سلامت نیوز : اصطلاح شوره سر به پوسته‌هایی در حد یك میلی‌متر یا كمتر از آن گفته می‌شود كه لابه‌لای موهای سر و به‌طور كلی در نواحی مودار مانند ناحیه زیر بغل، كشاله‌ران، ابروها، مژه‌ها یا جلوی سینه آقایان پیدا می‌شود. از نظر علمی شوره، انواع و دلایل مختلفی دارد، ولی در یك تقسیم‌بندی كلی شوره‌ها به دو نوع تقسیم می‌شوند: شوره‌های چرب و شوره‌های خشك.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از سیب ؛ بیشتر شوره‌ها چرب هستند كه در زمینه موها یا پوست چرب دیده می‌شوند. اندازه این نوع شوره معمولا كمی بزرگ‌تر از شوره‌های خشك است و بیشتر در افراد بالغ بروز می‌كند و در بیشتر اوقات نیز در نواحی چرب بدن مانند ناحیه كف‌سر و مركز صورت دیده می‌شوند. ته‌رنگ این نوع شوره‌ها زرد‌رنگ است و ممكن است بوی خاصی هم داشته باشند. این بو متعلق به همان ماده چرب پوست است كه «سبوم» نامیده می‌شود و باعث نرمی و لطافت پوست است. این چربی در بعضی نواحی بیش از اندازه است و در همین ناحیه‌هاست كه پوسته‌ها مشاهده می‌شوند.
نوع دیگر، شوره‌های خشك هستند كه به صورت عمده در زمینه پوستهای خشك دیده می‌شود. این نوع از شوره می‌تواند در هر سنی بروز كند و عمدتا در افرادی دیده می‌شود كه پوست خشك دارند. در واقع می‌توان گفت این شوره‌ها بخشی از مشكل خشكی پوست است. كسانی كه از خشكی پوست شكایت دارند، خیلی وقت‌ها در همان نواحی خشك پوست‌شان دچار مشكلاتی مانند خارش، سوزش و حساسیت می‌شود و در همان مناطق نیز می‌توان پوسته‌های خشك را ـ كه معمولا زیر یك میلی‌متر هستند ـ مشاهده كرد. این پوسته‌ها معمولا سفید است و فرد شكایت خاصی در مورد آنها ندارد و یك یافته اتفاقی است. در حالی‌كه در شوره‌های چرب بیشتر مواقع بیمار از خارش، سوزش و ناراحتی‌های ناحیه درگیر شكایت دارد و وقتی به پزشك مراجعه می‌كند، در معاینه متوجه شوره‌های چربش می‌شود.
هر پوستهای، شوره نیست
هر پوستهای كه لابه‌لای موها دیده شود، عامه مردم به آن شوره می‌گویند كه البته در این دو گروه جای نمی‌گیرد. مواردی هم وجود دارد كه شامل بیماری‌هایی است كه در آنها به دلایل مختلف پوست ناحیه مورد نظر پوسته‌پوسته می‌شود؛ برای مثال پسوریازیس، لیكن پلانوس و بعضی بیماری‌های دیگر. بنابراین تشخیص درست دلیل شوره‌های سر توسط متخصص پوست اهمیت پیدا می‌كند، چراكه طول درمان و پیش‌آگهی این حالت‌ها باهم كاملا متفاوت است.
شوره‌های چرب
قسمت عمده شوره‌ها بر اثر دو بیماری رخ می‌دهد. این بیماری در مورد شوره‌های چرب «درماتیت سبورئیك» نامیده می‌شود كه یك بیماری با علت نامشخص است و در آن بعضی نواحی پوست بدن، بخصوص مناطق چرب‌تر و دارای تراكم بیشتر مو، به صورت دوره‌ای دچار التهاب و خارش می‌شوند. مقداری از پوسته‌ها كه بر اثر همین فرآیند التهاب، ایجاد می‌شوند، چسبیده به پوست باقی می‌مانند و مقداری از آنها نیز از پوست جدا می‌شوند و لابه‌لای موها می‌ریزند. با این كه دلیل این بیماری مشخص نیست، ولی بعضی مسائل در ارتباط با آن روشن است. از جمله این‌كه در بیشتر مواقع در فصول سرد عود می‌كند، با چرب بودن پوست ارتباط دارد، می‌تواند با هر چیزی كه كف‌سر را چرب كند تشدید شود و با اضطراب نیز تا حدودی مرتبط است، بخصوص اثر استرس، خارش و علامت‌هایش نیز بیشتر می‌شود. علاوه بر آن در نواحی مودار و چرب بیشتر دیده شده و زمینه‌هایی از وراثت نیز در آن مشاهده می‌شود.
