به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ به گفته كیوان هوشمند یكی از محیط بانان منطقه تصاویری از لاشه یك پلنگ كه در دره آنجو از توابع شهرستان لردگان یافت شده ارسال كرده اما هنوز از علت و جزئیات مرگ این پلنگ اطلاعاتی در دست نیست. هومان خاكپور كارشناس منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری نیز در گفتوگو با مهر میگوید: «هیچ آثاری از تیر خوردن بر جسد این پلنگ مشاهده نمیشود و به احتمال زیاد در اثر مسمومیت تلف شده است.» به گفته او، متاسفانه افراد محلی درخصوص زمان دقیق مرگ، سن و جنس این پلنگ با محیطزیست همكاری نمیكنند و لی آنچه مسلم است این پلنگ چندین بار به دامهای روستائیان این منطقه حمله ور شده لذا به نظر میرسد طعمه گذاری و سمیكردن طعمه علت اصلی مرگ این پلنگ باشد.
به اعتقاد خاكپور در حال حاضر وضعیت این گربه سان در كشور بسیار وخیم است و حتی گاهی به نظر میرسد ضریب حفاظت یوزپلنگ در كشور نسبت به پلنگ بالاتر است چون حداقل آمار درستی در مورد جمعیت این گونه وجود دارد و پروژههای حفاظتی مناسبی برای آن تعریف شده است. البته بر خلاف آنچه خاكپور میگوید یوزپلنگها هم در كشور در وضعیت مطلوبی قرار ندارند. تنها تفاوت یوزپلنگ و پلنگها در این است كه كارشناسان سازمان میراث فرهنگی به این نتیجه رسیدهاند كه برخلاف گمانهزنیهای پیشین كه تعداد یوزپلنگها را بین 70 تا 120 قلاده میدانست، تعداد یوزپلنگهای موجود در كشور بیش از 50 قلاده باشد.
البته این درحالی است كه مطالعات تنها 20 یوزپلنگ را در زیستگاهها شناسایی كرده است. از سوی دیگر مشخص شدن تعداد یوزپلنگها و در معرض انقراض بودن آنها كمك مشخصی به احیا و ماندگاری آنها نكرده است. همچنان جاده و معدنكاویها و همچنین سگهای گله كیان این گونه حیوانی را تهدید میكند. پلنگها البته یك بدشانسی دیگر نسبت به یوزپلنگها دارند. كارشناسان محیطزیست تعداد پلنگهای ایران را بین 550 تا 880 تخمین میزنند وهمین مسئله هم باعث شده تا تعداد آنها را مطلوب بدانند. اما این مسئله هم كوچكترین تاثیری در كاهش نگرانی افكارعمومی برای پلنگهای ایران ندارد.
همانطور كه هومان خاكپور هم میگوید: «اما در مورد جمعیت پلنگ نه آمار دقیقی وجود دارد و نه پروژه حفاظتی خاصی برای پایش آن تعریف شده است: همچنین نسبت به اهمیت و كمیاب بودن پلنگ برای جوامع محلی اطلاعرسانی و فرهنگسازی خاصی انجام نشده و بهنظر میرسد باید برنامههای حمایتی این گونه تا دیر نشده آغاز شود.» سازمان محیطزیست تاكنون جریمه كشتن یك پلنگ را به 16میلیون تومان رسانده است كه البته شكار یك پلنگ در مازندران نشان میداد تاثیری در كاهش انگیزه شكارچیان ندارد.
از سوی دیگر پلنگها و یوزپلنگها را در ایران تنها شكارچیان نمیكشند كه بتوان از آنها جریمه نقدی گرفت و دوباره مواظب بود تا در زیستگاهها دیده نشوند. یوزپلنگها را بیش از هرچیزی جادهها میكشند كه نه قابل دستگیری هستند نه قابل جریمه.
جادهای كه بهانههای مختلف همچنان درحال پیشروی در زیستگاهها هستند وهیچ كس هم جلودارآنها نیست. یوزپلنگها را هم چوپان به خاطر دفاع از گلههای خود میكشند. چوپانانی كه البته معلوم نیست كی و چطور پلنگها را به دام میاندازند تا با ضربات بیل و طعمه سمی، آنان را از سر راه گله خود بردارند. بنابراین حفظ زیستگاه تنها راه نجات پلنگها، یوزپلنگها و سایر گونههای در معرض انقراض است كه البته افقی روشن برای حفاظت آنها دیده نمیشود.
نظر شما