سلامت نیوز : لب‌های غزل، حتی وقتی او آنها را از شدت خشم و اندوه گاز می‌گیرد، سفید است. زن با سرانگشت یك قطره اشك را از گوشه چشمش می‌گیرد. غزل، شده شبیه یك نقاشی در حال پاك شدن كه دستی نامرئی، موها، ابروها و مژه‌هایش را محو كرده است.

می گوید: «اگر این بار درد برگردد، درمانم را ادامه نمی دهم. هر چه داشتیم برای درمان فروخته ایم.» او از دو سال پیش كه فهمید به سرطان پستان مبتلاست و ناچار شد دار و ندارشان را بفروشد تا خرج درمان كند، هر روز شوق مرگ دارد؛ مرگ اما، دلبرانه برایش ناز می كند و نمی آید و انگار خوش دارد درد كشیدن و مثله شدنش را تماشا كند.

غزل اگر خوب شود به خانه ای برمی گردد كه در آن شوهرش و چهار فرزندش چشم انتظارش مانده اند؛ خانه ای كه دیگر حتی اجاق گاز ندارد، تا چه رسد به فرش، تلویزیون یا یخچال و اگر بمیرد، خانواده ای را تنها گذاشته است كه باید تا سال ها پس از رفتنش، بدهی های درمان شكست خورده اش را بپردازند. اما مشكل او حالا فقط هزینه داروهایش نیست و با نایاب شدن داروهایش در ماه های اخیر، ناچار شده سرگردان ناصرخسرو شود و آنها را به چند برابر قیمت واقعی شان بخرد. تا یك سال و نیم پیش، خیلی از آنها كه مبتلا به سرطان پستان نشده بودند و در میان بستگان شان هم بیمار سرطانی نبود، چندان خبری از زندگی غم انگیز مبتلایان به این بیماری نداشتند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ، آن روزها هنوز مرضیه وحیددستجردی، وزیر بهداشت بود و حسینعلی شهریاری، رئیس كمیسیون بهداشت و درمان مجلس به محافظه كاری امروز نبود و این شد كه از رنج مضاعف مبتلایان به سرطان پستان گفت و اعلام كرد: قیمت یك دوره درمان این بیماری با داروی هرسپتین، 200 میلیون تومان است. در آن زمان، هرسپتین هنوز تحت پوشش بیمه نبود و بسیاری از زن ها، كه توان تهیه اش را نداشتند مجبور بودند مثل غزل از داروهایی مشابه اما با تاثیرگذاری پایین تر استفاده كنند. این رقم به حدی مردم و رسانه ها را شوكه كرد و آنقدر درباره اش گفتند و نوشتند كه سرانجام وزارت بهداشت و بیمه به تفاهم رسیدند كه داروی هرسپتین را تحت پوشش بیمه قرار دهند.

مشكل بیماران سرطانی اما با امضای این تفاهم نامه حل نشد چون هرسپتین فقط جز كوچكی از زنجیره درمان سرطان پستان است و حلقه های دیگر آن هم هزینه سنگینی دارد.

قصه تلخ هرسپتین، پایانی خوش نداشت

از نظر فراوانی مبتلایان به انواع سرطان ها، شمار بیماران مبتلا به سرطان پستان در كشور رتبه دوم را دارد و براساس آخرین آمار وزارت بهداشت حدود 9000 نفر ایرانی به آن مبتلا هستند و هر سال حدود 80 هزار نفر به جمعیت مبتلایان به انواع سرطان ها در كشور افزوده می شود و به همان نسبت جمعیت مبتلایان به سرطان پستان نیز بالاتر می رود.

دكتر حسین فودازی، یك متخصص رادیوتراپی و آنكولوژی است اما از آن دست پزشكانی نیست كه صرفا نسخه بیمارانش را می نویسند و رهایشان می كنند. او همیشه پیگیر وضع بیمارانش است شاید به این دلیل كه رئیس بخش آنكولوژی یكی از بیمارستان های بزرگ دولتی هم هست و هر روز بیمارانی را می بیند كه برای تهیه داروهای شان مشكل دارند.

عضو هیات مدیره انجمن سرطان درباره وضع داروهای سرطان توضیح می دهد كه برخی داروها مانند هرسپتین یا زلودا یا شماری از آنتی بادی های نوتركیب، تحت پوشش بیمه قرار دارد اما در بازار نیست و بیماران ناچارند به ناصرخسرو بروند و برای انواع قاچاق آن دو تا سه برابر قیمت پول بپردازند و اگر نخواهند این پول را بدهند، درمان شان نیمه كاره می ماند.

