پنجشنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۲ - ۰۶:۱۵
سلامت نیوز : هدف اصلی بهداشت روانی، پیشگیری از وقوع ناراحتی‌ها و اختلال‌های جزیی رفتار است و ارتقای سلامت، بهترین شکل بهداشت روانی است. در این زمینه لازم است جامعه از طریق آموزش‌های رسمی و غیررسمی از ابتلای جمعیت سالم به بیماری‌های روانی جلوگیری و افراد را در برابر بیماری‌ها واکسینه کند؛ زیرا علاج واقعه، قبل از وقوع باید شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از حمایت ؛ والدین به عنوان اولین معلم کودکان وظیفه خطیری نسبت به ساخت شخصیت و حفاظت از آنان دارند. والدین ابتدا باید نیازهای اساسی فرزندان از جمله بازی، احترام، مسئولیت و پذیرش در گروه را مورد توجه قرار دهند و زمینه را برای تأمین هر یک از آنها فراهم کنند. پدر و مادر باید جو خانه خود را اصلاح و بهبود بخشند، یعنی فضای گرم و پذیرا بر خانه خود حاکم کنند، زیرا ایجاد جوی از ترس، تهدید، اضطراب و فشار روانی بر سلامت روانی کودکان آسیب وارد می‌کند. والدین باید سعی کنند در خانواده محیطی حاکی از صلح، صفا و صمیمیت را به وجود آورند، زیرا اگر فرزندان قبول داشته باشند که خانواده آنها را می‌پذیرد، احساس ارزش و احترام می‌کنند. در یک کلام، والدین باید الگوی نمونه عملی در مسایل عقیدتی، اجتماعی، دینی و مذهبی باشند.

برای دستیابی به بهترین شکل بهداشت روانی، افراد باید شکست‌های خود را بپذیرند، انعطاف‌پذیر باشند، در زندگی هدف داشته باشند، خود کارآمدی را برای افزایش اعتماد به نفس و احساس کفایت و پختگی در نظر بگیرند. به همین منظور و برای کمک به بهداشت روانی باید زمینه‌های آسیب‌پذیری خود را دریابیم و با دیگران روابط صمیمانه برقرار کنیم. وجود افراد سالم، از شرایط مهم و اساسی برای رشد یک جامعه است؛جامعه‌ای که به سلامت جسم و روان اعضای خود توجه می‌کند، ضمن صرف نکردن هزینه‌های سرسام‌آور درمانی، انسان‌هایی سالم نیز پرورش می‌دهد که این خود ضامن رشد فردی و اجتماعی آن جامعه است.

در این میان خانواده به عنوان کوچکترین واحد اجتماعی در سلامت روانی و به تعبیر دیگر پایه‌های رشد روانی اجتماعی کودکان، احساس ایمنی و ارضای عاطفی آنان در سال‌های اولیه کودکی موثر است، زیرا تفاهم، سازگاری و محبت موجود در محیط خانواده، در تقویت حس اعتماد به نفس و پرورش نیروی سازنده در کودکان و نوجوانان بسیار حائز اهمیت است. در یک خانواده عادی، والدین ضمن همبستگی و احترام متقابل نسبت به یکدیگر در برخورد با فرزندان، روش هماهنگ و یکسان را در پیش می‌گیرند و در نتیجه، فرزندان احساس می‌کنند که رابطه والدین، صمیمی است، زیرا کودک و نوجوان باید والدین خود را منبع شادی، امنیت عاطفی، ارضای خاطر جسمی و روانی دانسته و آنان را پناهگاه خویش بدانند.بی‌توجهی والدین به سالم‌سازی محیط روانی – اجتماعی و فقدان روابط مناسب، در بیشتر موارد، کودکان و نوجوانان را با کمبودهای عاطفی مواجه می‌کند؛ به همین دلیل ریشه رفتارهای ناهنجار کودکان و نوجوانان، انحرافات و بزهکاری‌ها را باید در سنین کودکی و در میان خانواده جست‌وجو کرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha