به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ مثلا وزارت كشور كه دبیرخانه شورای اجتماعی كشور را در اختیار دارد و تخصصیترین كارها را باید انجام دهد؛ نیروهای متخصصی كه بتوانند مسائل و مشكلات را رصد و به آن رسیدگی كنند، در این حوزه سكانداری را در اختیار ندارند. پس آنچه در عمل مشاهده میشود این است كه شعار دادن در این حوزه بیشتر دیده میشود تا عزم جدی برای حل مسائل توسط متخصصان كار آزموده. افرادی كه در عرصه علوم انسانی و رفتاری كار میكنند، معتقدند اگر میخواهیم مسئله امنیتی نداشته باشیم، باید اجازه ندهیم آن مسئله سیاسی شود و اگر میخواهیم این مسئله سیاسی نشود باید اجازه دهیم درقلمرو اجتماعی و فرهنگی این مسئله حل شود. به عبارتی اگر مسائل اجتماعی را در وقت خود بهصورت دقیق حل كنیم، در حوزههای سیاسی و امنیتی كمتر مسئله داریم پس اگر امروز شاهد مسائل بیشتری در جامعه هستیم معلوم است در حوزه اجتماعی برای آن برنامهریزی، اندیشه و پژوهش نشده است.
به عبارت دیگر اگر شاهد فراوانی طلاق و آسیبهای اجتماعی و اقتصادی در جامعه هستیم این موضوع بیشتر بر میگردد به اینكه در حوزه اجتماعی و فرهنگی كار پژوهشی و برنامهریزی اساسی انجام نشده است. با این حساب اگر میبینیم درمیانگین جامعه فاقد بینش جامعه شناختی هستیم معلوم است كه صاحب نظران، برنامهریزان و دستاندركاران حوزه اجرایی، اجتماعی و فرهنگی بهدرستی در این حوزه كار نكردهاند یا در مسند خود به درستی قرار نگرفتند یا این حوزهها مورد توجه جدی قرار نمیگیرد. پس تا نتوانیم باورها و رفتارهای شهروندان را در راستای توسعه كشور و آرمانهای انقلاب و توسعه كشور قرار دهیم و جامعه پذیری اجتماعی و فرهنگی به درستی اتفاق نیفتد و طراحی نشود در حوزهها و قلمروهای دیگر پرچمدار مشكلات وآسیبها و ناكامیهایی هستیم كه برای جامعه رنج آور است. از سوی دیگر بیشتر برنامههایی كه در سالهای اخیر شاهد آن بودیم، حالت شعاری و ویترینی دارد و بر اساس مطالعات ونظر كارشناسان آن حوزه نیست. عمدهترین مسائل در این سالها مشكلات خانوادگی است البته همه گرفتاریها ناشی از ضعف دولت نیست ممكن است عاملهای خارجی هم در آن دخالت كند اما مهم این است كه دولت باید هوشمندانه عمل كند.
نظر شما