فودازی می گوید: نگرانی شدید بیماران از احتمال نبودن داروهای شان در بازار، باعث سخت درمان شدن سرطان شان می شود و از سوی دیگر، وقتی دارو گاهی هست و گاهی نیست، فرآیند درمان، ناقص و كم تاثیر خواهد شد. از سوی دیگر هرچند از سال گذشته تاكنون بارها گفته شده كه هرسپتین تحت پوشش بیمه قرار گرفته اما داستان تلخش هنوز تمام نشده است و وقتی دوره تجویزش از 9 هفته بیشتر می شود بیمه هزینه درمان بیماران را تقبل نمی كند.

تنها ماندن در بزنگاه حادثه

گاهی وقت ها هم داروها در بازار وجود دارد، اما تحت پوشش بیمه نیست؛ چون بیمه ها معمولا داروهای خط 1 و 2 سرطان را پوشش می دهند یعنی همان داروهایی را كه در مراحل اولیه سرطان تجویز می شود اما بیمه ها دقیقا در بزنگاهی كه سرطان سخت و دردناك می شود بیماران را تنها می گذارند. در این مرحله هزینه تهیه داروی بیمار در هر دوره 6 ماهه درمان، به پنج، شش میلیون تومان می رسد، اما این رقم، در بردارنده همه هزینه ها نیست و آنها باید هزینه های بستری در بیمارستان، تزریق، جراحی، ویزیت پزشك و درمان های تكمیل كننده دیگر را نیز بپردازند.

دارو هم داروهای قدیم

تقدیر هم انگار با بیماران سرطان سر ناسازگاری دارد. حتی داروهایی را كه بیمه ها پوشش می دهند و در بازار یافت می شود هم بی اشكال نیست. فودازی اعتقاد دارد برخی داروها اثربخشی سابق را ندارد چون از شركت های كم اعتبار چینی، هندی و تركی خریداری شده و حتی مجوز پخش در اروپا و آمریكا را هم كسب نكرده است. این البته باور بسیاری از آنكولوژیست های دیگر هم هست اما كمتر متخصصی مثل او حاضر می شود موضوع را رسما، در گفت وگو با رسانه ای اعلام كند. نكته جالب این است كه بیمه ها فقط داروهای بی كیفیت را كه ارزان تر است، پوشش می دهند و داروهای گران و با كیفیت معادل شان را نمی پذیرند.

مزنه درمان چند است؟

عضو هیات مدیره سرطان نمی تواند رقم دقیقی از هزینه های درمان سرطان ارائه دهد چون شیوه درمان بیماران با هم متفاوت است اما با اطمینان می گوید كه معمولا از هر ده بیمار سرطانی، 9 نفر حتما باید دوره شیمی درمانی را بگذرانند كه قیمت هر دوره اش چهار، پنج میلیون تومان است و سهم بیماران از هزینه های آن، 50 تا 60 درصد.

70 درصد بیماران هم ناچار به رادیوتراپی یا پرتودرمانی می شوند كه قیمتش در یك مركز تخصصی، 9 تا 12 میلیون تومان است و بیمه فقط 30 درصد هزینه هایش را تقبل می كند. گروهی از بیماران هم باید زیر تیغ جراحی بروند كه تخمین قیمت این یكی غیرممكن است چون شمار زیادی از جراحان، زیر میزی می گیرند، تا آنجا كه آخرین آمار اعلام شده از سوی وزارت بهداشت نشان می دهد در سال گذشته، بیشتر شكایت های مردمی از جامعه پزشكی، درباره زیرمیزی گرفتن جراحان بوده است.

گرچه نرخ دقیق هزینه های ماهانه درمان سرطان تخمین زدنی نیست، اما حساب و كتابی سر انگشتی نشان می دهد بیماران در شرایط كنونی حتی اگر بیمه باشند، باید پس اندازی چند ده میلیونی برای درمان داشته باشند و اگر بداقبال باشند و سرطان شان در مراحل اولیه درمان نشود، آنوقت یا باید همه زندگی شان را بفروشند و تبدیل به داروهایی كنند كه توی رگ های شان بدوند و جنون سلول هایی را كه وحشی و بی رحم در بدن شان تكثیر می شوند، مهار كنند یا مثل غزل، قید درمان را بزنند و چشم انتظار مرگ بمانند.