به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ البته فاكتورسن با این مسأله در ارتباط است و معمولاً سن ابتلای زنان به این مشكلات استخوانی از 50 سالگی به بعد است.از این رو یكی از شایعترین مشكلاتی كه زنان را از سن 60 سالگی به بعد تهدید میكند شكستگیهای لگن و مفصل ران بوده كه وخیمترین نوع استئوپروز به شمار میرود.
بیماری خاموش
زنان در جامعه امروز با شكستگیهای لگنی مواجه هستند كه دلایل عمده ای دارد . یكی از مهم ترین علل این است كه زنان در یك دوره از عمر خود دچار تغییرات هورمونی میشوند وبا عدم توازن هورمونها مواجه میشوند از این رو تنظیم قاعدگی شان دچار اختلال خواهد شد. كلسیم استخوانها بیشتر جذب بدن میشود و تولید استخوان كمتر میشود از این رو شكستگیهای لگنی در زنان ایجاد میشود. دكتر غلامعلی عكاشه جراح و متخصص ارتوپدی و رئیس انجمن جراحان ارتوپدی میگوید: اكثر زنان فعالیتهای بدنی شان كم است و كمتر به ورزش روی میآورند و یك قدم به مشكلات استخوانی نزدیك تر میشوند.
یكی از فاكتورهای مهمیكه در ایجاد شكستگی ناشی از پوكی استخوان نقش دارد اضافه وزن و چاقی است از این رو آن دسته از زنانی كه اضافه وزن دارند و در اندامهایی مانند شكم،پشت و قسمتهای بالاتنه دچار چاقی موضعی هستند ممكن است بیشتر در معرض شكستگی اندامها قرار گیرند. زایمانهای متعدد زنان را در مبتلا شدن به این مشكل بیشتر تهدید میكند و زنانی كه زایمانهای زیادی داشتهاند بیشتر در معرض مشكلات استخوانی قرار دارند. زیرا برخی زنان در طی دوران بارداری ممكن است به تغذیه این دوران اهمیتی ندهند و جذب كلسیم از سوی بدن صورت گیرد و تولید استخوان كمتر باشد از این رو بعد از زایمان و با ورود به دوران میانسالی احتمال آسیب رسیدن به استخوانها بالاتر میرود. شكستگی لگن و مفصل ران در زنان كمتر از 60 سال هم دیده میشود و از این سن به بعد این احتمالات دو چندان میشود.
در زنان جوان عمدتاً شكستگیها مربوط به مچ دست، لگن و ستون فقرات است كه در اثر وارد آمدن ضربههای محكم شكستگی ایجاد میشود اما در زنان مسن و از سن 50 سالگی به بعد ممكن است این شكستگیها با وارد آمدن كوچكترین ضربه ایجاد شود كه در این حالت تنها روش برای برطرف كردن مشكلات استخوانی عمل جراحی است. این جراح و متخصص ارتوپدی در ادامه میگوید: یكی از معضلات ارتوپدی جهان در زنان بالای 65 سال شكستگی مفصل ران است كه از نظر درمانی،هزینه و عوارض بیماری برای جامعه مشكلات عدیدهای را رقم میزند.در جامعهای مانند امریكا و اروپا در سال 250 هزار نفر از 200 میلیون نفر دچار این شكستگیها میشوند كه با مرگ و میر همراه است و اغلب این افراد با مشكلات جوش نخوردن یا دیر جوش خوردن استخوان مواجه هستند.
بیش از 50 درصد از بیماران مبتلا به شکستگی لگن قادر به بازگشت به حالت ایستاده قبلی نبوده و تقریباً 10 درصد آنان نیاز به تسهیلات مراقبتی دراز مدت خواهند داشت و آنها برای درمان این عارضه نیاز به یك تیم درمانی دارند كه بار سنگین اقتصادی به سلامت جامعه تحمیل میكنند.اگر بتوان از وقوع این حوادث جلوگیری به عمل آورد در اصل به سلامت جامعه كمك شده است. با به كار گرفتن روشهای ساده، زنان میتوانند شانس ابتلا به پوكی استخوان و شكستگیها را به حداقل برسانند.استفاده از كلسیم به شكل دارویی، ورزشهای مناسب با سن، حركات نرمشی متناسب، تغذیه مفید و... راهكارهای ساده و كمك كنندهای هستند.
راهكارهای پیشنهادی
كمبود مواد معدنی مانند كلسیم، پروتئین و ویتامین دی باعث پوكی استخوان میشود. این بیماری هیچ علامتی ندارد و زنان نباید منتظر علامت یا دردی در نواحی استخوانی مانند لگن، ستون فقرات و... باشند بلكه باید از دوران نوجوانی راههای پیشگیرانه را شناخته و مد نظر قرار دهند.مصرف قرصهای ویتامین دی و كلسیم زیر نظر پزشك از انهدام استخوانها و استئوپروز جلوگیری میكند و معمولاً از سن 40 سالگی به بعد به آن دسته از زنان كه زایمانهای متعددی داشته اند توصیههای جدی میشود.
دكتر عكاشه میگوید:زنان در دوران بارداری به دلیل تغذیه مناسبی كه دارند نیاز بدنی شان به كلسیم فراهم است و مواد لازم را جذب میكنند و معمولاً در دوران بارداری توازن هورمونی برقرار است و در حالت تعادل قرار دارد اما مسألهای كه در این میان مهم به نظر میرسد رسیدگی و مراقبت بعد از این دوران است.همچنین سبك زندگی نقش مهمی در سلامت بدن ایفا میكند. زنان میبایست با ورود به سن میانسالی به طور مستقیم از نور خورشید بهرهمند شوند تا میزان كافی ویتامین دی به بدن شان برسد و با مصرف به اندازه مواد غذایی سرشار از كلسیم پوكی استخوان و شكستگیها را به حداقل برسانند.
تقریباً 25 درصد از شكستگیها در اندامهای فوقانی مربوط به مچ دست زنان و 30 درصد شكستكیهای لگنی است.اغلب زنانی كه سن شان بالای 50 سال است وقتی تحت عمل جراحی قرار میگیرند اگر مراقبتهای لازم را انجام دهند استخوانهایشان زود ترمیم میشوند و میتوانند به فعالیتهای فیزیكی بپردازند و از آن به بعد میبایست در محیط كم استرس زندگی كنند زیرا استرس به طور مستقیم در شكستگی و استئوپروز نقش ندارد بلكه عامل ثانویه ای است كه در پیشرفت بیماری نقش دارد استرس در زنان باعث میشود تا آنها برنامه دقیق و منظمیبرای زندگی نداشته باشند. زنان افسرده كمتر به تغذیه،وزن،ورزش و.... اهمیت میدهند از این رو با بالا رفتن سن شان زودتر به ناهنجاریهای استخوانی مبتلا میشوند.
نظر شما