سلامت نیوز : ایبوپروفن و دیکلوفناک ضد التهاب‌های غیراستروئیدی معروفی هستند که برای مبارزه با درد ناشی از ورم مفاصل به میزان قابل توجهی مصرف می‌شوند. این دو داروی ضدالتهاب خطر حملات قلبی برای بیمارانی که در دراز مدت و به میزان بالا از آنها استفاده می‌کنند را افزایش می‌دهد. به گزارش «رویترز»، دو داروی مذکور به اندازه «روفکوکسیب» که مصرف آن از سال 2004 در بسیاری از کشورها ممنوع شد، خطرناک است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خورشید ؛ رفکوکسیب، ضد التهابی است که عوارض قلبی متعددی با خود به همراه دارد. در سال 2004، لابراتوارهای داروسازی تولید این داروهای ضدالتهاب را به علت خطرات قلبی برای بیماران متوقف کرد. براساس پژوهشی که به تازگی انجام شده است، یک گروه محقق ثابت کردند که ایپوبروفن و دیکلوفناک، دو ضدالتهاب غیر استروئیدی بسیار مهم نیز اگر در طولانی و به مقدار زیاد مورد مصرف قرار گیرند، به اندازه روفکوکسیب، خطرناک هستند. با وجود اینکه عوارض و خطرهای این قبیل داروها برای سیستم قلبی- عروقی اثبات شده‌اند، اما این بار محققان دانشگاه «آکسفورد» در تحلیلی دقیق تر شرایط را بررسی می‌کنند تا میزان دقیق خطرات برآورد شود. آنها پژوهش خود را با 639 مقاله در این زمینه روی بیش از 353 هزار نفر انجام داده‌اند. براساس محاسباتی که روی یکهزار نفر با خطر متوسط مشکلات قلبی- عروقی انجام شد، در طول یک سال بیش از هشت حمله قلبی به ثبت رسید.

زمانی که افراد میزان بالایی ایپوبروفن (5/2 میلی‌گرم در روز) و دیکلوفناک (150 میلی‌گرم در روز) یا یکی از آنها را مصرف کنند، خطر ابتلا به مشکلات قلبی - عروقی یازده برابر می‌شود، بنابراین داروهای مذکور به عنوان عاملی کشنده شناخته خواهند شد. تعداد ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی بسیار زیاد است اما بسیاری از آنها حاوی دیکلوفناک یا ایبوپروفن هستند. هر چه کمتر از این نوع داروها مصرف شود، سلامت دستگاه قلب و عروق بیشتر تضمین خواهد شد. دیکلوفناک و ایبوپروفن خطرزا هستند این در حالی است که این دو ضد التهاب به دفعات و به‌خصوص برای تسکین عوارض بیماری‌های مختلف اغلب دردهای مربوط به ورم مفاصل تجویز می‌شوند. به طور مثال در بریتانیا، دردهای ورم مفاصل بیش از هفت میلیون نفر را مبتلا کرده است. در این مقیاس، مصرف بالای ایپوبروفن یا دیکلوفناک بیش از بیست و یک هزار حمله قلبی- عروقی را با خود به همراه داشته که سه هزار مورد از آنها به مرگ منجر شده‌اند. در این پژوهش، مولفان تصریح کرده‌اند که قصد دارند اطلاعات مربوط به بیماران را تهیه کنند، به طوری که ممکن است نتیجه تحقیقشان به تغییر شیوه درمان یا دارو منجر شود.

آنها از تمام بیمارانی که به یک ناراحتی مزمن مبتلا بوده‌اند و از یکی از دو ضدالتهاب مذکور برای درمان استفاده می‌کردند، دعوت کردند تا با پزشک خود درباره ادامه درمان مشورت کنند. تمام بیماران معتقدند که تغییر شیوه درمان باید ارزش آن را داشته باشد زیرا به هیچ وجه سودبخشی این دو دارو برای دردهایشان را نمی‌توانند زیر سؤال ببرند و درباره آن شک کنند. از سوی دیگر، مولفان نیز تأکید داشته‌اند که عوارض جانبی دیکلوفناک و ایپوبروفن در صورتی مشاهده خواهد شد که در طولانی مدت و به مقدار زیاد مورد استفاده قرار گیرد. یک درمان مقطعی یا میزان محدود، خطری جدی برای سلامت افراد با خود به همراه ندارد. جایگزین‌هایی برای داروهای یاد شده پژوهش مذکور سؤالات متعددی مطرح می‌کند. آیا می‌توان جایگزینی برای این دو دارو یافت؟

جایگزین‌هایی که باید مطمئن‌تر و سالم‌تر باشند و در عین حال مفید واقع شوند. بنابر توصیه آنها «ناپروکسن» می‌تواند مفید باشد. این ماده فعال مانند ایپوبرفن و دیکلوفناک عوارض جانبی ناخوشایندی بر سیستم قلبی - عروقی ندارد اما می‌تواند باعث بروز آثار نامطلوبی بر دستگاه گوارش و کلیه‌ها شود. نباید از خاطر برد که در زمینه بیماری‌های قلبی - عروقی، پیشگیری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در واقع، استعمال دخانیات یا چاقی مفرط از عواملی هستند که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی را تشدید می‌کنند. ترک سیگار، رعایت اصول بهداشتی و کنترل مرتب فشار خون در کنار حذف درمان با ضد التهاب‌ها می‌تواند تا حد زیادی سلامت قلب را تضمین کند.