به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ خبر تلختر اینكه«یدالله حسینی» فرماندار شهرستان نیریز احتمال میدهد كه معدنكاویها در نقاط بیشتری از منطقه حفاظت شده بهرامگور انجام گیرد. او درباره خطراتی كه حیات وحش این منطقه از جمله گورخر ایرانی، هوبره، زاغ بور و... راتهدید میكند، میگوید: «به همین دلیل كارشناسان در حال بررسی موضوع هستند تا در صورتی كه حیات گونهها به خطر میافتد چارهاندیشی شود.» صحبتهای او نشان میدهد كه همانطور كه «محمد درویش» كارشناس بیابانزدایی میگوید: «تصمیم گیران اصلا معنای منطقه حفاظت شده را نمیدانند.» «حسین صادق عابدین» استاندار فارس هم آب پاكی را روی دستهمگان میریزد و وجود ۳۰۰ گورخر را مصیبتی برای مردم نیریز میداند و میگوید: «به محیطزیست اعلام كردهایم مردم نیریز حاضرند هر كدام یكی از این گورخرها را به خانه خود ببرند و از آن به خوبی محافظت كنند تاشما اجازه بهرهبرداری از این معدن را صادر كنید و جوانان نیریزی از بیكاری نجات یابند.»
زادآوری گورها چه میشود؟
عابدین درحالی میخواهد گورخرهای منطقه گوربهرام را به خانه روستاییان بفرستد كه هم اینك این گونه ایرانی در فهرست سرخ IUCN در وضعیت بحرانی یا شدیدا در معرض خطر انقراض (CR. c۱) قرار دارد. او البته نمیگوید وضعیت جبیرها، هوبرهها و زاغبورهای منطقه بعد از این چه میشود؟ هیچ راهكاریهم برای نجات كاراكال كه از گونههای شاخص بهرامگور است هم نمیدهد. كاراكالی كه البته این روزها كمتر نامی از آن به میان میآید و سرشماریهای سال ۸۹ تعداد آنها را ۱۰ راس اعلام میكند. همچنین سوال «اسماعیل كهرم» كارشناسان نام آشنای محیطزیست هم بیپاسخ میماند كه وضعیت زادآوری گونههایی كه به خانههای مردم میروند، چه میشود؟
با حفظ محیطزیست، گورخرها را از زادگاهشان بیرون كنید
«محمدمهدی برومندی» نماینده مردم مرودشت در مجلس نیز پیشنهاد میدهد كه گورخرهای بهرامگور را به درهباغ بوانات انتقال دهند: «دوسال پیش در منطقه دره باغ بوانات محیطزیست یك هزار هكتار را برای پرورش گور خر فنسكشی كرده كه میتواند گور خرهای موجود در منطقه معدن سنگ آهن نیریز را به منطقه یاد شده منتقل كند.» او البته میگوید كه توسعه صنعتی و معدنی در استان فارس باید با حفظ محیطزیست باشد و مسئولان محیطزیست باید با اتخاذ راهكارهای مناسب موانع پیش روی رشد و توسعه صنعتی و معدنی استان را برطرف كنند. اما توضیح نمیدهد كه چطور میتوان یك منطقه حفاظت شده را به دم تیغ لودرها سپرد و گونه منحصر به ایران چون گورخر ایرانی را هم در منطقه فنسكشی نگه داشت و باز هم مدعی حفظ محیطزیست بود؟ آیا او نمیداند كه گونههایی كه خارج از زیستگاهها و در محوطههای محصور نگهداری میشوند، از نگاه علم جهانی، جزو حیات وحش یك منطقه یا كشور محسوب نمیشوند؟
البته از حرفهای «محسن جعفرنژاد» معاون محیطزیست طبیعی اداره كل حفاظت محیطزیست فارس هم برمیآید كه تعریفی از منطقه حفاظت شده ندارد و این مسئله تلخی ماجرا دوچندان میكند. چون او و همكارانش متولیان اصلی حفاظت محیطزیست كشور هستند. اما او هم میگوید: «موضوعاتی پیرامون شناسایی محدودههای معدنی در مناطق حفاظت شده محیطزیست نه تنها در فارس بلكه در تمامی استانها مطرح است.» طرحی كه بسیاری آن را ناشی از نزدیك شدن به انتخابات خرداد ماه سالجاری میدانند.
