از سوی دیگر شهروندان تهرانی در گفتوگو با تهران امروز میگویند كه این سامانه كه برای پیگیری داروهای كمیاب بیماران تاسیس شده، حتی نتوانسته وظیفه اصلی خود كه پیدا كردن داروهای لازم برای بیماران خاص است را در این مدت انجام دهد. در نهایت سامانه 1490 ، یك سیستم مثل 118 است كه كاركنان آن شماره تلفن داروخانههای بزرگ در تهران را به بیماران میدهد. با این وجود طریقت در روزهای آخر دولت دهم تصمیم گرفته است كه بیماران خاص را با یك دفترچه به دنبال یارانه ای بدواند كه معلوم نیست از كجا و چگونه باید دریافت شود.
در سایت این سامانه هم هیچ توضیحی درباره چگونگی دریافت یارانه دارو(مابهالتفاوت قیمتها) دیده نمی شود. طریقت اما در پاسخ به سوالی مبنی بر تمهیدات وزارتبهداشت درباره وضعیت نابسامان دارو می گوید: « جلسات متعددی در این زمینه برقرار شده است و در جلسه بیستم که شب گذشته برگزار شد تصمیم گرفته شد که افرادی که بعد از 25 اردیبهشت با توجه به افزایش قیمتها داروی گران قیمت خریداری کردهاند از طریق سامانه 1490 مابهالتفاوت قیمت دارو در بیماریهای خاص و صعبالعلاج به آنها پرداخت شود.» او در نهایت هم می گوید: «ممکن است برخی از بیماران موفق به دریافت این یارانه دارو نشوند که این افراد میتوانند از طریق سامانه 1490 این مسئله را اعلام کنند و هزینه دارو را دریافت نمایند.» او در نهایت هم می گوید:« تا آنجایی که سازمان دارو به ما اطلاع داده است برداشت ما از طریق سامانه 1490 است و برخی داروهای مشابه آن موجود است اما در مورد داروهایی که وجود ندارد میتوانند تماس بگیرند و راهنمایی شوند.»
این درحالی است که به گفته شهروندانی كه با این سامانه تماس گرفتهاند بیشترین راهنمایی كارشناسان مبنی بر این است كه بیمار از داروی ایرانی و داروی مشابه استفاده كند. مسئله ای كه یكبار هم توسط طریقت و از طریق رسانه به گوش عموم رسید و به اعتراض نظام پزشكی منجر شده بود. طریقت برای حل كمبود دارو تصمیم گرفته كه صورت مسئله را به طور كلی حل كند بنابراین در نامه ای از پزشكان خواسته بود كه داروهای كمیاب را در نسخ بیماران ننویسند كه زنگ خطر این تصمیم را نظام پزشكی بلند كرد. هرچند در نهایت مشخص شد كه وزارت بهداشت همچنان این رویه را در سرلوحه خود دارد.
یكی دیگر از شهروندان می گوید كه سامانه 1490 شماره تلفن چند داروخانه بزرگ تهران را در اختیار او قرار داده تا داروی مورد نظر خود را تهیه كند اما با تماس تلفنی مشخص شده است كه داروی مورد نظر در بازار موجود نیست. طبیعتا این سوال افكارعمومی هم بی پاسخ مانده است كه وقتی دارویی نیست چرا بیمار را به یك سامانه دلخوش می كنید كه بعد از 20 دقیقه تماس مداوم چنین پاسخ گمراه كننده ای به بیمار دهد؟ اما این سوال نه تنها پاسخی نمی یابد كه در نهایت این طریقت است كه می گوید:«کمبود دارویی در کشور وجود ندارد و کمبودهایی که وجود دارد طبیعی است که در حین مصرف برخی داروها کاهش مییابد.»
طریقت پیش از این هم وعدههای بیسرانجامی به مردم داده بود. او در زمانی كه نرخ داروهای ایرانی و خارجی سر به فلك كشید و بسیاری برای تهیه یك دارو مجبور شدند دار و ندار خود را به حراج بگذارند، اعلام كرده بود كه خود شخصا از مسئول گرانی داروها شكایت میكند؛ شكایتی كه هرگز روی دادگاه به خود ندید .
نظر شما