سلامت نیوز : عضو کمیسیون بهداشت و درمان عنوان کرد: متاسفانه فرهنگ کشور ما درمان محور است و تمام بودجه حوزه سلامت را به خود اختصاص داده است این در حالی است که ما از اولویت اصلی خود یعنی سلامت، بهداشت و پیش گیری غافل مانده ایم.

ردکتر رسول خضری، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفت و گو با دانا ، با اشاره به دو حوزه بهداشت و آموزش که متاسفانه به اساس آن در کشور توجه کم تری می‌شود بیان کرد: دو حوزه آموزش و بهداشت دو بال اصلی رشد و توسعه هر جامعه ای هستند و سرمایه گذاری در این دو بخش هیچ گاه به عنوان هزینه تلقی نمی‌شود.

نماینده مردم پیرانشهر و سردشت با بیان اینکه در بحث بهداشت و درمان، وزارت بهداشت و درمان مسوول است افزود: اگر بهداشت قوی در کشور حاکم باشد نیاز به درمان کم تر می‌شود به نحوی که هزینه های بهداشت یک دهم هزینه های درمان هم نمی شود برای مثال وقتی می گوییم دستگاهی را برای جامعه پزشکی کشور وارد کرده ایم باید توجه داشت این دستگاه پیشرفته پزشکی در حوزه درمان و سلامت مردم بیش از 4 درصد نقش ندارد اما با رعایت بهداشت،بیش از 90 درصد می توان از بروز بیماری‌ها پیش گیری کرد و نباید فراموش کرد پیش گیری مقدم بر درمان است.

وی با توجه به اینکه ما باید اولویت اول کشور را به سلامت، بهداشت و پیش گیری اختصاص دهیم و درمان باید در درجه دوم اهمیت قرار گیرد عنوان کرد: برنامه پزشک خانواده در کشورهای اروپایی بر اساس سلامت و پیش گیری مطرح شده است اما متاسفانه فرهنگ کشور ما درمان محور است و هر چه به حوزه سلامت بودجه اختصاص می دهیم در حوزه درمان هزینه می کند و به همین ترتیب در برنامه پزشک خانواده نیز اشتباه پیش می رویم.

خضری در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه انتظار مجلس از رییس جمهور آینده و وزیر بهداشت انتخابی وی چیست گفت: در مدیریت های کلان کشور مانند ریاست جمهوری و وزارتخانه ها جایی برای آزمون و خطا وجود ندارد و شخصی که در این مقام ها قرار می گیرد باید کارنامه درخشانی داشته باشد و بر اساس برنامه دقیق و مدون حرکت کند.

عضو کمیسیون بهداشت و درمان ادامه داد: کسی که وارد کار می‌شود باید استاندارد صحبت کند و برنامه های خود را مبتنی بر اصول علمی و کارشناسی شده پیش برد چون هیچ زمانی را برای آزمون و خطا نداریم بنابراین در این میان انتخاب ها باید بر اساس تجربه های این افراد باشد.

نماینده مردم پیرانشهر و سردشت در پایان خاطر نشان کرد: بسیاری از افراد هستند که علم خوبی دارند اما به صورت ذاتی مدیر نیستند و بسیاری نیز تحصیلات دارند اما تجربه مناسبی ندارند بنابراین فردی که برای مدیریت های کلان انتخاب می‌شود باید دارای تجربه و فن علم باشد هم چنین به صورت ذاتی و ژنی مدیر باشد.