سلامت نیوز : شلوغی، دود، ترافیك و تابستان. این خیابان نارنجی از بس كه آفتاب خورده، كش آمده و انتها ندارد. هوا داغ است و كثیف؛ ریه را از سرب خالی و پر می‌كنی و خسته می‌شوی. خسته از ازدحام؛ از این همه بی‌نظمی. یك بعد از ظهر تابستانی خسته كننده‌تر می‌شود اگر دلت هم خسته باشد. اگر دلت در ساعتی كه گذشت، گیر افتاده باشد. اگر این خیابانی كه در آن قدم می‌زنی، جایی تو را گرفتار كرده باشد. اگر با خودت هم حرفی برای گفتن نداشته باشی، فرو می‌روی! در خودت فرو می‌روی و به او فكر می‌كنی.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران ؛ شیطنت از لبخندش كه نمی‌افتد هیچ، در چشمان درشتش هم ستاره می‌رقصد. صدایش اتاق را پر كرده؛ بی‌پروا می‌خندد و نگاهت را با خودش به هر گوشه از اتاق می‌كشد. پوستش گل است و سپیدی صورتش او را به جای آفتاب، مهتاب كرده است. مهتابی كه روشنی این كهكشان شده؛ كهكشان معصومیت و پاكی. كهكشان قهقهه‌ها‌ی خنده‌ و شادی‌های كودكانه.

كلماتش درهم است. آنقدر سریع حرف می‌زند ‌كه سر از حرف‌هایش در نمی‌آوری و خنده‌ات می‌گیرد. بی‌اراده می‌خندی و به او خیره می‌شوی. لبخندت یك لحظه خشك می‌شود. یادت می‌افتد كه كجایی. به دنبال او تا این جا آمده‌ای كه به كجا برسی. آمده‌ای تا او را ببینی و بفهمی. آمده‌ای اینجا تا نگاهش را تعریف كنی و از او بنویسی؛ اما یادت می‌آید كه او هم در خود فرو رفته است.او در خود و دنیای كودكانه‌اش فرو رفته و از همه دغدغه‌های ما دور است. كسی را نمی‌شناسد؛ قدرت تشخیص غریبه از آشنا را ندارد.

تجربه‌ای متفاوت
«حنا» 3 سال است كه به دنیا آمده، اما تجربه‌اش با همه ما متفاوت است. جملاتش بی‌سر و ته است، بیشتر خودش را صدا می‌كند و با حنایش حرف می‌زند. آنطور كه مادرش می‌گوید، نمی‌داند چگونه باید عروسك بازی كند. چون خیلی دیر راه افتاده و حرف زده، او را نزد پزشك می‌برند و بعد از انجام آزمایش‌های مختلف، حالا تشخیص پزشكان ابتلا به «درخودماندگی» (اوتیسم) است. حنا باید مدت‌ها مهمان این مركز كاردرمانی باشد. باید در اینجا مفهوم حرف‌هایش را یاد بگیرد و كلماتش را درست ادا و آرام آرام با دنیا آشتی كند.

تعریف عملی اوتیسم، اختلال رشدی شدید و مستمر در 3 حوزه تعامل اجتماعی متقابل، ارتباطات و الگوهای رفتاری، فعالیت‌ها و علایق است، اما این كلمه‌های سخت و بی‌رحم تعریفی برای دنیای پاك كودكان مبتلا به اوتیسم نیست. درست است كه كودكانی سخت هستند كه آرام و قرار ندارند. درست است كه پرخاشگر هستند و گاه خودزنی هم می‌كنند؛ اما كودكانی كه در خود فرو مانده‌اند را می‌توان با آموزش صحیح و روش مناسب تربیت در خانواده‌، به دنیا برگرداند.

بازگشت به دنیا
زیبا سعیدی، گفتار درمان، كتابی را به او نشان می‌دهد و حنا انگشتانش را روی عكس‌های كتاب می‌كشد و حرف می‌زند. او بیماری حنا را نوع شبه اوتیستیك می‌داند و معتقد است با انجام تمرین‌های مستمر می‌تواند در 7 سالگی به مدرسه عادی برود. بیماران اوتیسم تنهایی را ترجیح می‌دهند، روابط دوستانه ندارند و تمایلی هم به برقراری ارتباط با دیگران ندارند. نشانه‌های رفتاری كه در مبتلایان وجود دارد، در بیشتر آن‌ها مشترك است اما موارد استثنا هم وجود دارد.

اوتیسم انواع پیشرفته و خفیف دارد كه با تشخیص به موقع و انجام گفتار درمانی، كاردرمانی ذهنی و جسمی می‌توان جلوی پیشرفت آن را گرفت تا به عقب ماندگی ذهنی تبدیل نشود.
به گفته وی كاربردشناسی اشیا و كلمات، بزرگترین مشكل مبتلایان به اوتیسم است و بیشتر آن‌ها نمی‌دانند كلمه‌ای كه به زبان می‌آورند چه كاربردی دارد یا وسایلی كه به دست می‌گیرند، به چه درد می‌خورد؟

شاید گاه به دنیای پر آرامش یك مبتلا به اوتیسم غبطه بخوریم كه از هیاهو دور است، اما در پس این دنیای عجیب، استعدادهای نهفته‌ای وجود دارد كه از یك كودك اوتیسمی، انیشتین می‌سازد. آن‌ها به حتم دنیای ما را دوست خواهند داشت؛ دنیایی خالی از آلودگی، استرس و هیاهو.