سلامت نیوز : با وجود اعلام رییس مركز تحقیقات گوارش و كبد درباره وضعیت شیوع هپاتیت b و c در ایران و در حالی كه دكتر سیدموید علویان رتبه منطقه‌یی و جهانی كشور از باب شیوع این بیماری را نگران‌كننده نمی‌بیند اما رقم‌های اعلام شده و میزان ابتلا در گروه‌هایی كه در معرض خطر آلودگی قرار دارند خبر از اپیدمی بیماری در این گروه‌ها می‌دهد زیرا كه شیوع هپاتیت c در گروه‌هایی همچون بیماران هموفیلی، تالاسمی، دیالیزی و معتادان تزریقی در حال حاضر نه تنها از رقم 5 درصد كه مرز ایپدمی بیماری در گروه اقلیت است هم گذشته بلكه هم‌اكنون به گفته علویان، 20 درصد از تالاسمی‌ها، 40 درصد از هموفیلی‌ها، 15 درصد از دیالیزی‌ها و 60 درصد از معتادان تزریقی مبتلا به هپاتیت c هستند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ با این حال وی وضعیت ابتلا به هپاتیت b را رضایتبخش‌تر می‌بیند زیرا به استناد آمارها، در سال‌های دهه 50، شیوع این نوع هپاتیت در ایران حدود 7 درصد گزارش شده بود در حالی كه امروز و پس از بروز نتایج حاصل از واكسیناسیون سراسری سال 73، این رقم اكنون به كمتر از 5/0 درصد كاهش یافته است. با این حال علویان هشدار می‌دهد: «كاهش شیوع نباید ما را دلخوش كند زیرا رفتار‌های پرخطر جنسی و اعتیاد تزریقی مهم‌ترین راه انتقال هپاتیت b و c است كه اتفاقا این دو رفتار، همواره جامعه ایران را تهدید می‌كند و متاسفانه ما هم رفتارهای پرخطر جامعه را بررسی نكردیم در حالی كه طی مراجعات مبتلایان به هپاتیت c و b به مراكز درمانی متوجه شده‌ایم كه میزان رفتارهای پر خطر جنسی و تزریق مشترك در بیماران افزایش یافته بنابراین باید انتظار افزایش این رفتارها را در سطح جامعه هم داشته باشیم.»

معاون سلامت سابق وزارت بهداشت، مخزن اپیدمی هپاتیت b و c را گروه‌های پر خطر جامعه همچون معتادان تزریقی و بیماران نیازمند دریافت خون و فرآورده‌های خونی و افراد با رفتارهای پرخطر جنسی معرفی كرد و اطمینان داد كه: «شیوع در جامعه سالم بسیار كم است چنانكه شیوع هپاتیت b در استان تهران حدود یك درصد و در استان سیستان و بلوچستان حدود 4 درصد گزارش شده زیرا این نوع هپاتیت ریشه در ابتلا در دوران كودكی دارد اما درباره هپاتیت c وضعیت متفاوت است زیرا افراد با رفتار پر خطر در معرض ابتلا به این نوع هپاتیت قرار دارند و به همین دلیل است كه اجرای برنامه كاهش آسیب اعتیاد برای معتادان و دادن سرنگ و كاندوم به معتادان تزریقی نه تنها ترغیب و تشویق به اعتیاد و رفتار جنسی پر خطر نیست بلكه برای حفظ جامعه سالم به چنین عملكردی نیاز داریم.» حال و با وجود وضعیتی كه از شیوع هپاتیت c گزارش شده اما علویان هشدار می‌دهد كه معتادان تزریقی كه یكی از مهم‌ترین گروه‌های در معرض خطر ابتلا به این نوع هپاتیت بوده و بیشترین میزان شیوع هم در این جمعیت گزارش شده اما مراجعات خود به مراكز درمان و كنترل هپاتیت c را كاهش داده‌اند كه وی علت این كاهش نگران‌كننده را مشكلات اقتصادی این گروه هدف می‌داند.

به زعم وی هزینه آزمایشات این نوع هپاتیت، گران و حدود 200 هزار تومان است. در مقایسه با این دلیل، به نظر می‌رسد كاهش بروز موارد ابتلا به عنوان دلیل دیگری كه معاون سلامت، آن را در كاهش مراجعات معتادان تزریقی موثر می‌داند از وزن كمتری برخوردار باشد. به‌ویژه كه وی ضمن تاكید بر اینكه هیچگاه سرشماری از تعداد مبتلایان هپاتیت c انجام نشده خبر می‌دهد كه اكنون فقط 3 هزار نفر از مبتلایان هپاتیت c كه از جمع بیماران تالاسمی و هموفیلی شناسایی شده‌اند تحت درمان قرار دارند و شاید باید سایر گروه‌های بیمار را رها شده فرض كرد. چنانكه هنوز به گفته علویان دسترسی به 1000 مبتلای هپاتیت c كه بر اثر هموفیلی یا تالاسمی، مبتلا شده‌اند هم ممكن نبوده و بسیاری از این مبتلایان كه عمدتا ساكن مناطق محروم هستند از دسترسی به درمان محروم مانده‌اند.

وی در پاسخ به این سوال «اعتماد» كه علت موافقت امروز وی با توزیع سرنگ برای معتادان تزریقی چیست آن هم در حالی كه در دولت نهم و به عنوان معاون سلامت وزارت بهداشت، با نصب دستگاه‌های خودپرداز سرنگ مخالف بوده و نصب این دستگاه‌ها را تشویق به اعتیاد می‌دانست، گفت: «من همیشه موافق بودم كه سرنگ و كاندوم در اختیار معتادان تزریقی قرار بگیرد و آنها تشویق به ترك تزریق و دریافت متادون شوند و تحت آموزش قرار بگیرند و در دسترس بودن امكانات بهداشتی برای معتادان لازم است و وجود دستگاه هم بخشی از همین دسترسی است اما دستگاه نمی‌تواند آموزش كاهش آسیب بدهد و بنابراین، دستگاه‌ها در كنار آموزش‌ها و فعالیت معتادان پاك شده و انجمن‌های غیر دولتی برای كاهش آسیب می‌تواند مفید باشد.»

وی همچنین از رقم شیوع هپاتیت c در میان زندانیان اظهار بی‌اطلاعی كرد اما ضمن تایید نتایج موفقیت‌آمیز برنامه‌های كاهش آسیب در زندان‌ها در پاسخ به «اعتماد» درباره روش‌های درمان هپاتیت b و c گفت: «هپاتیت bقابل كنترل است اما هپاتیتc تا 60 درصد قابل ریشه‌كنی است و نگرانی هم از بابت شیوع هپاتیت A و E در كشور نداریم. داروهایی هم برای درمان بیماران داخل كشور تولید می‌شود اما با این حال با مشكلات جدی در دسترسی مستمر به دارو مواجهیم علاوه بر آنكه هزینه درمان هر دو نوع هپاتیت هم در ایران بالا بوده و بیمه‌ها فقط بخشی از این هزینه‌ها را تقبل می‌كنند.»