سلامت نیوز : اغلب کودکان در سنین خردسالی به‌خصوص اگر مضطرب یا هیجان‌زده باشند، رفتار‌هایی از خود بروز می‌دهند که باعث ناراحتی و نگرانی والدین است. رفتارهایی مانند ‌رفتارهای پرخطر و حادثه‌جویانه، از بلندی ‌پریدن، به وسایل خطرناک دست ‌زدن و سرکلاس درس، نظم را به هم ریختن از کارهایی است کودکان مبتلا به بیش فعالی انجام می‌دهند. در این اختلال اغلب، کودک توانایی دقت و تمرکز روی یک موضوع را نداشته، یادگیری در او کند است و از فعالیت بدنی غیرمعمول و بسیار بالا برخوردار است. این اختلال با بی توجهی، فعالیت بیش‌ از حد، رفتارهای تکانشی، یا ترکیبی از این موارد همراه است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خورشید ؛ این بیماری در 50 درصد کودکان تا زمانی که به سن و دوران بلوغ و بزرگسالی می‌رسند، درمان می‌شود. اما در 50درصدی که اختلال بیش فعالی ادامه دارد و به سنین بزرگسالی می‌رسد مشکل‌ساز می‌شود، که در این باره دکتر آذردخت مفیدی روانپزشک و روان‌درمانگر می‌گوید: عارضه ADHD اختلالی است که در کودکان ایجاد می‌شود که با کاهش توجه و اختلال در تکانه در کودکان از زمان نوپایی تا دوره مدرسه ادامه دارد و به طور طبیعی درمان می‌شود. اما در مواردی که این اختلال حل نمی‌شود فرد در بزرگسالی دچار بی‌تمرکزی شده و سهم بیش‌فعالی کمرنگ می‌شود.

دکتر مفیدی درباره علائم این عارضه می‌افزاید: فردی که در سنین بزرگسالی دچار عارضه بیش‌فعالی است دچار تغییر در احساسات، اختلال در تکانه‌ها، بالا و پایین شدن خلق و خوی فرد، حساس شدن و تحریک‌پذیری می‌شود. این افراد در مقابل استرس‌ها نمی‌توانند خود را کنترل کنند و به هیچ عنوان مدیریت کارها و ساماندهی برنامه‌هایشان را ندارند. این روانپزشک و روان درمانگر اظهار کرد: اغلب افرادی که دچار این عارضه در سنین بالا هستند دچار افسردگی شده و عدم اعتماد به نفس پیدا می‌کنند. این گروه قبل از فکر کردن عمل می‌کنند و واکنش‌های لحظه‌ای دارند. مفیدی درباره ریشه ابتلا به این بیماری می‌گوید: این بیماری بیشتر ریشه ژنتیکی دارد اما ژنتیکی که در بستر نامساعد خانواده شکل گرفته است. خانواده‌ای که والدین مصرف الکل یا مواد مخدر دارند و خانواده‌های در هم شکسته هستند.

عارضه بیش‌فعالی جزو بیماری‌های چند عاملی محسوب می‌شود. یعنی هم ریشه ژنتیکی و هم ریشه محیطی دارد. عامل ژنتیکی این عارضه بیشتر در پدران کودکانی که دچار بیش‌فعالی هستند وجود دارد اما عوامل محیطی نیز بر افزایش شدت این عارضه بسیار مؤثر هستند. این اختلال به میزان دو تا چهار برابر در پسران نسبت به دختران شایع‌تر است. این روان درمانگر در ادامه افزود: بهترین روش درمان این عارضه در بزرگسالان روان درمانی یا دارویی به تنهایی یا ترکیبی از اقدامات دارویی با اقدامات روان‌درمانی است. درمان دارویی ADHD براساس داروهای محرک عصبی و غیرمحرک استوار است. از جمله داروهای محرک داروی متیل فنیدیت (با نام تجاری ریتالین) و دگزامفتامین است. داروهای غیرمحرک مانند آتوموکستین و سایر داروهاست و البته باید در نظر داشت که تجویز ریتالین و داروهای محرک حتما با دز پایین و با نظر پزشک متخصص باید صورت گیرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha