به گزارش سلامت نیوز به نقل از حمایت ؛ علاوه بر دوران کودکی، دوران نوجوانی و بلوغ هم از دوران بسیار مهم و قابل توجه در زندگی انسانهاست.با شروع سالهای نخستین نوجوانی بلوغ رخ میدهد که دارای جنبههای مختلف جسمی، روانی و اجتماعی است خانواده باید اطلاعات کافی در این مورد داشته باشد و از خودخواهی (در عین خیر خواهی) قدرت جویی (در عین قدرت ستیزی) افسردگی (از نوع بیدلیل آن) عشق ورزیدن به دنیا (در عین هیچانگاری) مسئولیتخواهی (در عین فرار از مسئولیت و مقررات) معاشرت طلبی (در عین انزوا طلبی) و بسیاری از نوسانهای روانی و شخصیتی دوران نوجوانی آگاه باشند. بسیاری از بد رفتاریهای دوران نوجوانی در اثر این نوسانها و تضادهای روحی به وجود میآید. اگر خانواده از علتهای این حالتها آگاه باشد و آنها را به نوجوان گوشزد کند و با زبانی قابل پذیرش مسایل را در میان بگذارد، راهنمایی نوجوان برای یک زندگی سالم کار سختی نخواهد بود.
خانواده به یقین باید سعی کند محیط خانه را به مکانی امن برای نوجوان تبدیل کند و این امکان پذیر نخواهد بود مگر اینکه نوجوان به این باور برسد که بهترین دوست و مشاور او خانواده است، هیچ کس جز پدر و مادر و اولیا غمخوار او نیست و هیچ مکانی امنتر از خانه نیست. اگر به نوجوان عهد و وفا، نیکوکاری، مهربانی، گذشت، پاکی و صداقت و راستگویی، امانتداری، تواضع و فروتنی، تقوا و دوری از زشتیها آموزش داده نشود نه تنها خانواده امن بلکه جامعه نیز امن نخواهیم داشت و نتیجه آنکه موجب آسیبهای زیادی در جامعه خواهد شد. نوجوانانی که خانواده و خانه را ترک میکنند معمولا اعتماد به نفس کمی دارند، افسرده، دروغگو، لجباز و گستاخ هستند و اگر در بازگرداندن آنان در روزهای نخست که به خانه دوستان و فامیل میروند تا مشکل خود را به وسیله آنان برطرف کنند، اقدامی نشود نوجوان هر مکانی را به خانه خود ترجیح میدهد.
لازمه بازگشت فرزندان ایجاد محیط امن در خانه است در غیر این صورت نوجوانی که در خانواده احساس رضایت نداشته باشد، به ناراحتیهای جسمی و روانی مانند افت تحصیلی، عدم رشد هوش، مشکلات جنسی، اعتیاد و افسردگی یا بزهکاری و تخلف دچار میشود و در صورت ترک طولانیمدت به نخستین پناهگاه که به او چراغ سبز نشان دهد پناه میآورد و آیندهای تاریک در انتظار او خواهد بود.
نظر شما