با توجه به این‌كه دلیل اصلی این بیماری مشخص نیست، درمان آن مبتنی بر شواهد انجام می‌شود. از جمله شستن آن ناحیه به طوری كه چربی آن از بین برود و استفاده از تركیبات استروئیدی برای كاهش التهاب آن ناحیه. همچنین بعضی شامپوها و شوینده‌ها هم می‌توانند باعث كاهش التهاب آن ناحیه شوند. جالب این‌كه در بعضی موارد تركیبات ضدقارچی نیز می‌توانند باعث كاهش مشكلات ناحیه مورد نظر شوند، با این‌كه هنوز نقش قارچ‌ها در ایجاد این حالت ثابت نشده است. علاوه بر اینها كوتاه نگه‌داشتن موهای ریش و سبیل می‌تواند به كنترل این حالت كمك كند. جالب است كه در نواحی مثل ابرو، ریش، سبیل و بخش‌هایی از تنه كه تراكم مو بیشتر است، امكان ایجاد این حالت وجود دارد كه درمانش تقریبا با درگیری كف‌سر یكسان است.
شوره‌های خشك
در نوع شوره خشك اساسا درمان برعكس حالت قبل است و چرب نگه داشتن آن ناحیه ضروری است. كسانی كه این مشكل را دارند، اكثرا پوست بدن‌شان در نواحی دیگر هم خشك است و همان‌طور كه باید از نرم‌كننده‌ها برای چرب‌كردن بدن‌شان استفاده كنند، می‌توانند از نرم‌كننده‌های مناسب برای چرب‌كردن كف‌سر نیز بهره بگیرند. همچنین از شامپوهای ملایم استفاده كنند كه چربی پوست سرشان را خیلی پاك نكند. مشكل این افراد معمولا راحت‌تر كنترل می‌شود و چه‌بسا با مقداری رعایت دفعه‌های شست‌وشوی سر یا تغییر نوع شامپو به شامپوی ملایم و نرم‌كننده‌ها می‌توانند مشكل‌شان را حل كنند. این نوع از شوره‌ها معمولا تغییرات فصلی خیلی شدیدی ندارند و با اضطراب، كمتر در ارتباط‌اند و به‌طور كل ساده‌تر هستند.
شوره یا بیماری
شوره‌های سر می‌تواند دلایل دیگری نیز داشته باشد كه از جمله آنها بیماری پسوریازیس یا صدف است. بیماری به نسبت شایعی كه در آن به دلایلی نامشخص نواحی از پوست بدن درگیر می‌شوند. این نواحی می‌تواند پوست هر ناحیه‌ای از جمله كف پا، نواحی كف‌سر و حتی پوست ناحیه زیر ناخن‌ها باشد. در این بیماری، ناحیه‌های درگیر كه معمولا حاشیه مشخصی هم دارند. به رنگ قرمز خاصی درمی‌آیند و ملتهب هستند و پوسته‌های صدفی رنگ براقی روی آنها تشكیل می‌شود. معمولا درگیری كف‌سر نسبت به درگیری پوست نواحی بدن از شدت كمتری برخوردار است. پوسته‌ها سفید هستند و لایه به نسبت ضخیمی را تشكیل می‌دهند كه گاهی اوقات موها را در خود می‌گیرند، طوری كه موها به صورت دسته جارو از وسط این توده پوسته‌های صدفی رنگ خارج می‌شود. بیماری صدف معمولا خارش چندانی ندارد و بشدت با مسائلی مانند استرس‌های محیطی مرتبط است. این بیماری برخلاف بیماری درماتیت سبورئیك، نیاز به مداخله مشخص دارویی دارد و بیمار را باید از طول درمان و آینده و طرز درمان و عواملی كه آن را تشدید می‌كند مانند بعضی داروها، دستكاری و آفتاب‌سوختگی آگاه كرد.
در موارد كمی، افتراق بین بیماری پسوریازیس و درماتیت سبورئیك ممكن نیست كه در این موارد بیمار تحت نظر قرار می‌گیرد و با احتیاط درمان می‌شود. این موارد به عنوان بیماری سبوپسوریازیس نامگذاری شده است.
اگزما و پسوریازیس معمولا باعث ریزش مو نمی‌شود مگر در موارد بسیار شدید كه با زخم و آسیب ریشه‌های مو، امكان ریزش موی دائم فراهم می‌شود و البته این مورد بسیار شایع نیست. با توجه به همه این مسائل توصیه می‌شود در مواردی كه فرد دچار شوره سر است، ضمن این‌كه باید آگاهی‌های لازم را در مورد مشكلش داشته باشد، در صورت هرگونه شك و شبهه‌ای در ارتباط با بیماری خود بهتر است با متخصصان پوست مشورت كند تا درمان مناسب برای او صورت گیرد.
اصطلاح شوره سر به پوسته‌هایی در حد یك میلی‌متر یا كمتر از آن گفته می‌شود كه لابه‌لای موهای سر و به‌طور كلی در نواحی مودار مانند ناحیه زیر بغل، كشاله‌ران، ابروها، مژه‌ها یا جلوی سینه آقایان پیدا می‌شود.
نظر شما