چهارشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۴
کد خبر: 74831
سلامت نیوز : تـانـــدینیت‌ در نـاحــیه آرنج بسیار شایع است. در تاندینیت‌های آرنج معمولاً سابقه ضربه حاد وجود ندارد و به شكل شاخص عارضه‌ای است که با بالا رفتن سن، میزان شیوع آن افزایش می‌یابد. وقتی ظرفیت تاندون برای تحمل نیروهای فشاری، کاهش یافته باشد، ضایعه می‌تواند بر اثر فعالیت‌های عادی روزانه هم اتفاق بیفتد. بدین ترتیب که فقدان کندوراتین سولفات موکوپلی ساکاریدها، موجب کاهش قابلیت ارتجاعی مفصل می‌شود. استفاده بیش از حد از تاندون در فعالیت‌هایی چون تنیس، باغبانی، گلف، دوزندگی، نجاری و خانه‌داری می‌تواند موجب تحریک عکس‌العمل بافتی و فشار زیاد مفصل ‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ درباره عارضه «آرنج تنیس‌بازان» که به شكل معمول بعد از 35‌سالگی در برخی افراد دیده می‌شود هم اگر فرد به فعالیت‌های خود که موجب اعمال استرس روی تاندون می‌شود ادامه دهد، کلاژن‌های نابالغ که برای ترمیم ایجاد شده‌ است، قبل از بلوغ کامل می‌شکنند و مرحله التهابی مزمن ادامه می‌یابد. اگر محل ضایعه کاملاً بی حرکت شود، فشارهای لازم برای بلوغ بافت‌های کلاژن کافی نخواهد بود و بعد از بی‌حرکتی و بازگشت به فعالیت، ضایعه دوباره عود می‌کند.

در بیماری «آرنج تنیس‌بازان»، درد روی قسمت خارجی مفصل آرنج بازو احساس می‌شود که به دست، انگشتان وسط و انگشت حلقه هم امکان انتشار دارد.

در ورزش‌هایی چون شنا، بیسبال و گلف که شامل خم کردن مچ و حرکت ساعد است، شکل دیگری از این عارضه اتفاق می‌افتد که درد روی مفصل آرنج داخلی بازو احساس می‌شود و به ندرت به سطح داخلی ساعد انتشار می‌یابد. برای درمان هم در مرحله حاد از یخ در محل ضایعه هر 2 ساعت یک بار به شكل ماساژ منقطع استفاده می‌شود که استراحت تاندون‌های ملتهب با استفاده از نوعی آتل توصیه می‌شود. در التهاب خارجی زاویه مچ که حدود 30 تا 45 درجه به طرف خارج امتداد می‌یابد و در التهاب تاندون‌های داخلی در حالت ثابت از آتل به مدت 2 تا 3 هفته همراه با آرنج‌بند استفاده می‌شود.در مرحله مزمن از گرما استفاده می‌شود و در مجموع التهاب مفاصل آرنج عارضه‌ای شایع و طولانی است و به همین علت باید روند توانبخشی با كمترین میزان درد یا بدون درد انجام شود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha