سلامت نیوز: آیا باید شرایط پرورش استعداد کودکان تیزهوش را فراهم کرد؟ متخصصان در بحث و گفت ‌و گوهای متفاوت در مورد کودکان تیزهوش اختلاف نظر دارند. عده‌ای معتقدند که این کودکان باید در مدارس معمولی ادامه تحصیل دهند، ولی گروهی دیگر مخالف این نظریه هستند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پیشگیری نوین، دکتر جوآن فریمن، استاد روانشناسی دانشگاه بریستول در تحقیقی دراز مدت در مورد کودکان تیزهوش به نتایج جالب توجهی دست یافته است. این سؤال همیشه مطرح بوده که کودکان استثنایی باید از شرایط خاصی برای پرورش استعدادهایشان برخوردار باشند؟ در این مورد حتی متخصصان اقتصاد و بازرگانی هم اظهار نظر می‌کنند و از کمبود استعداد‌های استثنایی در زمینه اقتصاد و بازرگانی شکایت دارند.

به گزارش مجله تایم، پروفسور فریمن تمام زندگی شغلی اش - 35‌سال - را به تحقیق درباره کودکان تیز هوش اختصاص داده است. او در جست و جوی پاسخ این سوال است: «آیا این کودکان باید از امکانات خاصی برای پرورش استعدادشان برخوردار شوند؟» او معتقد است اغلب کودکان تیزهوش انسان‌های ناموفقی هستند.

پروفسور فریمن از سال‌1974 گروهی ‌210 نفری از کودکان تیزهوش را تا سال 2004 - 30‌سال - دنبال  کرده که در بین آنها ریاضیدان، نابغه هنری و ... وجود داشتند. علاقه و توجه پروفسور فریمن مشاهده و بررسی تجربی چگونگی استفاده این کودکان از استعداد فوق‌العاده شان بود.

نتیجه تعجب آور این بود که از تمام 210 کودک استثنایی فقط 6 نفر موفق شدند از استعداد خاص خودشان استفاده کرده و به شغل فوق‌العاده‌ای دست یابند. سرنوشت 204‌ نفر بقیه چه شد‌؟ چرا آنها نتوانستند از استعداد استثنایی خودشان استفاده کنند؟

به ‌نظر پروفسور فریمن فاکتور‌های متفاوتی دلیل عدم‌ موفقیت آنها بوده است:

1- جاه طلبی زیاد

2- توجه بیش از حد والدین

3- فشار زیاد والدین

4- ضعف شخصیتی (عدم‌ پشتکار و صبر‌)

کودکان استثنایی معمولا تحت مراقبت‌های عاطفی شدیدی هستند. انتظار بیش از حد معلمین، کمبود وقت آزاد و عدم‌ امکان بازی‌های کودکانه، خسته‌ کنندگی ساعات درس و اینکه کودکان تیزهوش همواره به وسیله همکلاسی‌های نرمال خودشان مورد تمسخر قرار می‌گیرند، ضمنا تصمیم‌گیری دیگران در مورد کودک باعث ناراحتی و عدم‌ رضایت او می‌شود.

توقع و فشار بیش از حد والدین موجب می‌شود آنچه یادگیری آن برای این کودکان شبیه بازی است تبدیل به زجر کشیدن شود. تحقیقات نشان داده که حتی دو کلاس یکی کردن هم یکی از فاکتور‌های منفی است، زیرا این پرش موجب می‌شود که کودک دوستان و همکلاسی‌های خودش را ترک کند و در کلاس جدید به‌ علت اینکه کوچک‌ تر از سایرین است به ندرت دوستی پیدا می‌کند.

این مسئله به حدی جدی است که این کودکان هنگام بزرگسالی دائم در غم کودکی از دست رفته خود هستند. کودکان تیزهوش استثنایی معمولا در اثر فشار والدین و معلمان نتایج امتحانی خوبی به‌دست می‌آورند، ولی سؤال این است که آنها بعداً در دانشگاه و در محل کار خود چه شرایط روحی‌ای خواهند داشت؟

پروفسور فریمن در پاسخ به این سؤال، سؤال دیگری را مطرح می‌کند:« آیا استعداد فوق‌العاده کمکی به درمان افسردگی شدید می کند؟»

او می‌گوید: «تحت فشار قرار‌دادن کودکان تیزهوش باعث می‌شود که این افراد به‌ علت کمال ‌گرایی ذاتی فلج شوند، ضمنا تنها معرفی یک کودک به‌عنوان تیزهوش به دیگران توقع بالایی ایجاد می‌کند.»

روش‌هـای مــوجود استعداد‌پروری در اکثر نقاط دنیا متأسفانه با دست‌درازی و دخالت مستقیم در زندگی خصوصی کودک همراه است. به همین دلیل پیشرفت و تکامل طبیعی کودک دچار اختلال می‌شود که ممکن است موجب ایجاد مشکلات روانی او در بزرگسالی شود.