق به برگشت این حکم شد.
... اما شهرداری حدود یکماه قبل نامهای به سازمان محیطزیست ارسال کرد که در آن پیشنهاد داد پارک پردیسان را متری 9هزارتومان خریداری کند، آیا واقعا این پارک (که) چهار سال قبل 800هزارتومان میارزید و الان 9هزارتومان؟ البته اهل فن باید نظر دهند.» (خبرگزاری مهر- 26/6/91)
نکته جالبی که در باب سخنان رییس سازمان گفتنی است، این است که قیمتگذاری نهاد اجرایی مدعی را ملاک قرار میدهند و آن را با مبلغ پیشنهادی شهرداری تهران مقایسه میکنند. به عبارت دیگر ایشان طرف مقابل را متهم میکند که قصد داشت پارک را مفتی تصاحب کند و سازمان را مغبون کند!
البته ایشان در باب شایعه واگذاری با قیمت متری هشتهزار تومان و اینکه چرا سازمان در باب تکذیب آن اقدامی نکرده است، توضیحی ندادهاند.
اگر قدری در این جملات دقیق بشوید، به خوبی روحیه تجاری حاکم بر آن رخ نشان میدهد. البته به نظر من این تقصیر رییس سازمان نیست. شرایط خاص اقتصادی کشور و جایگاه رفیع و منیعی که تجارت املاک در آن اشغال کرده، همه را به تکاپو انداخته است.
ظاهرا پارک پردیسان قابل واگذاری است، اما خریدار باید قیمتی معقول بپردازد. از این نظر سازمان تفاوتی بین یک نهاد عمومی مثل شهرداری تهران با یک شرکت بخش خصوصی نمیبیند و میگوید برای واگذاری باید داراییها تقویم بشود.
فکرش را بکنید. نهاد دولتی برای واگذاری زمین به یک نهاد عمومی که متعلق به مردم تهران است، با نگاهی کاملا تجاری به قضیه نگاه میکند: اگر موضوع واگذاری چنین زمینی است، چرا سودش نصیب دولت نشود و به جیب مردم تهران برود؟!
البته من نظر آن کارشناس محترم مسایل زیستمحیطی را هم درست نمیدانم که برای کویر لوت متری هشتهزار تومان قیمت گذاشته است!
به نظر من کویر لوت، دریاچه ارومیه، دشت لالههای واژگون، کویر مرنجاب و پارک پردیسان همه بخشهایی از زیست بوم گرانبهای کشورمان هستند که هرکدام در جای خود ارزشی فوقالعاده دارند، که قابل سنجش با پول نیستند. این منطقی نیست که ارزش چنین عرصههای طبیعی کمنظیر را به نسبت عکس میزان فاصلهشان با میدان ونک تهران بسنجیم! این نوع سنجش همان اثر ناخودآگاه نگاه تجاری در اقتصاد متکی بر تجارت زمین و املاک است.
موضوع پارک پردیسان به دلیل ارزش زیستمحیطی آن، بهتر است مورد توجه مقامات مسوول باشد و اجازه ندهیم نگاه تجاری و سودمحور باعث تاخیر در بهرهبرداری آن بشود. با این دید، مهمترین مساله، شیوه مدیریت آن و زمانبندی اجرا و تکمیل طرح خواهد بود و نه «قیمت» آن و اینکه «سود» ناشی از واگذاری به دولت تعلق بگیرد یا به شهروندان تهران.
نظر شما