سلامت نیوز : عضو کمیسیون بهداشت مجلس گفت: باید اولویت دولت آینده عدالت در توزیع خدمات بهداشتی درمانی باشد. در اکثر روستاها، مردم برای تزریقات معطل می‌مانند، نه پزشک دارند، نه خدمات پیراپزشک و نه دارو.

احمد آریایی ‌نژاد در گفت‌وگو با فارس در مورد اولویت‌های دولت یازدهم در حوزه سلامت، افزود: باید اولویت دولت آینده عدالت در توزیع خدمات بهداشتی درمانی باشد و هرچه که در توان دارند از دور و نزدیک، شهری و روستایی، به آحاد مردم خدمات بدهند.

وی ادامه داد: باید عدالت تعریف شود و بیماران، جز درد بیماری درد دیگری نداشته باشند، در این زمینه ساختار بیمه نیازمند بازبینی است و با نظارت کافی بر مشکلات بیمه باید هزینه پرداخت مردم را از 70 به 30 درصد در بخش بهداشت و درمان کاهش دهیم.

آریایی‌نژاد بر تقویت ساز و کار عملی بیمه تأکید کرد و گفت: صنعت بیمه در حال حاضر دچار مشکل است و تا نظارت کافی بر آن نشود نمی‌توانیم رابطه مالی بین پزشک و بیمار را به حداقل برسانیم، قیمت خدمات درمانی باید شفاف شده و یکسان شود نه اینکه هرکس هرچقدر که دلش خواست از مردم بگیرد.

نماینده مردم ملایر در مجلس، گفت: پیشگیری بر درمان مقدم است چرا که هم ارزان است و هم آسان و باید هر میزانی را که در درمان هزینه می‌کنیم به سمت پیشگیری ببریم چرا که صرفه‌جویی‌ها در این صورت بیشتر می‌شود و هزینه‌های درمان کاهش می‌یابد.

آریایی‌نژاد با بیان اینکه تاکنون در سیاست‌گذاری‌ها به پیشگیری توجه نشده و این رویکرد نادرستی است، گفت: در حال حاضر در بسیاری از روستاهای ما، مردم برای تزریقات معطل هستند و خدمات بهداشتی درمانی در دسترس نیست، نه پزشک دارند و نه خدمات پیراپزشکی ارائه می‌شود و نه دارو در دسترسشان است، این خلاف عدالت است.

عضو کمیسیون بهداشت مجلس گفت: طبق قانون باید برنامه پزشک خانواده اجرا می‌شد تا خدمات را سطح بندی‌کند اما این عملی نشد بنابراین قبل از اینکه به فکر رفع مشکل منابع باشیم باید ساختار و مدیریت تعریف شود و براساس اسناد بالادستی تعریف شوند.

وی گفت: با این ساختار فعلی به هدف نمی‌رسیم و مشکلات حاضر باقی می‌مانند چراکه اولویت‌ دولت‌ها سلامت نبوده است.

آریایی‌نژاد با تاکید بر اینکه سلامت باید اولویت اول دولت یازدهم شود، گفت: انسان سالم محور توسعه پایدار است و در تعریف سلامت احساس رفاه نسبی از هر منظری بیانگر این است که باید این رفاه در مردم ایجاد شود.

وی گفت: آنچه که از جامعه به ما می‌رسد حاکی از این است که سطوح پایین مردم در روستاها و شهرهای کوچک از نبود امکانات بهداشتی، تجهیزات پزشکی و پرسنل درمانی ناراضی هستند.