به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام نیوز ؛ هپاتیت به معنی التهاب در پارانشیم کبد است و به دلایل مختلفی میتواند ایجاد شود که بعضی از آنها قابل سرایت هستند و برخی مسری نیستند.a عامل بیماری هپاتیت ویرال(ویروسی) یک ویروس است و در ابتدا میتواند مثل یک سرماخوردگی بروز نماید.
ولی بیماری مزمن هپاتیت "C" بر عکس سرماخوردگی معمولی به دلیل از کار افتادن کبد و مشکل بودن درمان میتواند حیات بیمار را تهدید کند. بیشتر مبتلایان به هپاتیت از نوع C و B علائمی ندارد. برخی از این بیماران علائم سرشتی عفونت ویروسی را نشان میدهند از قبیل خستگی، دل درد، درد عضلانی و تهوع و بی اشتهایی، ولی در موارد پیشرفته علائم نارسایی کبدی چه درمانی برای معالجه بیماری بكار میرود؟
پزشك ممكن است برای شما اینترفرون الفا تجویز كند كه داروی ایمن و مؤثری برای درمان هپاتیت مزمن B و C در بیماران با بیماری كبدی جبران شده میباشد. شروع درمان با اینترفرونالفا میتواند باعث تأخیر در پیشرفت بیماری شود.
نمیتوان پیشگویی كرد كه چه وقت بیماری پیشرفت خواهد كرد. هر چقدر شما سریعتر درمان را شروع كنید شانس بیشتری برای جلوگیری از عوارض جدی بیماری دارید. به منظور بهرهمندی كامل از درمان با اینترفرونالفا شما باید دستورات پزشكتان را پیگیری كنید و درمان را به همان مدتی كه او برایتان تحویز كرده است ادامه دهید. بروز میکند که شامل تورم شکم، اندامها، یرقان و خونریزیهای گوارشی و ... است . یا میتوانم سایرین را آلوده كنم؟
اكثر افراد مبتلا به هپاتیت میتوانند دیگران را آلوده سازند. هپاتیت B و C معمولاً از طریق تماس با خون یا فرآوردههای خونی آلوده یا سوزن یا چیزهای تیز دیگر از قبیل تیغ و ماشین ریشتراشی از فردی به فرد دیگر انتشار یابند.
همچنین هپاتیت B با استفاده مشترك از مسواك یا سوهان ناخن میتواند منتقل شود. واكسن برای كمك به حفاظت افراد در مقابل هپاتیت B در دسترس است. پزشكان ممكن است توصیه كنند همه افراد خانواده شما واكسینه شوند.
هپاتیت C به ندرت از طریق درمان اصلی پیشنهادی برای هپاتیت C داروی " انترفرون آلفا " است که به میزان سه میلیون واحد و یک روز در میان به صورت زیرجلدی تزریق می شود.
همچنین " ریباویرین " به صورت قرصهای 100 یا 200 میلی گرمی برای این بیماران تجویز می شود و بیمار بین 800 تا 1200 میلی گرم روزانه باید از این دارو مصرف کند. مدت درمان با انترفرون 48 هفته یا تقریباً یک سال است ولی با ریباویرین معمولا تا 6 ماه ادامه پیدا می کند. البته لازم به ذکر است که هر یک از این داروها عوارض خاص خود را دارند.
هپاتیت C از طریق تماس با خون فرد آلوده به سایرین سرایت می کند. بیشترین روشهایی که در حال حاضر موجب سرایت بیماری می شوند، استفاده از فرآورده های خونی کنترل نشده و نیز استفاده از سرنگ های مشترک در معتادان است.
احتمال سرایت ویروس هپاتیت C از طریق روابط جنسی کمتر است. از آنجا که در ناقلان معمولا علائم بیماری بروز نمی کند، برای اطمینان می توان به پزشک خانوادگی یا مراکز مشاوره مراجعه کرد و راهنمایی خواست.
به علاوه در مواردی چون سابقه ی مصرف مواد مخدر تزریقی، دریافت خون یا فرآوردههای خونی، سابقه پیوند اعضا و سابقه طولانی دیالیز، بهتر است از پزشک برای انجام آزمایش خون درخواست کرد. جنسی، از طریق مادر به نوزاد یا سایر افراد خانواده انتشار مییابد.
و در این مورد واكسنی وجود ندارد. ویروس هپاتیت A به طور عمده از طریق غذا و آب آلوده به مدفوع فرد دچار عفونت منتقل میشود. هپاتیت A میتواند باعث تورم کبد شود، اما ندرتا باعث آسیب کبدی میشود.
فرد مبتلا ممکن است احساس ناخوشی مانند ابتلا به آنفلوآنزا کند، یا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد.
این بیماری معمولا پس از چند هفته خود به خود بهبود پیدا میکند. واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت A در دسترس است. هپاتیت B
هپاتیت B ناشی از ویروس هپاتیت B است. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون، منی و یا سایر مایعات بدنی فرد آلوده منتقل میشود. هر زنی که به این ویروس آلوده باشد، آن را به نوزاد خود نیز منتقل میکند.
فردی که به این ویروس مبتلا میشود، ممکن است بیعلامت باشد، یا علائمی شبیه به آنفلوآنزا پیدا کند. آزمایش خون میتواند وجود این ویروس را نشان دهد.
هپاتیت B معمولا پس از چند ماه به خودبهخودی بهبود پیدا میکند. اگر فرد بهبود پیدا نکند، به شکل مزمن هپاتیت B مبتلا میشود. شکل مزمن هپاتیت B ممکن است به آسیبدیدن کبد و ایجاد بافت جوشگاهی، نارسایی کبد و سرطان کبد منجر شود.
برای هپاتیت B هم واکسن وجود دارد که برای ایجاد ایمنی نیاز به سه تزریق آن وجود دارد.
نظر شما