سلامت نیوز :بیماران مصروع فقط بیمار نیستند و مشکلات این بیماران فقط بیماری آنان نیست، بلکه مشکلات اجتماعی و نحوه برخورد جامعه با این قبیل بیماران، بیشتر برجسته است. اگر جامعه با این بیماری آشنا شود، بی‌شک این بیماران در ادامه زندگی همچون سایرین، هیچ مشکلی نخواهند داشت. این درحالی است که تصورات غلط جامعه از صرع، بیماران را در زندگی دچار مشکل کرده و تفکرات خرافی جامعه از صرع، باعث شده که تلقی برخی افراد از این بیماران، افراد جن‌زده و روانی و کسانی که تمارض به بیماری می‌کنند، باشد. مغز مانند یک سیستم کامپیوتری است که با ورود برق به آن روشن یا خاموش می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خورشید ؛ اگر به دلایلی این جریان الکتریکی تنظیم نشود و به سلول‌های مغزی نتواند برسد مغز دچار اختلال شده، خاموش و به بیهوشی می‌رسد. این مشکل اگر در مناطق حسی باشد فرد را دچار اختلالات حسی و اگر درناحیه بینایی باشد فرد را دچار اختلالات یا توهمات بینایی می‌کند. همچنین اگر ژنراتوراصلی دچار اختلال شود باعث تشنج می‌شود. بیماری صرع قابل درمان و كنترل است و مشكلی در زندگی اجتماعی بیمار ایجاد نمی‌كند، مگر اینكه بیمار زیر نظر پزشك نباشد و بیماری خود را پنهان نگاه دارد.

آمار کلی جهان از مبتلایان این دسته بیماران چیزی حدود 2/1تا 2درصد افراد جامعه در دنیاست و آماری که در ایران به این بیماری مبتلا هستند چیزی حدود 5/1درصد است. همچنین آمارها نشان می‌دهد برای کاهش این بیماری باید کنترل از دوره نوزادی شروع شود همچنین هر چه بیماری‌های ژنتیکی بیشتر کنترل شود، احتمال بروز بیماری صرع نیز کمتر می‌شود. علائم مهم و چگونگی ایجاد بیماری بیماری صرع نوعی اختلال مزمن و طغیان عملکرد مغزی است که به علت تخلیه الکتریکی نامتعارف و متناوب نرون‌های مغز ایجاد می‌شود و علائم آن حملات ناگهانی و موقت بیهوشی و تشنج متناوب با فواصل سلامت ظاهری است.

مغز درحقیقت از مجموعه سلول‌های عصبی به‌نام نرون تشکیل شده که افکار، احساسات و اعمال فرد تحت کنترل آن است و این فعالیت‌ها توسط تکانه‌های الکتروشیمیایی صورت می‌گیرد، سلول‌های عصبی حدود ۸۰ بار در ثانیه از خود سیگنال صادر می‌کنند ولی، شرایط مختلف و محرک‌های متفاوتی باعث می‌شوند تا سلول‌های عصبی حدود ۵۰۰ بار در ثانیه تولید سیگنال کنند. در 50 تا 70 درصد موارد صرع، که علت تولید سیگنال‌های غیرطبیعی مشخص نیست، به این نوع صرع «صرع با علت نامشخص» می‌گویند. سایر موارد صرع البته درصد کمتری از موارد بیماری را تشکیل می‌دهند. روش تشخیص و دسته‌بندی بیماران به‌طور معمول در صرع عمومی خود بیمار متوجه بیماری‌اش نمی‌شود، بلکه، اطرافیان با دیدن علائمی مانند حالت تهوع، کبودی، دست و پا زدن متوجه مشکل فرد می‌شوند.

