سلامت نیوز:کاهش میزان هورمون ملاتونین یکی از علتهای عمده بروز بی خوابی در سالمندان است. بررسی های آماری نشان می دهند تقریباً نیمی از افراد بالای 65 سال از اختلالات خواب شکایت دارند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل ازسایت اطلاع رسانی Vitamin & herb  این افراد جهت به خواب رفتن، نیازمند صرف زمان بیشتری نسبت به سایرین بوده و همچنین اغلب در نیمه های شب از خواب برخاسته و دیگر به خواب نمی روند و یا اینکه مدت زمان زیادی طول می کشد تا مجدداً به خواب روند.

 علاوه بر سالمندان، اختلالات خواب در گروههای دیگری از جمله مسافران پروازهای هوایی ، خلبانان و سایر افرادی که بطور مداوم با تغییرات ساعات شبانه روزی در اثر مسافرتهای هوایی طولانی روبرو بوده و همچنین رانندگان، پرستاران، نگهبانان و افرادی که عمدتاً در شیفتهای کاری شبانه فعالیت دارند به وفور مشاهده می شود.

 افزایش سن و بروز تغییرات ناگهانی در ساعات خواب و بیداری، سبب اختلال تولید هورمون ملاتونین در بدن می شود. اختلالات خواب میتواند علت بسیاری از بیماریها باشد .در حقیقت ریشه بسیارى از مشكلات و بیماری ها را باید در کیفیت خواب افراد جستجو نمود.بیماریهاى قلبی و عروقى، بیمارى هاى مغز و اعصاب مثل سكته هاى مغزى، بیماریهاى غدد درون ریز مثل دیابت، بیماریهاى اعصاب و روان مانند افسردگى، بیماریها و مشكلات شغلى مثل كاهش عملكرد و افزایش بروز خطا و سوانح مى تواند متأثر از اختلالات خواب بوده یا توسط این اختلالات تشدید شود.

تحقیقات موثق علمی نشان داده اند ملاتونین، تاثیراتی عالی بر بهبود کیفیت خواب دارد و به، کاهش تعداد دفعات بیداری در شب و بهبود کیفیت خواب کمک می کند.

خواب کافی در شب دارای فوایدی از قبیل: افزایش قدرت حافظه، افزایش طول عمر و تقویت سیستم ایمنی است.

میزان خواب هر فرد متأثر از ساعت بیولوژیکی وی است که بر اساس ریتم شبانه روزی، بوسیله نور خورشید تنظیم می شود. نور خورشید در ترشح یا عدم ترشح هورمونی به نام ملاتونین که در تنظیم سیکل شبانه روزی بدن نقش دارد موثر است.

ملاتونین "هورمون تاریکی" نامیده می شود، چرا که در زمان تاریکی تولید شده و حتی با مقادیر کم نور تولید آن متوقف می شود. این هورمون توسط غده پینه آل ترشح شده و در ایجاد و تنظیم ریتم خواب و بیداری در بدن نقش دارد.

ساخت این هورمون بلافاصله بعد از آغاز تاریکی به اوج رسیده و سپس بتدریج در نیمه های شب کاهش می یابد. در انسان بیشترین میزان ترشح این هورمون در بین سنین 1 تا 3 سالگی است که بتدریج با افزایش سن از میزان آن کاسته می شود بطوریکه در یک فرد بالغ این میزان در مقایسه با یک کودک تا چندین برابرکاهش می یابد.