به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ اما آنچه دیابت را به یك بیماری خطرناك بدل ساخته است این علائم نیست، بلكه عوارضی است كه به آرامی و طی سالها باعث آسیب اعضای بدن میشود.
نكته مهم این است كه وقتی سطح قند خون از 126 بیشتر میشود، عوارض دائمی و اصلی دیابت روی چشم، كلیهها، رشتههای عصبی و رگهای ریز و درشت بدن اثر میكند و متاسفانه در شروع هیچگونه نشانه خاصی ندارد. این در حالی است كه علائم واضح دیابت یعنی پر نوشی و پر ادراری تا قند خون به 180 نرسد، ایجاد نمیشود.
در واقع یك تضاد وجود دارد و عوارض خطرناك بیماری خیلی زودتر از علائم بیماری ایجاد شده و پیشرفت میكند و بدون اینكه فرد متوجه شود در درون او ریشه میدواند. گاهی سالها قبل از اینكه فردی به عنوان بیمار دیابتی قلمداد شود، عوارض دیابت ایجاد شده است.
به این ترتیب واضح است كه راه جلوگیری از عوارض دیابت، تشخیص زودتر با استفاده از آزمایش است. بر این اساس توصیه میشود برای همه افراد مسنتر از 30 سال، قند خون در حالت ناشتا اندازهگیری شود و اگر سطح قند كمتر از 100 بود، هر سه سال این كار تكرار شود البته برای افرادی كه اضافه وزن دارند یا افراد خانوادهشان دارای دیابت هستند، بهتر است در سنین پایینتر بررسی میزان قند خون صورت گیرد.
آزمایش قند خون به روشهای دیگری هم میسر است. یكی از این روشها خوراندن 75 گرم آب قند خالص به فرد و اندازهگیری قند خون بعد از دو ساعت است.
در این حال اگر قند خون كمتر از 140 بود، فرد سالم است و اگر قند بالاتر از 200 شد، فرد به دیابت مبتلاست و در مقادیر بین 140 تا 200 بیمار دچار دیابت مخفی و در معرض ابتلا به این بیماری است.
یك روش دیگر اندازهگیری «هموگلوبینهای قندی شده» (HbA1c) در خون است. بر اثر دیابت، قند روی هموگلوبین كه پروتئین اصلی گلبولهای سرخ است، رسوب میكند و ما میتوانیم این ماده را ردیابی كنیم.
اگرچه این دونوع آزمایش میتواند افراد در خطر را خیلی خوب نشان دهد و گاهی قدرت تشخیصی بالاتر از قند ناشتا دارد، ولی به دلیل سختی انجام آن فقط در موارد خاصی توصیه میشود و انجام آزمایش قند ناشتا ـ كه بسیار سریع و ارزان است ـ توصیه اول است.
نظر شما