سلامت نیوز :روش پی‌آرپی (PRP) كه این روزها زیاد راجع به آن می‌شنویم و خیلی‌ها ادعا می‌كنند یك روش درمانی با سلول‌های بنیادی است، هیچ ربطی به سلول‌درمانی ندارد. پی‌آرپی یك ماده است كه به بخش آسیب دیده بدن تزریق می‌شود تا سرعت ترمیم افزایش یابد. وقتی قسمتی از بدن زخم می‌شود، لخته‌ای در آن به وجود می‌آید كه حاوی یك سری مواد مغذی است و موجب ترمیم زخم می‌شود. عده‌ای معتقدند این ماده مغذی به غیر از محل زخم، در ترمیم بخش‌های دیگر آسیب دیده بدن هم می‌تواند موثر باشد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ به همین علت خون فرد را می‌گیرند و پلاسمای آن را كه حاوی مواد مغذی است، جدا كرده و به قسمت‌های آسیب دیده بدن تزریق می‌كنند. این روش می‌تواند در دندانپزشكی و ترمیم پوست تازه بریده شده، موثر باشد، اما وقتی زخم مزمن می‌شود یا به طور مثال كسی سكته می‌كند با روش پی‌آرپی و به اسم سلول درمانی نمی‌توان آن را درمان كرد. سلول درمانی به معنی انتقال سلول است و اگر در یك روش درمان از ماده‌ای استفاده شود كه در آن سلولی وجود ندارد، نمی‌توان نامش را سلول‌درمانی گذاشت.


وقتی قسمتی از بافت بدن یا اندام از بین می‌رود طبیعی است در این ناحیه تعداد زیادی از سلول‌ها را از دست می‌دهیم كه سلول درمانی می‌تواند سلول‌های از دست رفته را جایگزین كند.

سابقه سلول درمانی در دنیا به 50 سال پیش و درمان بیماری سرطان برمی‌گردد. روشی كه در آن پیوند مغز استخوان انجام می‌شود، اما با روش سلول‌درمانی كه برای سایر بیماری‌ها استفاده می‌شود، متفاوت است.

در ایران بیشتر از 20 سال است كه از این روش برای درمان استفاده می‌شود و در حال حاضر بیماری‌های مزمن قلبی و عروقی، استخوانی و غضروفی، گوارشی و كبدی، پوستی، چشمی و عصبی با این روش نوین درمان می‌شود.

این روزها اخبار و تبلیغات بی‌شماری درباره استفاده از سلول‌های بنیادی برای درمان بیماری‌های مختلف به گوش می‌رسد، اما این روش درمانی چگونه به جنگ بیماری‌ها می‌آید و آیا هر بیماری با سلول درمانی قابل درمان است؟

در این زمینه دكتر ناصر اقدمی، رئیس مركز سلول درمانی پژوهشگاه رویان به این مهم اشاره می‌كند و می‌گوید: بیماری‌هایی كه اكنون در كشور با روش سلول درمانی مداوا می‌شوند، براساس اولویت‌های بهداشتی كشور انتخاب شده‌اند، به عبارتی هم اكنون در حال بررسی درمان نارسایی مزمن قلبی، شكستگی‌های غیرقابل جوش خوردن، درمان التهاب روده و سوختگی در قرنیه هستیم. در بخش سیستم عصبی هم روی فلج مغزی و بیماری ام‌اس تحقیق می‌كنیم. پیوند و درمان نارسایی حاد كلیه هم از مشكلات دیگری است كه بزودی با سلول درمانی حل می‌شود.

اقدمی درباره روش سلول درمانی توضیح می‌دهد: ما نمی‌توانیم با یك نوع سلول همه آسیب‌ها در بدن را جبران كنیم و به سلولی نیاز داریم كه هم تكثیر شود و هم انواع سلول‌هایی را كه می‌خواهیم برای ما ایجاد كند به همین علت سلول درمانی جایگاه ویژه‌ای در بحث درمان دارد.

در این روش چند اصطلاح وجود دارد كه یكی از آن‌ها روش «خودی و غیرخودی» است. به این معنی كه در روش «خودی» سلول از خود فرد گرفته و به وی تزریق می‌شود، اما در روش «غیرخودی» سلول از فردی دیگر یا منبعی دیگر به بیمار تزریق خواهد شد. هر كدام از این روش‌ها بسته به نوع بیماری، كاربرد مختلف و خاص خود را دارد به عنوان مثال در بیماری سرطان نمی‌توان از خود بیمار سلول گرفت، اما در بیماران قلبی و موارد شكستگی این مشكل وجود ندارد.

وی می‌افزاید: بحث دیگری كه در سلول درمانی وجود دارد، جدا كردن و كشت كردن سلول است. در بعضی موارد به منبعی دسترسی داریم كه انبوهی از انواع سلول است و ما سلول مورد نظر را خارج می‌كنیم و چون تعدادش كافی است دیگر نیازی به تكثیر نیست، اما گاه منبع، سلول كمی دارد و قبل از استفاده باید تكثیر شود؛ برای مثال در درمان بیماری قلبی روش ما جدا كردن سلول‌های خودی بدون هیچ تكثیر است. سلول‌های بنیادی را از مغز استخوان بیرون می‌كشیم و بدون این‌كه تكثیری انجام دهیم به ناحیه‌ای كه دچار سكته شده یا عروق قلب تزریق می‌كنیم. اما در شكستگی استخوان، سلولی از مغز استخوان به كار گرفته می‌شود كه تعدادش بسیار كم است و مجبوریم آن را كشت كنیم.

اقدمی با اشاره به این‌كه اطلاع‌رسانی در زمینه سلول درمانی در كشور بسیار كم است، می‌گوید: از علل این كمبود، گستردگی این نوع درمان و دخالت آن در سایر رشته‌های پزشكی است. پزشكان و بیماران هم اطلاعات و مطالعه كافی این زمینه ندارند. در همه دنیا معتبرترین منبع اطلاعاتی دانشگاه است و بهتر است افراد قبل از مراجعه به مراكز سلول درمانی آگاهی لازم درباره بیماری خود و استفاده از روش سلول درمانی كسب كنند و پس از مشاوره با پزشكان فوق تخصص و در صورت نیاز به این روش جدید درمانی، به مراكز معتبر مراجعه كنند، زیرا همه بیماری‌ها با سلول درمانی قابل درمان نیست.