دیابت شیرین، پدیدهای است که آزردگی اندامهای گوناگون را در بر دارد وگرنه به خودی خود بالا بودن اندک قند خون به ویژه در روزهای نخست سبب احساس بدی در بیمار نمیشود ولی در دراز مدت کلیه، چشم، اعصاب، قلب و هر جای بدن که رگ از آنجا میگذرد دچار اختلال میشود.
با توجه به قطع پا، این مطلب مشخصتر است زیرا بیشترین قطع اندام، به جزء حوادث به اصطلاح «تروما»، دیابت است، به ویژه قطع پا که در برخی نواحی آمار قطع اندام ناشی از دیابت حتی از قطع عضو ناشی از تروما هم بیشتر است.
یکی از عوامل چشم گیر نابینایی در دنیا، دیابت بوده است به ویژه در گذشته که قند خون به خوبی کنترل نمیشود.
امروزه حتی بالاترین شمار بیمارانی که به درمان جایگزینی کلیه احتیاج دارند از بین دیابتیها هستند.
به عبارت دیگر، دیابت بالاترین آمار نارسایی ناشی از دیابت است. درمورد قلب و عروق نیز بیمارانی که دیابت دارند با زیاد شدن سطح هموگلوبین، بیماری قلبی و عروقیشان نیز شدت میابد.
عوامل خطرسازی که میتوانیم از آنها دوری کنیم و به این وسیله اندامهای میانی به ویژه کلیهها را تندرست نگه داریم، شامل:
۱. فربه بودن: چاقی در گذشته شاید نشانه تندرستی بود اما امروزه هرچه وزن انسان متنابتر باشد بهتر است.
۲. سیگار کشیدن: عاملی که کاملا دست خود ماست، هر دیابتی که سیگار میکشد، در آینده مشکلات بسیاری خواهد داشت.
۳. اندازه بالا بودن قند خون: بسیاری از بیماران اظهار میکنند که قند خون ما ۳۰۰ بوده، با پیاده روی به ۱۸۰ رساندیمش و فکر میکنند که کار بزرگی کردهاند، که این تصور اشتباهی است.
۴. جنسیت: خطر ابتلا به دیابت نزد مردان بیشتر از زنان است.
۵. پیشینه بیماری دیابت در بستگان بیمار تاثیر دارد: بنابراین در صورت ابتلای خواهر یا برادرمان به دیابت باید بیشتر نگران خودمان باشیم.
۶. بالا بودن فشار خون: سالیان سال است در مورد عارضه فشارخون تحقیق میکنم و به این نتیجه رسیدهام که کاهش قند خون بدون توجه به فشارخون شدنی نیست.
۷. مصرف داروهای دیگر: در اکثر بیماران، مصرف داروهای ضد درد، بدترین عامل برای اختلالات کلیوی است. برخی باور دارند که مسکنها خیلی خوباند چون از خارج وارد میشوند، درحالی که ژلوفن، بروفن و تمام این قبیل مسکنها، برای بدن مثل سم عمل میکند، اگر دیابتی قصد حفظ سلامت کلیههای خود را دارد باید از مصرف این مسکنها خود داری نماید.
۸. افزایش چربی خون: درگیریه شریانهای مویرگی یعنی کلیهها، سبب نارسایی کلیه میشود. نارسایی کلیهها فشار خون را افزایش میدهد.
نشانههای بیماری کلیه در دیابتیها:
پرفشاری خون، خیز در پاها، تکرر ادرار شبانه (هرشب چندین بار بیمار بلند میشود) گرفتاری اینجاست که این علائم ممکن است ناشی از قند خون بالا هم باشد و به همین دلیل شما ممکن است متوجه نشوید، زیاد ریخته شدن پیشاب اگر در اثر بیماری دیابت باشد، پیش آگهی بدتری است یعنی نارسایی کلیه باعث زیاد شدن حجم ادرار شده است، برخلاف باور عوام که معتقداند وقتی ادرار زیاد باشد کلیهها خوب کار میکنند، وقتی ادرار خیلی دقیق هم باشد نشانه ناتوانی کلیه است.
چرخه معیوب پرفشاری _ نارسایی کلی
این چرخه، به از کار افتادگی کامل کلیهها یعنی دیالیز میانجامد. ناتوانی کلیه سبب افزایش فشارخون میشود.
به همین دلیل دیابتیهایی که دچار نفروپاتی (نفروپاتی دیابتی یا بیماری کلیوی ثانوی به نوعی بیماری دیابت گفته میشود که بر اثر آن، کلیهها دچار اختلال شده و پروتئین دفع میکند.)
متاسفانه یک بدآموزی نیز وجود دارد، به این ترتیب که به همه توصیه میشود در روز ۸ لیوان آب میل کنند! درحالی که فشارخون یک دیابتی حتی با نوشیدن یک لیوان آب اضافه نیز ممکن است از حد ایده آل به ۲۱ روی ۱۲ برسد.
یک آش رشته کافی است که فشار خون را به ۲۴ برساند. بنابراین باید بسیار مراقب بود تا دچار این چرخه معیوب نشویم.
درمان: برای این گروه از بیماران مبتلا به فشار خون چه کنیم؟ کاهش دقیق قند خون بسیار مهم است. ترک سیگار نیز از موارد قابل توجه است. در بیماران سیگاری، عفونتهای ادراری بیشتر دیده میشود. درمان عفونتهای ادراری و خود داری از کاربرد داروهایی که به کلیهها صدمه میزنند (از جمله مسکنها) بسیار مهم است.
نظر شما