صرع به دودسته تقسیم می‌شود. صرع منتشریکی ازآن انواع آن است. این صرع هنگامی رخ می‌دهد که مناطق حرکتی مغز دچار عارضه شده‌است و اسپاسم‌های شدید و بیهوشی را دربردارد. در اغلب موارد صرع اصلی، قبل از آغاز حمله و غش یک حالت درونی به بیماردست می‌دهد که اخطار خوانده می‌شود. این حالت در لاتین Aura نامیده شده و می‌تواند به صورت روانی یا جسمی باشد. مثل شنیدن صدایی (جسمی) و یا احساس خوشبختی یا بدبختی (روانی). بیمار ممکن است بوی مشخصی را حس کند و یا گمان کند که نور درخشنده‌ای می‌تابد. بعد از چند لحظه بیمار بیهوش می‌افتد که این مرحله کوتاه، تونیک است که تمام ماهیچه‌ها متشنج و منقبض می‌شوند، تنفس بیمار قطع می‌شود و رنگش ممکن است کبود شود. مرحله بعدی کلونیک است که اندام‌ها تکان‌های مختصری می‌خورند.

در خلال این مدت بیمار ممکن است زبانش را گاز بگیرد. صرع کوچک (Petit mal)، که در آن مناطق حسی دستگاه عصبی مرکزی دچار آسیب می‌شود. در بین بچه‌ها شایع است که اغلب تشنج آنی است و یک لحظه به طول می‌انجامد. کودک بازی را متوقف کرده و ساکت می‌ایستد در حالی که یک حالت سستی و بیحالی در صورتش دیده می‌شود. اما در صرع موضعی نیز هوشیاری بیمار مختل نمی‌شود و تظاهرات صرعی به صورت حرکتی ظاهر می‌شود. ابتد از یک نقطه شروع شده و به‌تدریج سایر قسمت‌های بدن را فرا می‌گیرد. به این نوع صرع، صرع جانسونی نیز می‌گویند. البته نوع دیگر صرع، موضعی حرکتی بدون انتشار است که تشنج فقط در یک عضو ظاهر شده و در همان جا باقی می‌ماند. مدت حمله حدود یک تا دو دقیقه‌است ولی ممکن است در بعضی از افراد مدت‌ها طول بکشد. فرمی از صرع، صرع موضعی یا پارشیال خوش‌خیم بوده و از شیوع کمی برخوردار است که سبب حرکات پرشی در یک سمت از صورت یا یک اندام می‌شود.

همچنین هوشیاری ممکن است مختل شود. درمان‌های دارویی و قطعی انتخاب دارو بستگی به نوع صرع، سن بیمار و ... دارد. از جمله داروهای معروف صرع می‌توان کاربامازپین، فنی توئین، فنوباربیتال، دیازپام، والپروات سدیم ... نام برد .البته نوع داروها و درمان بستگی به علائمی دارد که خود بیمار می‌گوید.اما درمورد درمان باید گفت که درمان در این بیماری به تشنج‌ها و رفتارهای بیمار وابسته است و اینکه در چه حالتی و چه مدت زمانی تحت درمان قرار می‌گیرد. به هیچ عنوان افراد نباید تجویز خودسرانه داشته باشند و دارویی را بدون نظر پزشک خود آغاز یا قطع کنند. همچنین اطرافیان باید از گفتن مطالب خرافاتی مانند جن‌زدگی و ....بپرهیزند. زیرا خرافات ریشه علمی ندارند. عوامل مؤثر در تشدید بیماری از عوامل افزایش خطر در این بیماری گرسنگی و روزه‌داری، شب‌بیداری و بی خوابی‌های طولانی همچنین مصرف داروهای روانگردان، مصرف داروی ترامادول و استفاده زیاد از قهوه و بسیاری موارد دیگر می‌تواند به عنوان محرک مغزی به حساب آیند و بیماری صرع در فرد را تشدید کند.

عوامل مؤثر تغذیه‌ای در بهبود بیمار ی مبتلایان به صرع نباید غذاهای دارای طبع سرد مانند گوجه، خیار، بادمجان، کدو، ماست و غذاهای چرب استفاده کنند زیرا مصرف این غذاها باعث تشدید بیماری می‌شود. همچنین بیماران باید رژیم متعادل، خواب کافی و برنامه ورزشی منظم داشته باشند. بیماران استفاده از حجم زیاد مایعات به‌خصوص همراه با غذا و وعده‌های سنگین غذایی، استفاده از چند میان وعده سبک در روز، از سوی دیگر کاهش مصرف قهوه، چای، کافئین، شیرینی‌های مصنوعی، سرکه و ترشی، شکر تصفیه نشده و غذاهای سرخ‌شده را فراموش نکنند.