جعفرنژاد برخلاف «محمدجواد محمدیزاده» رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست كه مخالفت خود با مصوبه دولتی برای واگذاری معادن در مناطق حفاظت شده را رسانهای كرده، میگوید: «درخصوص شناسایی محدوده معدنی در بهرام گور نیز مسائلی مطرح شده، البته محیطزیست مخالف بهرهبرداری از معادن نیست اما موضوع مورد نظر محیطزیست این است كه این اقدامات باعث به خطر افتادن حیات گونهها نشود.» او با بیان اینكه باید برای شناسایی محدوده معدنی تمام ظرفیتهای منطقه بهرام گور نیز دیده شود، میگوید: در این راستا با توجه به وجود گونه گورخر كه یك گونه شاخص جهانی است باید مسائل زیستمحیطی نیز مورد توجه قرار گیرد. در نهایت هم میگوید: «باید همانگونه كه ظرفیتهای معدنی پیشبینی میشود مسائل به گونهای باشد كه حیات وحش دچار مشكل نشود.» اما هیچ راهكاری نشان گورخرها، هوبرهها، جبیرها و زاغبورها برای رهایی از دم تیغ لودرها نمیدهد.
بهرام چند گور دارد؟
پاییز سال گذشته مدیركل حفاظت محیطزیست استان فارس با ابراز خرسندی از افزایش چشمگیر جمعیت گورخر ایرانی در منطقه حفاظت شده بهرام گور گفته بود كه خوشبختانه با مراقبت و پایش این منطقه آمار گورخر سیر صعودی داشته و بر اساس آخرین سرشماری در پاییز امسال (۱۳۹۱)، ۴۳۳ راس گورخر در منطقه حفاظت شده بهرام گور شمارش شد. این خبر بازخوردهای بسیار خوبی داشت و خبرگزاری و رسانههای سراسری آن را تیتر كردند. خبری كه نشان میداد عمر گورخرهایی آسیایی در ایران دراز است و به این زودی منقرض نمیشوند. اما ۲۷ فروردین سال ۹۲ بود كه پایگاه اطلاعرسانی سازمان حفاظت محیطزیست خبر از مهاجرت گورخرهای منطقه بهرام گور داد. خبری كه البته گوینده آن كسی جز «محسن جعفرنژاد» معاون محیط طبیعی اداره كل محیطزیست فارس نبود كه میگفت: «بر اساس آخرین سرشماری، «منطقه حفاظت شده بهرام گور» هماكنون ۳۳۰ راس گورخر را در خود جای داده است» تا این سوال پیش بیاید كه چه اتفاقی افتاده است كه به یكباره ۱۰۳ گورخر قصد كردند تا بهرامگور را به مقصد نامعلوم ترك كنند؟ افكارعمومی اعتقاد دارد كه یا افزایش ۳۰ درصدی جمعیت و سرشماری ۴۳۳ راس گورخر در سال گذشته اساسا واقعیت نداشته و به رسانهها و در نتیجه به مخاطب اصلی آنها یعنی مردم آمار بیپایه و اساس و غیرواقعی ارائه شده است! یا ۱۰۳ راس گورخر كمیاب و در معرض انقراض در فاصلهای كوتاه و به دلایل نامعلوم از بین رفتهاند!
چنبره خشكسالیها بر گلوی بهرام گور
البته از حرفهای كاظمینی دبیر موسسه ۱۳ فروردین چنین به نظر میرسد كه این زیستگاه مدتهاست كه شرایط ایدهآل خود را از دست داده و همانطور كه پیشتر جمعیت یوزپلنگهایش آنقدر كاهش یافته كه البته كسی نمیداند كه یوزی در این منطقه بیتوته دارد یا خیر، خشكسالی هم گورخرها را به مهاجرت برای پیدا كردن آب واداشته است؛ گورهایی كه در مسیر مهاجرت با برخورد با ماشینها یا گیركردن در موانع در آغوش گور جای میگرفتند و امروز هم معدنها میخواهند گور و بهرام گور را با هم بگیرند. این محدوده از سال ۱۳۵۱ با عنوان منطقه حفاظت شده «بهرام گور» تحت مدیریت اداره كل حفاظت محیطزیست فارس قرار گرفته است و تنها منطقهای در كشور بوده كه جمعیت قابل ملاحظه و پویایی از گورخر ایرانی را در خود جای داده است.
مصوبهای نفسگیر
اواخر اسفندماه ۹۱بود كه هیات وزیران، سازمان حفاظت از محیطزیست و زمینشناسی را مامور شناسایی معادن در مناطق حفاظت شده برای واگذاری كرد و آه از نهاد كارشناسان و حامیان محیطزیست برآورد. مناطق حفاظت شده آخرین و حساسترین مناطق زیستی یك كشور هستند كه براساس قوانین مصوب هرگونه دخالت در آنها ممنوع است. اما خیز دولت در آستانه انتخابات نشان میدهد كه آنها بهطور جدی میخواهند، وارد مناطق حفاظتی شوند. گروههای زیادی به مخالفت با این مصوبه برخواستهاند و بهارستانیها هم قول دادهاند كه نگذارند چنین مصوبهای صورت اجرایی بگیرد. باید ماند و دید كه سرنوشت گونههای حیوانی در این مناطق به كدام سمت رقم میخورد؛حفاظت یا نابودی؟
نظر شما